မိႈတက္တဲ့ မ်က္ႏွာမွာ
႐ွက္စရာမသိ
မိႈဖ်က္တဲ့ မ်က္ႏွာမွာ
သက္သာဖြယ္မ႐ွိ။
ေခ်းေညႇာ္စြန္း အဖံုးခ်ပ္
ဖ်တ္ခနဲ ကြာက်တဲ့အခါ
အမွတ္မ႐ွိ
ခပ္ရိရိ ခ်ဥ္ဖတ္တထုပ္လို
ပစ္လည္းခက္ စားလည္းခက္မို႔
ေန႔ဖို႔ညစာ သံေယာဇဥ္
႐ွင္ေသ ေသတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔
ထမင္းစားၾကတာေပါ့။
ကမၻာက်ဥ္းက်ဥ္းထဲက သမၻာ
ေနစရာ႐ွိတုန္းပါပဲ။
ေသာက္ေရအိုးစင္ေပၚမွာ
ဖ်ားနာကင္းခဲ့ၿပီ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ကင္းခဲ့ၿပီ
ၿပီတီတီ လမ္းမမ်ားတို႔
ခရီးေ၀းေ၀း ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္။
ပန္းပြင့္မ်ား၏ ေမႊးရန႔ံသည္
ျပင္းထန္သည့္ အပုပ္နံ႔ ပမာ
သစ္႐ြက္ေႂကြတို႔၏ အေရာင္သည္
ေတာက္ေလာင္သည့္ မီးညြန္႔ပမာ
မိုးစက္တို႔၏ ေျမသင္းမႈန္႔သည္
လြင့္ပ်ံ႔သည့္ မီးခိုးပမာ။
ကၽြန္ပ္တို႔၏ သစ္ပင္မ်ား
ေ႐ႊမခ်အားေတာ့ပါ။ ။
ေမာ႐ူးဆိုး
[ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၃၃ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၀]
1 comment:
က်ေနာ္တို႔ သစ္ပင္ေတြ ေရႊမခ်အားရံုတင္ ဘယ္က ပါ့မလဲ ဆရာရယ္။
ေရလည္းမေလာင္းအား
ေပါင္းလည္း မသင္အားတာပါ။
သူ႔အလိုလိုရွင္သန္ေနေနတာကိုပဲ
ေက်နပ္ေနရတဲ႔ ဘ၀ေတြ မ်ားလြန္းေတာ့..
အခ်ိန္တန္လို႔ ေျခာက္ေသြ႕ေႀကြက်သြားလဲ
ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲေပါ့။
ေက်းဇူး။
Post a Comment