ဖေယာင္းလိုလူ သံမဏိလိုလူ(လူထုဦးလွ အႏွစ္ ၁၀၀ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ေဆာင္းပါး)ေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း

[အီးေမလ္မွ ရတဲ့ Eleven ဂ်ာနယ္ မွ ေဆာင္းပါးကို မာယာက အျမတ္တႏိုး ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။]

လူ႕ေလာကမႇာ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလူနဲ႔မူနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ၿပီး တခ်ဳိ႕ က လူတျခား၊ မူတျခား လံုး၀ကြဲျပား ျခားနားတယ္။ သိသာထင္ရႇားသူႏႇစ္ဦးကို ႏိႈင္းယႇဥ္ျပရမယ္ဆိုရင္ သခင္ စိုးနဲ႔ သခင္ဗဟိန္းကိုျပရလိမ့္မယ္။ သခင္စိုးကလူပံုၾကမ္းတမ္းသလို စိတ္ဓာတ္ပိုင္း၊ မူပိုင္းဆိုင္ရာမႇာလည္း အင္မတန္ၾကမ္းတမ္းသူျဖစ္တယ္။ သခင္ဗဟိန္းက်ေတာ့ လူကလူေခ်ာလူရည္သန္႔ ၊ အႏုအလႇေလးေတြကို ခ်စ္တတ္သလို အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆိုလည္း သိမ္ေမြ႕ယဥ္ေက်းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္အပိုင္း၊ မူအပိုင္းမႇာေတာ့ အင္မတန္ခိုင္မာျပတ္သားတယ္။



ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ကိစၥ

ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုင္မာျပတ္သားသလဲဆိုရင္ ကြယ္လြန္ခါနီး ေဆး႐ံုေပၚေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မႇာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖဆပလထဲက ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူမမာလာေမးခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုေတာင္ သူဆီေခၚမလာနဲ႔၊ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသားေျပာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရႇာတယ္။ ဦးႏုက်ေတာ့ နာမည္ နဲ႔ လိုက္ေအာင္လူႏုၿပီး လူတစ္ဖက္သားကို ဘယ္ေတာ့မႇ နင္ဘဲငဆေျပာေလ့မရႇိဘူး။ စိတ္အင္မတန္ႏူးညံ့တယ္။ လူတိုင္းေက်နပ္ေအာင္ အျမဲႀကိဳးစားတယ္။အဲဒီေတာ့လူတိုင္းကို ေက်နပ္ေအာင္လိုက္လုပ္ရင္ ေနာက္ဆံုးက် ဘယ္သူမႇေက်နပ္ၾကမႇာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့သိုးေဆာင္းစကား ဆို႐ိုးရႇိတဲ့အတိုင္း ဘယ္သူ႕ေက်နပ္မႈကိုမႇ မရခဲ့ရႇာဘူး။

ေလာကဓံရဲ့ ၾကည္စားမႈ

ဦးေလးလႇက သခင္ဗဟိန္းလို လူစားမ်ဳိး။ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ လူ ကလူေခ်ာလူလႇ ျဖစ္သလို၊ စိတ္လည္း အင္မတန္လႇတယ္။ အင္မတန္မႇလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာေျပာတဲ့ စကားအတိုင္း သူ႕ဘက္ကေတာ့ 'မုန္းသူမရႇိ၊ ခ်စ္သူသာရႇိ၊ ရန္သူမရႇိ၊ မိတ္ေဆြသာရႇိ' ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကမုန္းသူမရႇိ၊ ရန္သူမရႇိသေဘာထားေပမယ့္ သူ႕ကိုရန္သူလိုသေဘာထားသူေတြ ရႇိေလေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမႇာ ေလးႏႇစ္နီးပါးသြားေနခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမႇာ ေလာကဓံတရားရဲ႕ ျပက္ ရယ္ျပဳမႈလို႔ ေျပာရမလား၊ အၾကည္စားသန္မႈလို႔ဆိုရမလား မသိတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဦးေလးလႇကို ေထာင္ထဲ ပို႔ခဲ့တဲ့ ဖဆပလအဖြဲ႕ႀကီးကို စတင္တည္ေထာင္သူေတြထဲမႇာ သူဟာတစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့႐ံုတင္မက၊ ဂ်ပန္အေျပး အဂၤလိပ္တပ္ေတြ၀င္၀င္ခ်င္း၊ ဖဆပလအဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ဆိုင္းဘုတ္ ကို မႏၲေလးမႇာပါေမာကၡဦးေက်ာ္ရင္နဲ႔ အတူအရင္ဆံုးတင္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ပါပဲ။ ရန္ကုန္မႇာေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္က ဖဆပလအဖြဲ႕ ျပန္မဖြဲ႕ႏိုင္ေသးပါဘူး။

ဦးႏုရဲ့ ေတာင္းပန္စကား

သူ႕ကိုေထာင္ထဲထည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕အေပၚမႇ အာဃာတမထားခဲ့ပါဘူး။ေမတၲာလည္း မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုက 'ႏႇစ္ ၉၀ ျပည့္ လူထုဦးလႇ' စာအုပ္မႇာ အမႇတ္တရ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးသားေပးပို႔ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမႇာ . . .''ကိုလႇေရ။ ကိုလႇဒုကၡေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္ဟာ မေသးပါဘူး။ အင္မတန္ႀကီးမားပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစရႇိတဲ့ စကား ေတြကိုေျပာ႐ံုမ်နဲ႔ ေက်ေအးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုလႇဟာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႀကီးရင္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုလႇကိုထုိင္ၿပီး ရႇိခိုးေတာင္းပန္ရမယ့္ အျပစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ အျပစ္ေတြရႇိသမ် ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးပါ . . .''လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားေတြကို မႏၲေလးဘူတာႀကီးမႇာ ရထားထြက္အံ့ဆဲဆဲ ဦးလႇကို ႐ုတ္ တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတုန္းဦးႏုကသြား ေျပာခဲ့တာပါတဲ့။ ဒီစကားေတြကို ေျပာခ်င္တာၾကာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ခဲ့လို႔ ခုလိုၾကံဳႀကိဳက္တုန္း ကတိုက္က႐ိုက္ သြားေျပာခဲ့ရတာလို႔ လည္း ဦးႏုက ေရးျပထားပါတယ္။

သေဘာထားႀကီးတဲ့သူ

ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕အေပၚ မႇာမႇ မုန္းစိတ္၊ အာဃာတစိတ္လံုး ၀မရႇိခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ ဆိုတာ နိဗၼာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရား အားထုတ္တာမဟုတ္ဘူး။ သေဘာ ထားကြဲၾက၊ စကားမ်ားၾက၊ အျပန္အလႇန္ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ၾက ဆိုတာေတြ ျဖစ္ျမဲထံုးစံပဲလို႔ ဦးေလးလႇက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ နားလည္ထားၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလး သေဘာထားႀကီးတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚမႇာမႇ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္က်တဲ့အႀကိမ္ေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူမ်ဳိးအေပၚမႇာလည္း သေဘာထားႀကီး႐ံုမက ေမတၲာေစတနာထားႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏိုင္ငံ ေရးသမားအိုႀကီးေတြ၊ စာေရးဆရာအို ႀကီးေတြ အေပၚေစတနာထားပံုေတြက လည္းေျပာလို႔ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္မရႇိပါဘူး။ ဦးေလးရႇိတဲ့ မႏၲေလးဆိုတာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ရန္ကုန္တိုက္ခြဲမႇာ လာၾကတာေတြကိုက မနည္းပါဘူး။ လူငယ္ပီပီတစ္ ခါတေလ ကိုယ္ကေစတနာတြန္႔တိုမိေပမယ့္ ဦးေလးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႇ မတြန္႔တိုပါဘူး။''အသင့္အတင့္ေတာ့ ၾကည့္ေပးလိုက္ပါကြယ္'' ဆိုတဲ့လက္သံုးစကားကိုသာ ေျပာျမဲျဖစ္ပါတယ္။

ႏႇလံုးႀကီးသူ

ဦးေလးလႇဟာ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္ ေနရာတကာယဥ္ေက်းသူ၊ ႏႇလံုးႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖဆပလေခတ္မႇာ လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု မႏၲေလးေရာက္တိုင္း ဦးေလးကိုေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ေျပာေလ့ရႇိပါတယ္။ ၁၉၆၂ခုႏႇစ္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ပိုင္းမႇာလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္လႇန္ေရး ေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း မႏၲေလးေရာက္တာနဲ႔ ဦးေလးလႇကိုေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ေျပာ တာပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ဦးေလးလႇ ရန္ကုန္ေရာက္လာရင္လည္း ေရာက္ၿပီးမၾကာခင္ အိမ္ေတာ္ကအေခၚ ေရာက္လာျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ ေရးမႇာေတာ့ ဦးေလးလႇဟာအင္မတန္မႇကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထုသတင္းစာရဲ႕ မူ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္တာဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္း မႇအေလ်ာ့မေပးပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ရဲ႕ မ်က္ႏႇာတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာဖတ္ပရိသတ္အေပါင္းက လူထုဦးလႇ ကိုခ်စ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ မႏၲေလးသား စစ္စစ္မဟုတ္ေပမယ့္ မႏၲေလး တစ္ၿမိဳ႕လံုး ကေလး၊လူႀကီးမေရြး ေထႀကီး၊ ၀ါႀကီးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ကအစခ်စ္ၾကၿပီး အားကိုးအားထား ျပဳၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆိုလို႔ ဦးေလးလႇတစ္ေယာက္သာ ရႇိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕နဲ့ပတ္ သက္သမ် ေ၀ယ်ာ၀စၥတိုင္းမႇာ ဦးေလးလႇ မပါတဲ့ကိစၥမရႇိလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗထူးကြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္လူ ႀကီးလုပ္ခဲ့သလို တကၠသိုလ္ဆီးနိတ္ အဖြဲ႕၀င္လူႀကီးလည္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အရပ္ထဲကၾကက္ေတာင္႐ိုက္အသင္း လူႀကီးျဖစ္သလို၊ မႏၲေလးေတာင္ေျခ ေဂါက္ကြင္းလူႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူႀကီးေတြအတြက္ စာအုပ္ ေတြမ်ဳိးစံုေရးခဲ့သလို ကေလးေတြအတြက္ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြခ်ည္း ၄၆ အုပ္ေတာင္ ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးလႇဟာ ဦးႏုတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတို႔ရဲ႕မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့သလို ကေလးေတြရဲ႕မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္းနိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။