Monday, November 26, 2007

၉၂ ျပည့္ ေမြးမိခင္သို႔ ေပးစာတေစာင္
ေရးသူ-ဖိုးသံ(လူထု)


အဲဒီညကေလ..... အေမ။
မိုးေလးေတြက တဖြဲဖြဲက်လို႔
မသဲလွေပမဲ့ အသဲကေတာ့ က်င္ေနတယ္၊
မခြဲခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ
အရင္ဆံုး ျဖတ္တာက တံခြန္တိုင္
ေနာက္-အရာေတာ္
ေတာင္ျမင့္
ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းထဲမွာ
တေနရာၿပီးတေနရာက်န္ရစ္ခဲ့တယ္
စားခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိ
အိပ္ခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိ
စဥ္းစားခ်င္တာပဲ႐ွိေပမဲ့
ဘာမွစဥ္းစားလို႔လဲမေပၚ
ဪ...ျမစ္ငယ္ေတာင္ေက်ာ္သြားပါေပါ့လား။

အေဖနဲ႔အေမကို
ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္
ညီနဲ႔ အမ ႏွမ
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကေနာ္
တကိုယ္ေကာင္းဆန္တာမဟုတ္
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္
အေျခအေနက တြန္းပို႔ေတာ့
ဒို႔မွာ ေ႐ြးစရာမ႐ွိလို႔သာ။
နားလည္ၾကပါကြာ....
အေဖနဲ႔အေမကို
ဂ႐ုစိုက္ၾကပါကြာ....လို႔။

အဲဒီေနာက္ေတာ့..အေမရယ္
ေတာင္ေတြ၊ ေတာေတြ
ေခ်ာင္းေတြ၊ အင္းေတြ
လႊားကနဲ လႊားကနဲ၊ တသြားထဲသြား၊
နယ္စြန္နယ္ဖ်ားထိ
ကဗ်ာတပုဒ္ေတာင္ ေရးမိေသးတယ္
အေမ..မွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ္-
"အေနာက္ကိုတခ်က္ငဲ့ၾကည့္လို႔
အေ႐ွ ့ကိုတဲ့ ထြက္ခဲ့တယ္" ဆိုတာေလ။

ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာေတြ
သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြလို
တေ၀ေ၀လြင့္က်
နီသူေတြျဖဴ၊ ျဖဴသူေတြနီ
ဘ၀ေတြ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူေတြ
ေသကြဲေရာ၊ ႐ွင္ကြဲေရာ
ခြဲခြါကုန္ၾက
အသစ္ေတြနဲ႔လည္း
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပဲ
လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ၾက
ဘာသာစကားေတာင္
အေတာ္စံုေအာင္တတ္ခဲ့
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုတာ
နည္းသမို႔လား....အေမရယ္။

အပါးမွာအေဖလည္းမ႐ွိ
က်ေနာ္တို႔လည္းမ႐ွိ
အေမခ်ည့္တေယာက္ထဲ
မဟုတ္ဘူး၊ ေလွခြက္ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး
ျပည္သူေတြနဲ႔လက္တြဲလို႔
သားေျမးသစ္ေတြနဲ႔လက္တြဲလို႔
အမယ္အို႔ေျခလွမ္းမို႔
သူတို႔ေလာက္မသြက္လည္း
၁၉၃၆ တုန္းကလိုပဲ
ခ်ီဆဲတက္ဆဲ
အခုလည္းလက္တြန္းလွည္းနဲ႔
ရဲရဲႀကီးခ်ီတက္ေနတဲ့
အေမ့ရဲ႕ သားမွာ ၁၃၀၀ရတီ*
အေမဆိုတဲ့ စိန္နားကပ္ေၾကာင့္
ပါးအေျပာင္ႀကီး ေျပာင္ခဲ့ရပါတယ္။

အေမလဲလွမ္း
က်ေနာ္လည္းလွမ္း
ဒီလမ္းႀကီးတေလ်ာက္မွာ
ေမာတယ္တခြန္းမေျပာပါဘူး
၉၀ ေက်ာ္ႀကီးႏွဳတ္က
တခြန္းပဲထြက္႐ွာတယ္
ဘာအဓိပၸါယ္လဲ
ကဗ်ာဖတ္သူေတြးၾကည့္ပါ
"ငါ့သားက်န္းမာေအာင္ေန
အေမလည္းက်န္းမာေအာင္ေနတယ္" တဲ့။

ဖိုးသံ(လူထု)

*၁၃၀၀ ျပည့္မ်ိဳးဆက္ကို ညႊန္းတာပါ။

Wednesday, November 14, 2007

ေၾကာင္း တူ သံ ကြဲ

၀တၴဳ- ေၾကာင္း တူ သံ ကြဲ
စာေရးသူ- မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)
ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၂၊ ျမန္မာ့ဓနမဂၢဇင္းက စာေပစီစစ္ေရးခြင့္ျပဳခ်က္မရခဲ့ေသာ၀တၴဳ


လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကနဲ႔ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ႀကိဳေတြးခဲ့တာေပါ့။
"ကေလးမဟုတ္ေတာ့တဲ့ မိမိကံ"ကို ေတြ႔ရမွာေလ။
* * * *

"ဒါက ေကာကၠသံ...။ တ႐ုပ္စကားသားနဲ႔ ထုထားတယ္။ လကၡဏာေရး သံုးပါးကို ျပတာ...။ မ်က္ႏွာ ေတာ္ကို အနီးကၾကည့္ရင္ တည္တယ္။ အေ၀းကၾကည့္ရင္ ျပံဳးတယ္...။ ဒါက အေ႐ွ႔ဘက္မုခ္...၊ ဘုရားက ေကာဏဂံု။ စႏၵကူးသားနဲ႔ ထုထားတာ။ လက္ထဲမွာ ကိုင္တာက ငရဲမီးလံုး၊ ေရထဲက်ရင္ ေရခန္းတယ္။ ကုန္းေပၚပစ္ရင္ မီးေလာင္တယ္။ မိုးေပၚပစ္ရင္ မိုးေခါင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေခ်ပစ္လိုက္ တာ။ အရင္တုန္းက မယ္သီလရင္တပါး ဘုရားေျခေပၚမွာ မီးပူေဇာ္တာ မီးေလာင္သြားတယ္..."


လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က 'မိမိကံ' ဟာ 'အာႏၵာရဲ႕ ဧည့္ႀကိဳဆည္းလည္း' ပိစိေကြးေလးေပါ့။ ပိန္ပိန္ေသးေသးနဲ႔ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ေလး၊ အလြတ္က်က္ထားတဲ့ ဘုရားအေၾကာင္းေတြကို သံစဥ္မဲ့ ေရ႐ြတ္လို႔။ သူ႐ြတ္ျပတဲ့ ဘုရားအေၾကာင္းထက္ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းေတြ စပ္စုလိုက္ေတာ့ သူ႔သံစဥ္ေတြ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့တယ္ေလ။
"မိကံေက်ာင္းလိုက္ရေအာင္ ပိုက္ဆံ႐ွိခ်င္တယ္။ မိကံကို အဘကေျပာတယ္။ ဒီႏွစ္ စာေမးပြဲ ေအာင္ ေအာင္၊ မေအာင္ ေအာင္၊ ေက်ာင္းထြက္ရမယ္တဲ့၊ မိကံ ငိုတာဘဲ။ ေက်ာင္းမထြက္ခ်င္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီအလြတ္ က်က္ထားတာေတြ မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဘက ပိုက္ဆံမ႐ွိဘူး။ အမကလည္း အခၽြဲေလးေတြမ်ားေတာ့ မႏိုင္ဘူး"


အဲဒီမိမိကံက ခုႏွစ္ႏွစ္သမီး မိမိကံေပါ့။
* * * *
မိကံသားကပိန္တယ္၊ ငါးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ကိုေအာင္က ေတာင္ႀကီးကို ကားလိုက္သြားတယ္။ မိကံက ဧည့္ပါးတဲ့ ရက္ေတြမို႔ ဒီယြန္းဆိုင္ကို မွန္မွန္လာမဖြင့္ျဖစ္ဘူး။
အခု မိကံက 'အာနႏၵာဘုရား' ဆိုင္ထိုင္ဧည့္ခံ အိုးစည္အေလာေတာ္ေလးပါလား။ ၀၀ျပည့္ျပည့္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေလး။ သူ႔ဘ၀ သံစဥ္ေတြကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ သီကံုးျပပါတယ္။
"မိကံက အတန္းပညာ မ႐ွိေပမယ့္ ဧည့္ေတြအႀကိဳက္ေတာ့ အသာေလး ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္လည္း႐ွိေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ကိုေအာင္ကလည္း အလုပ္ျပတ္တယ္ မ႐ွိပါဘူး။ ေငြကေတာ့ ၀င္ပါတယ္။ ပုဂံကလည္း ရန္ကုန္ထက္ေတာင္ ကုန္ေစ်းနွဳန္း ႀကီးမယ္ထင္တယ္။ ဧည့္႐ွိေနေတာ့ ေစ်း ေတြ တင္ယူထားၾကတာ။ ေနာင္ေတာ့ ကိုေအာင္ေရာ မိကံပါ မိသားစုကို ျပန္ေထာက္ေနရတယ္။ ကိုယ္ ေတြက အႀကီးမို႔လား။ အငယ္ေတြက ေက်ာင္းလိုက္ၾကတုန္းေလ။ ၀င္သေလာက္က သံုးတာနဲ႔ ကုန္တာပါဘဲ။ စုမိတာ သိတ္မ႐ွိဘူးေပါ့။
အခု မိမိကံက အသက္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သမီး မိမိကံေလး။
"ကေလးမဟုတ္တဲ့ မိမိကံေပါ့"
* * * *
ေ႐ႊစည္းခံုေပၚမွာ....။
" ဒီ ေစတီေတာ္ႀကီးက လူတရစ္၊ နတ္တရစ္ တည္တာတဲ့။ ေန႔မွာဆို လူေတြက တည္တယ္။ ညက်မွ နတ္ေတြက တည္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးတယ္။ အတြင္းအံ့ဘြယ္ ကိုးပါး၊ အျပင္အံ့ဘြယ္ ကိုးပါး ႐ွိပါတယ္။ ေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႔ အရိပ္ဟာ တံတိုင္းရဲ႕ အျပင္ကို မထြက္ဘူး။ လူသူ ပရိသတ္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေစတီပရ၀ုဏ္ထဲ မဆန္႔ဘူးဆိုတာ မ႐ွိဘူး..."
"က်န္စစ္သားက ဒီေနရာမွာ လွံေထာက္ခုန္ခဲ့လို႔ လွံရာက်န္ခဲ့တယ္။ ဟိုး ေက်ာက္ျမင္းက က်န္စစ္သားရဲ႕ ျမင္း။ ဗိုက္နာရင္ အဲဒီျမင္းရဲ႕ ဗိုက္ကိုပြတ္၊ ၿပီးရင္ ကိုယ့္ဗိုက္ကို ျပန္ပြတ္ရတယ္။ ေခါင္း.. ကိုက္ရင္ ေခါင္းကိုပြတ္...."
"ဒါက ဆြမ္းမဦး သပိတ္။ အခါႀကီး ရက္ႀကီး လျပည့္ေန႔ေတြမွာဆိုရင္ အန္တီ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစာေစာထထ၊ ဒီသပိတ္မွာ ဆြမ္းေလာင္းျပီးသား ေတြ႔ရတယ္။ နတ္ေတြက..အျမဲဦးတယ္..."
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က ရင္းႏွီးခဲ့ဘူးတဲ့ သံစဥ္က စာသားအတိအက်နဲ႔ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ လာပါပေကာ။
"ဘုရားအေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ကုသိုလ္ပါ။ ပိုက္ဆံမေပးလည္း ရတယ္။ ေျပာပါရေစ..."
ဒီစာသားနဲ႔ သံစဥ္က ေမာ္ဒန္ပါ။ ဧည့္တေယာက္ကို ဘုရားအေၾကာင္းေျပာျပမယ့္ ကေလးတသိုက္ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
"ဧည့္ပါးတဲ့ ရက္မို႔ပါ အန္တီရယ္။ အန္တီ သိန္းသံုးရာဆုႀကီး ေပါက္ၿပီး ပါဂ်ဲ႐ိုးကားႀကီး ၀ယ္စီးလို႔ ပုဂံတေခါက္ျပန္လာၿပီး အလွဴႀကီး ေပးႏိုင္ပါေစ..."
သံစဥ္မဲ့ စာသားေတြက ဆည္းလည္းပိစိေကြး၊ ဆည္းလည္းအေနေတာ္၊ ဆည္းလည္းခပ္ႀကီးႀကီး အားလံုးဆီက တၿပိဳင္တည္း ပဲ့တင္ထပ္လို႔...။ ေမာ္ဒါန္သံစဥ္နဲ႔ပါလား။ ဒါဆို ဆည္းလည္းေလးေတြေရာ ေမာ္ဒါန္ေနၿပီလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က မိမိကံကို စပ္စုခ်င္စိတ္ ေပါက္လာခဲ့ေလေတာ့..။
"သမီးအသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ"
"ဆယ့္တႏွစ္"
"ေက်ာင္းေနလား"
"သံုးတန္းမွာ ေက်ာင္းထြက္လိုက္တယ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"အငယ္ေတြက မ်ားေတာ့ သူတို႔ ေက်ာင္းလိုက္လို႔ ရေအာင္လို႔"
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က မိမိကံက ဘြားကနဲ ျပန္ေပၚလာတယ္။ မဟုတ္တာ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကထက္ ေတာက္ပေနတဲ့ "ေ႐ႊစည္းခံု" ကို ေက်ာခိုင္းရင္း အဲဒီတုန္းကနဲ႔ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ႀကိဳေတြးခဲ့တယ္ မဟုတ္လားလို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေမးေနမိတယ္။
* * * *
ငွက္ပစ္ေတာင္မွာ...။
"ဒါက ျပဴေစာထီးရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေသသြားတဲ့ ငွက္ႀကီးပံုတူ ထုထားတာ။ ပ်က္စီးသြားၿပီး ျပန္ထုေတာ့ မတူပဲ ဟၤသာနဲ႔ တူသြားတာ။ အဲဒီ အထဲမွာ အပ်ိဳေတာ္ေတြ ပုန္းေနရတယ္။ ငွက္ႀကီးက အပ်ိဳတိုင္း မစားဘူး။ ဗိုက္ပူရင္ မစားဘူး။ ေက်ာက္ေပါက္မာပါရင္ မစားဘူး။ သြားေခါရင္ မစားဘူး။ နဖူး ေမာက္ရင္ မစားဘူး..."
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတဲ့ စာသားကို သံစဥ္တူ ျပန္လည္ဆန္းသစ္စြာ ၾကားရျပန္ ပါၿပီ။
"ကၽြန္ေတာ္ ဆက္႐ွင္းျပမယ္ေနာ္။ ေျပာရမလား။ အန္တီ သိန္းသံုးရာဆုႀကီးေပါက္ၿပီး ပါဂ်ဲ႐ိုးကား ႀကီး၀ယ္စီးလို႔ ပုဂံတေခါက္ျပန္လာၿပီး အလွဴႀကီးေပးႏိုင္ပါေစ.."
ေမာ္ဒါန္ယိမ္းက ေညာင္ဦးမွာေတာင္ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ေနၿပီပဲ။
"သားေက်ာင္းေနလား"
တည့္တည့္ပဲ ေမးလိုက္ေတာ့တယ္။
"ေလးတန္း။ အခု မံု႔စားဆင္းတုန္း အေမ့ဆီးထုတ္ဆိုင္ လာကူေရာင္းတာ။ ဧည့္ပါးတုန္း အန္တီ့ကို ျမင္လို႔ လာေျပာတာ။ ေက်ာင္းျပန္တက္မွာ။ မုန္႔ဖိုး လိုခ်င္လို႔..."
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ ေအးေလ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကနဲ႔ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ႀကိဳေတြးခဲ့သား။
* * * *
မႏူဟာမွာ.....။
"ဘုရားအေၾကာင္း တလံုးခ်င္း ႐ွင္းျပမယ္ေနာ္။ ႐ွင္းျပရမလားဟင္။ ကုသိုလ္ပါ။ မုန္႔ဖိုးမေပးလဲ ေျပာပါ့မယ္"
ပိန္ပိန္ေသးေသးနဲ႔ေငါင္ေတာင္ေတာင္ေလး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က မိမိကံကို ျဖတ္ကနဲ ျမင္ေယာင္မိေသးေတာ့။
"ေအး တလံုခ်င္း ႐ွင္းျပမွာလား။ မုန္႔ဖိုးေပးရမွာေပါ့။ တလံုခ်င္းေျပာ။ ဟုတ္ပလား"
"ဟုတ္ကဲ့။ ဒီဘုရားႀကီးက မႏူဟာမင္းက သူ ခံစားရတာေတြကို အေနာ္ရထာကို သိေစခ်င္လို႔ တည္ခဲ့တာ။ သူ႔ လက္၀တ္ရတနာကို ေရာင္းျပီး မြန္ပညာ႐ွင္ေတြနဲ႔ တည္ခဲ့တာ။ ႐ုပ္ပြါးေတာ္ ေလးဆူ႐ွိတယ္။ အားလံုးကို တန္ေဆာင္းနဲ႔ အၾကပ္ႀကီး တည္ခဲ့တာပဲ..."
တကယ့္ကို တလံုးခ်င္းမွ တလံုးခ်င္း။ ဟုတ္ နဲ႔ ကဲ့ကို တလံုးခ်င္း ပီပီသသ ႐ြတ္လို႔။
"အႏု မွာေတာ့ အာနႏၵာ၊ အျမင့္မွာ သေဗၺညဳ၊ ထု ဆိုရင္ ဓမၼရံ..."
ဟိုက္။ ပိစိေကြးေလးက ေပါ့စ္ pause ဖမ္းလို႔ မရပါလား။ သူ႔အ႐ွိန္နဲ႔သူ တလံုးခ်င္း ဆက္လည္ေနတဲ့ အသံသြင္းႀကိဳးေခြေလးပါလား။
"ခဏေလးပါ သမီးရယ္။ အဲဒီတလံုးခ်င္းကို ခဏရပ္ၿပီး အန္တီေမးတာ ေျဖပါေနာ္"
"ဟုတ္ ကဲ့"
အို ခုထိ တလံုးခ်င္း သံစဥ္ပဲ ႐ွိတုန္း။
"သမီး ေက်ာင္းေနလား"
"မေနပါဘူး"
" ဒါဆို ဒီအေၾကာင္းေတြ ႏွဳတ္တိုက္သင္ေပးထားတာလား"
"ဟုတ္ ကဲ့"
သူ႔ ဟုတ္နဲ႔ ကဲ့ က ေတာ္ေတာ့္ကို အသည္းယားစရာ ေမာ္ဒန္သံစဥ္။
"ဒီတခုပဲ တတ္တာလား"
"ေနာက္ဘုရားေတြ အေၾကာင္းလည္း ထပ္သင္ပါဦးမယ္။ အန္တီ သိန္းသံုးရာဆုႀကီး.."
"ေတာ္...ေတာ္...ရၿပီ သမီး...ရၿပီ...အန္တီ့သမီး ေမာပါတယ္ကြယ္။ မုန္႔ဖိုးေပးမွာေနာ္။ ဆက္မ႐ွင္း ျပနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ သမီးဘာလို႔ ေက်ာင္းမတက္တာလဲပဲ ေျပာျပ"
"အငယ္ေလးေတြကို ထိန္းရမယ္။ သူတို႔ ႀကီးလာရင္ ေက်ာင္းေနရေအာင္..."
"ေတာ္..ေတာ္..ရၿပီ သမီး တကယ္ရၿပီ"
နာမည္ဘယ္လို ေခၚသလဲလို႔ေတာင္ ေမးစရာ မလိုေတာ့ပါဘူးေလ။ ေမာ္ဒါန္မိမိကံေလး...အဲ.. ဟုတ္ကဲ့ေလးက မုန္႔ဘိုးရတာနဲ႔ ေျပးထြက္သြားပါၿပီ။
* * * *
စူဠာမဏိမွာ...။ ဓမၼရံႀကီးမွာ..။ ...မွာ...။
* * * *
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကထက္ 'သစ္' ေနတဲ့ ဘုရားေတြၾကားမွာ သံစဥ္ေဟာင္း၊ သံစဥ္သစ္ေတြ လြင္ေလ့႐ွိတဲ့ ဆည္းလည္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၿပီးတဲ့ေနာက္ ေမာ္ဒါန္ပုဂံက ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
* * * *
ျပန္ခါနီးမွာ 'ကေလးမဟုတ္ေတာ့တဲ့ မိမိကံ' ကို ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ 'အာနႏၵာ'ကို ၀င္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ...အဲဒီေန႔က မိမိကံနဲ႔ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။
* * * *
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကနဲ႔ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ႀကိဳေတြးခဲ့တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္.....။
'ေမာ္ဒါန္မိမိကံကေလးေတြ' နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ခဲ့ရပါေသးတယ္။


မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)

Sunday, November 4, 2007

မႏၱေလးေတာင္ထိပ္ေပၚကေန ..မႏၱေလးရဲ႕ ႐ုပ္ပံုလႊာကို ပန္းပုထုဆစ္ၾကည့္ျခင္း
ေရးသူ-ေမာင္ေႏြထက္

* ႐ိုဒင္ေတာင္လိုက္မမီတဲ့ ပန္းပုတခုကို ငါ
ငါ့မႏၱေလးေတာင္ေပၚ
ကေန ထုဆစ္လိုက္ေတာ့
ေျမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ဟာ ေႏြဦးသစ္တခုကို ေမွ်ာ္ဖို႔
ပါးျပင္းေတြ
အသင့္ေထာင္ထားတယ္။

* အေ႐ွ႕ ႐ိုးမေတာင္ေပၚက ေနေရာင္ဟာ ဦးစြာ
မႏၱေလးေတာင္
ထိပ္ဆီပ်ံသန္းလာေပါ့။

* ေႏြဦးျမဴေတြၾကားမွာ ၀ိုးတိုး၀ါးတားနဲ႔ မႏၱေလးဟာ
ကိုယ္ဟန္ျပလို႔။
မီးျခစ္ပုန္းေတြေထာင္ထားသလို
မိုးထိေတာ့မဲ့ တိုက္ႀကီးေတြက
မႏၱေလးေတာင္ကို လက္ယပ္ေခၚလို႔။

* ဧရာ၀တီဟာ မႏၱေလးေတာင္ႀကီးကို ေမာ္ၾကည့္ေနတယ္
ေတာပန္းေတာင္ပန္းေတြကလည္း ေႏြလမ္းမွာ
စိမ္းလန္းၾကေတာ့မယ္။

* ရန္ကင္းေတာင္ဘက္ဆီက က်ဴဘစ္ဇင္လယ္ကြက္ေတြက
ေကာက္သစ္ဦးနဲ႔ အျမဴးၾကြဆံုးခုန္ေပါက္လို႔၊
ပန္းသည္မေလးရဲ႕ ဘ၀ ပန္းလိုမေမႊးတာၾကာခဲ့ၿပီ
စက္ေလွကားနဲ႔ ဓါတ္ေလွကားဟာ လြန္းထိုးလို႔မဆံုးေသး။

* အေပ်ာ္႐ိုက္ဓါတ္ပံုတပံုက ငါ့ကို ငါ့ကို
ရင္မခုန္ေစတာၾကာၿပီ၊
လယ္ကြင္းက်ဴဘစ္ဇင္ေတြက ပီကာဆို႐ွဳံးေလာက္ေအာင္
ရင္ေကာ့ေကာ့ျပ။

* ငါ....မႏၱေလးေတာင္ထိပ္ေပၚက
ေႏြဦးႀကိဳမနက္ခင္းကေလးဟာ
႐ိုဒင္ေတာင္ လိုက္မမီတဲ့ ပန္းပုတခုကို လက္ေဆာင္အပါး
ဟိုး.....မႏၱေလးအေ႐ွ႕ ဖ်ားဆီ ငါ့ဧရာ၀တီရဲ႕
ဒီေရသစ္တက္သံ
ၾကားရေပါ့။

ေမာင္ေႏြထက္

သက္ေသခံ
ေရးသူ-နန္းျမင့္ႏြယ္


ျမင္သာျမင္လည္း.....
မထင္ပါခဲ့၊ သညာမဲ့၏-။
ၾကားသာၾကားလည္း.....
နားမွာမ၀င္၊ လြင့္ကာစင္၏-။
ေတြ႔သာေတြ႔လည္း.....
ခပ္ေမ့ေမ့ေန၊ မွဳန္၀ါးေလ၏-။
ခ်စ္ေဆြမ်ားက၊ ေျပာလွာၾက၏
"စိတၱဇနာ၊ ကိန္းေအာင္း႐ွာ၍၊
တို႔စာဆို၀မ္း၊ မေျမ့ခ်မ္းထင့္...
ညိွဳးႏြမ္းသည္ကို၊ ၾကည့္ၾက-"ဆိုေသာ္၊
"အို...အို...မဟုတ္"၊ ျငင္းမည္လုပ္စဥ္၊
႐ုတ္ခ်ည္းစိုေျပ၊ ငါ့မ်က္ရည္လ်င္.....
ပါးျပင္သည္ခါ စီးသတည္း...။ ။
( "စိမ္း" သို႔ ရည္ညႊန္းသည္) နန္းျမင့္ႏြယ္
[ ကဗ်ာဆရာႀကီး-တင္မိုး ရဲ႕ ငယ္မူငယ္လက္ရာကို မာယာမွာ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ဖို႔
စာေရးသူ မကြယ္လြန္ခင္ကတည္းက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံ၊ ရ႐ွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္]

နိဗၺာန္ဘံုအထက္နားဆီက
ေရးသူ-ၾကည္ေဇာ္မိုး

* ငါ......
အျမင့္တေနရာက
ရပ္ေနရာကျမင္မိ
ေအာက္နားမွာၾကည့္.......
နာနာဘာ၀
၀ိနာဘာ၀
မေကာင္းဆိုး၀ါးတသင္း
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္
မရပ္မနား ေျပးလႊားခုန္ေပါက္
ေပါက္ေျမာက္ ဟစ္ေအာ္
ဒုစ႐ိုက္ႏြံထဲ နစ္ေနဆဲ......။

* သူတို႔ထဲက တေယာက္
ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ၿပီတီတီ
ငါ့ဆီ လွမ္းေအာ္
ေဟ့...ရဲေဘာ္ႀကီး
ေသြးေသာက္ႀကီးေရ
ေနာင္ႀကီးေရ.....တဲ့။ ။

ၾကည္ေဇာ္မိုး
[ "I stood upon a high place" by Stephen Crane"]
[ '၈၆ ဂႏၳ၀င္ပ်ိဳးခင္း ကဗ်ာစာအုပ္က ကူးယူေဖာ္ျပတယ္]

မဖြင့္ရေသးတဲ့ဓာတ္ျပားေဟာင္း
ေရးသူ-လက်္ာ၀င္း


* ထမင္းစားေရေသာက္ဆိုေပမယ့္
ထမင္းစားဖို႔ ေရေသာက္ဖို႔
လြယ္လို႔လား။

* ကမၻာႀကီးက ၂၄ နာရီဖြင့္တဲ့ေလာင္းကစားဒိုင္
ဒါေပမယ့္ တဘ၀လံုးတင္ထိုးပါမွ
(ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္)
အစာတဖတ္ေလာက္ အေလ်ာ္ရတာမ်ိဳး
ကဗ်ာတေၾကာင္းေလာက္ အေလ်ာ္ရတာမ်ိဳး။

* ေတြးမလား ေသမလားဆို
ေတြးဖို႔ကိုေ႐ြးခဲ့
ေရကို ေရေရာ မေသာက္ဘူး
မီးေတာက္ကို မီးတို႔မ်ိဳမယ္။

* ကၽြန္ေတာ္လည္းလူ ခင္ဗ်ားလည္းလူပါ
ဒီသစၥာကိုသာ
ရာစုႏွစ္ တ၀က္စာပဲ့တင္ထပ္လိုက္ပါတယ္။

font >လက်္ာ၀င္း။