ဒဂုန္တာရာ၏ သဝဏ္လႊာ

ဒဂုန္တာရာ၏ သဝဏ္လႊာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းလ်က္ရွိေသာ ေခတ္ေပၚျမန္မာစာေပ၏ အေစာကာလတြင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ဝံသာႏုစာေပ။  ၁၀ရာစု အဆံုးတြင္ ျမန္မာ့ဂႏၳဝင္ စာေပဟု သတ္မွတ္ၿပီး ၂၀ ရာစု အစကစ၍ ေခတ္ေပၚျမန္မာစာေပသမိုင္း စတင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွတ္ယူၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခတ္ေပၚ ျမန္မာစာေပေခတ္၏ အလယ္တြင္ တကၠသိုလ္ပရဝုဏ္မွ ေခတ္စမ္းစာေပ ေပၚထြန္းလာသည္။ ယင္းေခတ္စမ္းစာေပသည္ ေခတ္ေပၚျမန္မာစာေပ၏ ဆန္းသစ္မႈ၊ စာေပလႈပ္ရွားမႈတရပ္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။

ယင္းေခတ္စမ္းစာေပကို ဦးေဆာင္သူမ်ားထဲတြင္လည္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ အခန္းက ႀကီးမားပါသည္။ ထိုအခါက ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ စာေပဖြဲ႔ႏြဲ႔စအရြယ္ ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ တကၠသိုလ္ပညာတတ္မ်ား ျဖစ္၍ ဥေရာပ စာေပႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားစာေပ ဖြဲ႔ႏြဲ႔မႈ၊ ဆန္းသစ္မႈျဖင့္သာ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ၾကသည္။ ေခတ္စမ္း စာေပေခါင္းေဆာင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္မ်ားသည္ ေခတ္တေခတ္ကို ထူေထာင္ၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ရင္းနွီးလာသည္။ ထိုအခါ လြတ္လပ္စ ႏုပ်ိဳစ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္စတြင္ အေတြးအေခၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ စာေရးဆရာအသင္း ပရဝုဏ္တြင္ လႈပ္ရွားစ ျပဳလာသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္မွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ေနခဲ့သည္ကို မွတ္မိပါေသးသည္။

ကဗ်ာဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာျဖင့္ အမ်ိဳးသားအားမာန္ကို လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့သည္မွာ ေသးငယ္သည္ မဟုတ္ေပ။ သူ၏ ေရွးဦး ဥေရာပဂႏၳဝင္ကို ေလ့လာအေျချပဳေသာ ျမန္မာစာေပဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏွင့္ အေရးအသားဆန္းသစ္မႈ ဘဝဒသနျဖင့္ ေပါင္းစပ္ေသာ စာေပတရပ္၏ အစဥ္အလာကို ဆက္ခံၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ဒဂုန္တာရာ

၃-၉-၂၀၀၀

သာမိုင္းခမ္းရွမ္းရဌ