မၿငိမ္း၏သင့္ ၿငိမ္း၏သင့္ေရးသူ - ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)

[လမင္းတရာကထုတ္ေ၀မယ့္ '၆၀' စာအုပ္အတြက္ ဆရာ ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္) ေရးေပးတဲ့ အမွတ္တရ စာစုတခု ျဖစ္ပါတယ္။ မာယာမွာ ႀကိဳတင္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။]


(၁)

က်ဳပ္ အသက္ ၇၅ နွစ္၊ ျပည့္ေတာ့မယ္။
တၿမိဳ႔လံုးက အဘ တဲ့၊ အဘ တဲ့။
က်ဳပ္ အဘႀကီးက ခ်ာပရာစီႀကီး။
ခ်ာပရာစီ မဟာဘြဲ႔ သာမက ပါရဂူဘြဲ႔ေတာင္ ရၿပီးၿပီ။
ပါရဂူဘြဲ႔ရတာျဖင့္ ၾကာေတာင္ ၾကာလွေပါ့။
အခုေတာ့ မဟာခ်ာပရာစီႀကီး အၿငိမ္းစား ယူသင့္ မယူသင့္ စဥ္းစားရၿပီ။


(၂)

ေနအံုး။
ခ်ာပရာစီသင္တန္းကို ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၇၀ နီးပါး၊ ဂ်ပန္ေခတ္က စ တက္ခဲ့တာ။
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက မႏၱေလးၿမိဳ႔ႀကီး စစ္ဒဏ္ သင့္ခဲ့ပါပေကာ။
ၿမိဳ႔ကလူေတြ အေရွ႔ အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္ ၀ဲယာ စစ္ေျပးၾကရေတာ့တာေပါ့။
က်ဳပ္ေနတဲ့ အင္း၀မွာလဲ စစ္ေျပးေတြ စစ္ေျပးေတြ။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မမအုန္း (အမ္ေအ ေဒၚအုန္း)၊ သခင္ေအးေမာင္ႀကီး၊ သခင္ေအးေမာင္ေလး၊ ေဒၚႏွင္းဦး အိုး...... အမ်ိဳးသားေက်ာင္းက ဆရာေတြ ပါလာတယ္။
က်ဳပ္အေဖ ေက်းဇူးကိုလဲ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။
က်ဳပ္အေဖက မႏၱေလး ဥပစာေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္း။ ပညာေရး အလြန္လိုလားတယ္။
မအုန္း..... လုပ္အုန္း၊ ေက်ာင္းဖြင့္ရေအာင္။
ထန္းရြက္တဲႀကီးေတြ ထိုးၿပီး 'အင္း၀ဂုဏ္ရည္' အလယ္တန္းေက်ာင္းဖြင့္။ သခင္ေအးေမာင္ေလးက ေက်ာင္းအုပ္။
ေနာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ စုစည္းရာ ေနရာတခု ျဖစ္လာတယ္။ အင္း၀ဂုဏ္ရည္ေက်ာင္း တဲ့ေလ။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ေက်ာင္း၊ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဆရာေတြ။
က်ဳပ္က ၀လံုးတန္း၊ တန္းပိုင္က ဆရာၾကည္။
ဆရာၾကည္ဆိုတာ ဦးၾကည္ျမ။ (ၾကည္ျမ) ေလ။
ဆရာက ပုေတာ့ ရင္းနွီးသူေတြက ကိုၾကည္ပု တဲ့၊ ၾကည္ပု တဲ့။
၁၉၄၄ မွာ ဂ်ပန္ကေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရး။ ေရႊရည္စိမ္လား ဘာလား မသိပါဘူး။
လြတ္လပ္ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ကပြဲေတြ၊ ျပဇာတ္ေတြ၊ အားကစားပြဲေတြနဲ႔ အိုး ေပ်ာ္လိုက္တာ။
ဆရာၾကည္က အႏုပညာ ဒါရိုက္တာ။
က်ဳပ္တို႔က ေဘာင္းဘီတိုေလးေတြနဲ႔ ဂ်ပန္စစ္ခ်ီသီခ်င္းကို ဘယ္ညာနင္းၿပီး ပဏာမ ထြက္ရတယ္။
က်ဳပ္တို႔ ကေလးေတြကို ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ ဆုခ်လိုက္ၾကတာ ဂ်ပန္ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဗႏၶဳလယိမ္း။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ။
ၿပီးေတာ့ ယိမ္းေတြ၊ ယိမ္းေတြ။ ၿပီးေတာ့ မာဃ ျပဇာတ္။
မာဃက ေဒၚအမာ၊ သုဇိတာက ေဒၚတင္ၾကည္။
မာဃႀကီးကို သခင္ခ်န္ထြန္းက သိမ္းပိုက္၊ သုဇိတာကို က်ဳပ္တို႔ ဘေထြး ဦးဘရင္က သိမ္းပိုက္၊ အင္း၀ဂုဏ္ရည္ ေရးတဲ့ ဖူးစာေပါ့။
(သခင္ခ်န္ထြန္းႀကီးသာ ဒီစာဖတ္ရရင္ ဆဲမ်ား ဆဲမလား၊ ေဘာက္ဆူးမ်ား ေပးမလားဘဲ။ အင္း ေဘာက္ဆူးေပးဘို႔ မ်ားမွာပါ။ အႏွစ္ ၇၀ က ရင္ခုန္သံ ျပန္ၾကားမွာကိုး)
ဒီမွာ ခ်ာပရာစီဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးအေၾကာင္း ေရာက္ၿပီ။
ဦးလွႀကီးတဲ့၊ စေကာက္မင္းႀကီးတဲ့။ စေကာက္မင္းႀကီး ဦးလွႀကီးက အင္း၀သူ ေဒၚလွတင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။
အင္း၀ဂုဏ္ရည္မွာ ဘိြဳင္းစ္စေကာက္၊ ဂဲလ္စ္ဂိုက္ ဖြဲ႔ေပးတယ္။ ဒါကို Extra curriculum လို႔ ေခၚတယ္။ (ေနာက္ေတာ့ Co-curriculum တဲ့)။
တေက်ာင္းလံုး စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ခိုင္း၊ ဦးလွႀကီးက 'စကၠဴစေလး အမိႈက္စေလး သန္႔ရွင္းေအာင္လို႔ လုပ္ပါ၊ သန္႔႐ွင္းေအာင္လို႔ လုပ္ပါ ဒါ ဒါ ဒါ'
ဒါကို သင္ေပးတယ္။
ပါးစပ္ကလဲ ဆို၊ လက္ကေလးေတြနဲ႔ အမိႈက္ေတြ ေကာက္၊ အိုး ေက်ာင္း၀င္းႀကီးကို ေျပာင္လက္သြား တာဘဲ။ ဒီမွာတင္ က်ဳပ္ ခ်ာပရာစီ စ ျဖစ္တာ။

(၃)

အသက္ ဆယ္ႏွစ္စြန္းစြန္း ေရာက္ေတာ့ အင္း၀မွာ ငလ်င္ႀကီး လႈပ္ပါေရာ။ ၁၃၁၂ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၁ ရက္။
ကဗ်ာ စ ေရးေတာ့
ေလာကမာန္ေအာင္
ေဟာျပၾကံေဆာင္
ေမာရျမန္ေဘာင္
ပိုဒ္စံုရတုမွာ ငလ်င္လႈပ္တဲ့ သကၠရာဇ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မွတ္မိတာ။
အင္း၀ေလ၊ သိတယ္ မဟုတ္လား။
မင္း တည္ဘုရားေတြက အမ်ားႀကီး မွ အမ်ားႀကီး။
ေလာကမာန္ေအာင္၊ ဇိနမာန္ေအာင္၊ တုႆမာန္ေအာင္၊ တိႆမာန္ေအာင္၊ ငါးမာန္ေအာင္ ေအာင္ေစတီေတာ္ေတြ၊ စေနမင္းၾတား ေကာင္းမႈေတာ္ေတြ ၿပိဳက်ကုန္ပါေရာ။
ေၾကာင္လိန္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစႏၵ ႀကီးမႉးၿပီး ဘုရားေတြ ျပန္ျပင္တယ္။ တလံုးထိုး ေလွႀကီးနဲ႔ ျမစ္မထဲ သဲခူး သြားၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျမစ္မတဲ့၊ သဲခူးတဲ့။
က်ဳပ္ထြင္တာ မဟုတ္ဘူး။
လူတိုင္း ေျပာတဲ့ စကားလံုး။
ျမစ္မ ဆိုတာ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး၊ မ ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ႀကီးေသာ။
သဲခူးတယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။ ဧရာ၀တီ ေသာင္ျပင္ထဲက သဲေတြ သြားက်ံဳးတာ။
ပံုေတာင္ကို ေလွေပၚမွာ တီးေတာ့ ေရနဲ႔ဆိုေတာ့ အင္မတန္မွ နားေထာင္ေကာင္းတာ။
ပလုတ္ တုတ္ တုတ္.... ပလုတ္တုတ္ တုတ္ ဒူ
က်ဳပ္တို႔လဲ အုတ္သယ္၊ သဲ သယ္။
ေပ်ာ္လိုက္တာ..... ေပ်ာ္လိုက္တာ။

(၄)

လူပ်ိဳေပါက္ ေရာက္လာေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ကာလသားေတြက အလႉေတြ မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ထမင္းရံု တာ၀န္။
ဒါလဲ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းနဲ႔။
ပထမနွစ္မွာ သရက္ခ်ဥ္နဲ႔ ငရုတ္သီးေက်ာ္ လိုက္ရတယ္။
ဒုတိယနွစ္မွာ ပဲဟင္းနဲ႔ ၀က္သားဟင္း။
ေနာက္ဆံုးနွစ္မွာမွ ဟင္းခ်ိဳလိုက္ရတယ္။
ဒီ ခ်ာပရာစီ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းက မေကာင္းေပဘူးလား။

(၅)

အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ လင္မယား စံုတြဲက လက္ဖြဲ႔ခံု ထိုင္ရတယ္။
မဂၤလာေဆာင္ေတြ အလႉေတြမွာ လက္ဖြဲ႔တာ၊ ကူတာကို ေရးမွတ္ရတာေပါ့။
ဒီေနရာမွာ ဒုကၡေလးအေၾကာင္း ေျပာခ်င္တယ္။
'ေရာ့ ေဟ့ ငါက သံုးက်ပ္.....'
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကည္လင္။
ၾကည္လင္ဆိုတာ မဟာကဗ်ာဆရာႀကီး ၾကည္ေအာင္။
'ေဟ့ေကာင္ ေရးပါဟ' တဲ့။
ေဟာဗ်ာ ဒီေကာင့္နာမည္ နာမည္ ဘသူပါလိမ့္ ဒုကၡဘဲ ဒုကၡဘဲ သူ ဘသူတုန္း။
ေနာက္က လူေတြကလဲ အံုလို႔။
'ေရးေလ ၾကည္လင္ ေစ်းခ်ိဳ ပန္းရန္ရပ္ ၃ိ'
မိန္းမက ေထာက္ေပးလို႔ အျမန္ ေရးလိုက္ရတယ္။
ေခြးမသားၾကည္လင္၊ ငါ့ကို ဒုကၡေပးတယ္။
စိတ္ပညာအရ Sub conscious mind ကေန conscious mind ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ယူရ ဆိုကိုး။
လက္ဖြဲ႔ခံုဆိုေတာ့ ေမာ့္ၾကည့္လိုက္ ေရးလိုက္၊ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေရးလိုက္။
conscious mind မေရာက္ခင္ ေနာက္တေယာက္ ေနာက္တေယာက္၊ လူကို ခ်ာခ်ာလည္ကုန္ေတာ့ တာေပါ့။
ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး။
တူမေလး ႏုႏုရည္(အင္း၀) ရဲ႔ ေယာက်္ား စိတ္ပညာပါေမာကၡ ဗိုလ္တိုးကို ေမးၾကည့္အုံးမွ။

(၆)

ကေလးနွစ္ေယာက္ရေတာ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ခ်ာပရာစီ။
'ကိုဖိုးကိုႀကီး အုတ္က်ိဳးလႉအုံးဗ်ာ....'
'ေအး......ေအး လွည္းသံုးစီး... ေရာ့ ပိုက္ဆံ'
အင္း၀က ေရ၀င္ေျမ။
ဒုဌ၀တီေရာ ဧရာ၀တီေရာ ေရေတြတိုးေတာ့ အရပ္ထဲ ေရေတြ၊ ၀ါဆို ၀ါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္။
ေရက်သြားေတာ့ လမ္းေတြ ပ်က္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။
အုတ္နီခဲက်ိဳးေတြကလဲ လယ္ကြက္ေတြထဲ ေပါမွေပါ။ လယ္ကြက္ရွင္ေတြကလဲ ေကာက္တာကို သိပ္သေဘာက်။ ေစတီပ်က္ေတြရဲ႔ အုတ္က်ိဳးေတြေလ။
ျမင္းလွည္းသမားေတြ အားတဲ့ ဥပုသ္ေန႔မွာ လမ္းေတြ ျပင္လိုက္ၾကတာ ေပ်ာ္မွေပ်ာ္။
က်ဳပ္တို႔ကို ဆီထမင္းေတြ၊ အေၾကာ္ေတြ၊ လက္ဖက္သုပ္ ဂ်င္းသုပ္ေတြ ေကၽြးလိုက္ၾကတာ အလွ်ံပယ္။
ရႊ႔ံအလိမ္းလိမ္း ဗြက္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ေျမႀကီးေပၚ ဖင္ခ် ထိုင္စားရတာ ေကာင္းမွ ေကာင္း။
နွစ္တိုင္း နွစ္တိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး။
ဒါနဲ႔ ဟိုပါတီႀကီး ေပၚလာပါေရာ။
ကလပ္စည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပါတီစိတ္ အတြင္းေရးမႉးေတြ၊ ရပ္ကြက္ေကာင္စီ ဥကၠဌေတြ၊ အတြင္းေရးမႉးေတြ.. အံမယ္ေလး တိုက္ပံုအက်ႌႀကီးေတြနဲ႔ အေရွ႔ နဲ႔ အေနာက္၊ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ လမ္းသလား ေနလိုက္ၾကတာ။
အုတ္က်ိဳး တခဲမွ မလႉ။
အုတ္ခဲ တခဲမွ မကိုင္။
က်ဳပ္တို႔ကို ေကၽြးမယ့္ဟာေတြ တုတ္သြားလိုက္ၾကတာ။ အံမယ္ ဖ်ာေတာင္ ခင္းေပးရေသးတယ္။
အရာရာ ပါတီက ဦးေဆာင္ ဆိုကိုး။
ဒီမွာတင္ ခ်ာပရာစီ အၿငိမ္းစား ယူသင့္ မယူသင့္ ေခါင္းထဲ ၀င္လာေတာ့တာဘဲ။

(၇)

က်ဳပ္တို႔ ပခံုးေပၚက သင္းခ်ိဳင္းသြားတဲ့ လူေတြ ဘယ္နည္းေတာ့မလဲ။
က်င္းတူးတယ္၊ ထမ္းတယ္၊ သီလယူတယ္။
ဦးခ်င္းေရာက္ႀကီး သူ႔တဲေလးထဲမွာ ေကြးေကြးေလး ေသေနေတာ့ ကဗ်ာကယာ ယပ္ေတာင္ေပၚ ဆယ္တန္ေလးကပ္၊ ေရငံုဆရာေတာ္ပင့္၊ သရဏဂံုတင္- က်ဳပ္တို႔တေတြ ပခံုးနဲ႔ ထမ္းၿပီး သၿဂႌဳဟ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သာဓုေခၚဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ာပရာစီဘ၀ မက္မက္ေမာေမာ လုပ္ေနတုန္း ဟိုလူေတြရဲ႔ မ်က္လံုးေတြ က်ဳပ္တို႔ေပၚ ေရာက္လာကုန္ၾကတယ္။
လူစုတယ္ ဆိုသလိုလို၊ စည္းရံုးတယ္ ဆိုသလိုလို၊ ပုန္ကန္ေတာ့မယ္ ဆိုသလိုလို။
ဟာ ဘာလဲဟ။
မဟာခ်ာပရာစီႀကီး အၿငိမ္းစား ယူသင့္ မယူသင့္။

(၈)

၆၀၊ ၇၀ ထဲ ေရာက္လာေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ အကန္ေတာ့ခံတဲ့၊ ဘိသိက္သြန္းေပးပါတဲ့၊ ဆံုးမစကား ေျပာေပးပါတဲ့ ခ်ာပရာစီႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လုပ္ေပးပါတယ္။
အဲ တဲ့.......
တခုေသာ မဂၤလာေဆာင္မွာတဲ့......
သတို႔သမီးဘက္က အကန္ေတာ့ခံ ႂကြပါတဲ့၊ ဆံုးမစကား ေျပာေပးပါတဲ့ ပင့္ေရာ။
မဂၤလာ အခါေရာက္ေတာ့ အကန္ေတာ့ခံဘို႔ သတို႔သားအေဖ က်ုဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေခၚပါတယ္၊ မလာပါဘူး။ လာပါ မိစံု၊ ဘစံု ကန္ေတာ့ရေအာင္။
ႏိုး...... မလာဘူး။
သူက ဟိုအသင္း သ႕ၠဌ၊ ဟိုအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမႉးဆိုေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔ ေပါင္းရင္ သူျပဳတ္မွာ။
ဒါေၾကာင့္ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန။
မဟာခ်ာပရာစီႀကီး အၿငိမ္းစား ယူသင့္ မယူသင့္။
မေနာကံကေန ၀စီကံ ေရာက္လာၿပီ။
ခင္တဲ့ လူေတြကို ေျပာၾကည့္မိတယ္။

(၉)

ဒါၾကားတာနဲ႔ လူငယ္ေတြ ေတာ္တာ္မ်ားမ်ား က်ဳပ္ဆီ လာၾကပါေလေရာ။
'အဘကလဲဗ်ာ
အသက္ႀကီးမွ တယ္ေမ့တတ္သကိုး' တဲ့။
လူငယ္ေတြက လူငယ္ေတြက။
အဘ ကဗ်ာ ေလဗ်ာ။
သတိရပလား......
'ကဗ်ာဆရာ
ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားအတြက္။
လက္ခုပ္သံ တေသာင္း
မ်က္ေစာင္းႀကီး ဆယ္ခ်က္နဲ႔
အသက္ရွင္လ်က္။ ။'
ဒါေလ.....
မ်က္ေစာင္းႀကီး ဆယ္ခ်က္က အဘကို forced to retire.
ဒါေပမယ့္ လက္ခုပ္သံတေသာင္းကေတာ့ တသက္လံုး မဟာခ်ာပရာစီႀကီး။
ေဟ......
'တသက္လံုး မဟာခ်ာပရာစီႀကီးတဲ့လား'
ေအး.....
ေအး....
ငါ 'တသက္လံုး မဟာခ်ာပရာစီႀကီးေဟ့'
လူငယ္ေတြေရ ေက်းဇူးတင္သကြာ။

ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)
အင္း၀
၁၄- ၄- ၂၀၁၁
ညေန ၃း၃၆
လမ္းမေတာ္
အင္း၀ တံတားဦးၿမိဳ႔
မႏၱေလးတိုင္း
ျမန္မာျပည္။