ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား- အပိုင္း(၁) - ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ေရးသူ ေဒါက္တာ လွေက်ာ္ေဇာ

ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၂၅)

      

ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား

 အပိုင္း(၁) ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး

      

       ေဖေဖရဲ႕ ကုိယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ကို ဓူဝံစာေပတိုက္က ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ထြက္ လာၿပီးေနာက္ စာအုပ္ေဝဖန္ေရးေတြလည္း အေတာ္ထြက္လာပါတယ္။ ဒီအထဲက လြတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံ RFA “စာဝိုင္းေပဝိုင္း” စကားဝိုင္းအခန္း (ေဒၚ)ေမစာရဲ႕ ေဝဖန္ခ်က္ေတြထဲက အေၾကာင္းအရာတခုမွာ “စာေရးသူဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရး အရ ဘယ္သူ‹ကိုမွ ပုတ္ခတ္ေဝဖန္ ေရးသားျခင္း မျပဳခဲ့ဘူး။ မိမိကို ဒုကၡေပးခဲ့သူမ်ားကိုေတာင္ မေရးမျဖစ္ ေရးဖို႔ လိုအပ္ သေလာက္သာ ေရးသားထားတယ္”လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳသြားပါတယ္။

       တခါ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ေဖေဖ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မွာ လႈပ္ရွားေနတုန္းက နယ္ခရီးတခုကအျပန္ မီးရထားေပၚမွာ လူတေယာက္က ေဖေဖ့နား ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္ æ ကြၽန္ေတာ္ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္တဦးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အသက္ကယ္ထားတဲ့ လူေတြက ျပန္ဒုကၡေပးတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုပဲ ခံေနေတာ့မလား။ သူတို႔အေပၚ နည္းနည္းမွ စိတ္မနာ ဘူးလား” လို႔ လာေျပာတဲ့အခါ ေဖေဖက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ရယ္ပဲေနတယ္လို႔ ေဖေဖနဲ႔ အတူပါသြားတဲ့ ကြၽန္မတို႔  အစ္ကိုဝမ္းကြဲ တေယာက္က ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။ (အဲဒီသူက ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးတဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ ေနာင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္၊ အစၥေရးသံအမတ္ႀကီးကို ရည္ၫႊန္းဟန္တူပါတယ္။)

       ေဖေဖရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ သူ တပ္ကထြက္ရတဲ့ အပိုင္းမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအေၾကာင္း ေရးထားရာမွာ စာေလးႏွစ္ေၾကာင္းပဲ ရွိပါတယ္။

       “ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးမွာ ႏိုင္ငံေရးထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရာထူးအတြက္ပါ ကြၽန္ေတာ့ကို ဆန္႔က်င္မႈ အလြန္ျပင္းထန္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အေပၚ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရလည္း အလြန္မုန္းတီးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တပ္တြင္းရွိေနသေရြ႕ သူ႔အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္ကာ ထိပ္ ေရာက္ဖို႔  မျဖစ္ႏိုင္ပါ”

       အဲသေလာက္ပဲ ေရးထားပါတယ္။

       ကြၽန္မတို႔  ေမာင္ႏွမတေတြကိုလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက “တို႔ မွာ လူပုဂၢိဳလ္အရ ရန္သူ တေယာက္မွမရွိဘူး။ အားလံုးနဲ႔ သင့္တင့္ေအာင္ ဆက္ဆံၾက” လို႔ သင္ၾကား ေပးတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဖေဖ ပင္စင္ယူၿပီး ကြၽန္မတို႔ မိသားစု စမ္းေခ်ာင္း ရပ္ကြက္ထဲ ေျပာင္းလာၿပီးေနာက္ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံဖို႔ ေဖေဖက အၿမဲသြန္ သင္ေလ့ရွိပါတယ္။

       ဒါ ေဖေဖရဲ႕ အေျခခံစိတ္ဓာတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖလည္း လူသားပဲေလ။ တခါတရံ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာရင္းက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းကိစၥ တိုက္ဆိုင္လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (သူ႔ စိတ္ထဲမွာ အခုအခံ ျဖစ္ေနတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး) စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေျပာဆိုတာေတြ ကြၽန္မတို႔ ေရွ႕မွာေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။

       ေဖေဖ ေျပာျပခဲ့ဖူးတာ တခ်ဳိ႕ ကြၽန္မ ျပန္ေျပာျပပါမယ္။

       “ေဟ့-သူတို႔ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးေတြ ဘယ္သူမ်ား ေကာင္းေကာင္း စစ္တိုက္တတ္သလဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဆိုလည္း ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ရာထူးႀကီးသာ ယူထားတာ၊ တခါမွ စစ္မတိုက္ဖူးဘူး။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္လည္း တပြဲပဲ တိုက္ဖူးတယ္။ သူတိုက္တဲ့ပြဲမွာ တပ္လည္းပ်က္၊ သူလည္း သံု႔ပန္းျဖစ္တာပဲ” တဲ့။

       (မွတ္ခ်က္-၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ မိတၳီလာမွာ ေကအင္ဒီအိုမ်ားရဲ႕ အဖမ္းခံရၿပီး ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး သံု‹ပန္းအျဖစ္ ေနခဲ့ရပါတယ္။)

       “ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ တပ္ထဲလာၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ကုိယ္စားလွယ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္က်ေနတာပဲ” လို႔လည္း ေျပာဖူးပါတယ္။

       ဒီေနရာမွာေတာ့ ေဖေဖ့အျမင္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (ဖဆပလေခတ္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးႏွင့္ ဒုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္) အျမင္က တူေနပါ တယ္။

       ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကလည္း ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ငါတို႔ ပါတီထဲလာၿပီး တပ္ကုိယ္စားလွယ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္က်ေနတာပဲ” လို႔ သူ႔သားမ်ားကို ေျပာဖူးေၾကာင္း သိရပါတယ္။

       (မွတ္ခ်က္- ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေျပာတဲ့ ငါတို႔ ပါတီဆိုတာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က သူတို႔တေတြ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ ပံုပါတီ၊ ေနာင္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီကို ဆိုလိုတာပါ။)

       တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ သမိုင္းအရ ေခသူမဟုတ္ပါဘူး။ ၁၃ဝဝ ျပည့္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံု ကတည္းက သူ႔ဇာတိ ေပါင္းတည္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး BIA ကာလမွာလည္း ဂ်ပန္က အရင္ ေစာျပန္လာခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ပါဝင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာလည္း တိုင္း (၁)နဲ႔ တိုင္း (၂)တို႔မွာ တာဝန္ႀကီးေတြ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူး သူပါ။

       ဒါေပမဲ့ သူဟာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းလိုပဲ တကုိယ္ေရ ႀကီးပြားလိုစိတ္ ျပင္းထန္သူပါပဲ။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ (BDA ေခတ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လႈံ႔ေဆာ္ခ်က္နဲ႔ တပ္မေတာ္ထဲ လွိမ့္ဝင္လာတဲ့ ပညာတတ္အုပ္စုကို သူနဲ႔ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီး စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းခဲ့ပါတယ္။ ‘ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး’ ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး တပ္တြင္းမွာ ဂိုဏ္းဂဏ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ ဂ်ပန္ျပန္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား (အဲဒီ ကာလက တပ္တြင္း ရာထူးႀကီးမ်ား ရထားသူမ်ား) ကို ဆန္႔က်င္ခဲ႔ၾက ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ထိပ္တန္းေရာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ေတြဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ နီးစပ္ၾကသူမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူတို႔က အက်င့္စာရိတၱအရ ယိုင္နဲ႔ၿပီး ဘယ္လိုမွ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ မနီးစပ္ႏိုင္တဲ့ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ အမ်ားစုရဲ႕ ေလးစားမႈလည္း မခံရဘဲ တေကာင္ႀကြက္ျဖစ္ေနတဲ့) ဗိုလ္ေနဝင္းကို ဆရာတင္၊ ေျမေတာင္ေျမွာက္ၿပီး ဂိုဏ္းအုပ္စု ဖြဲ႔ခဲ့ၾက တာပါပဲ။

       ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သက္ရွိ ထင္ရွားရွိစဥ္ကေတာ့ တပ္ထဲက ဒီလုပ္ဟန္ေတြကို သူ႔ပုဂၢိဳလ္ေရး ၾသဇာနဲ႔ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကိုေရာ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ကိုေရာ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံ အားေကာင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ခဲ့ၿပီး ဘက္စံုက ေမြးျမဴ ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့ပံု ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၁၉၄၇ ခု၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သခင္ေအာင္ႀကီးအျဖစ္ (တပ္မွထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဘက္ ေျပာင္းေစကာ) ျပည္ အေရွ႕ပိုင္း အမတ္အျဖစ္ ဖဆပလမွ ဝင္ေရာက္အေရြးခံခိုင္းလို႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူး ပါတယ္။

       ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးၿပီး ဖဆပလအဖြဲ႔ႀကီးလည္း လက္ယာသမားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းက အုပ္စီးမိသြားခ်ိန္ မွာေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ တပ္ထဲျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သာ ျဖစ္လာရတယ္ တကယ့္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု ေအာက္အေျခခံ မရွိတဲ့ ဦးႏုဟာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ အလိုက် လုပ္ေဆာင္လာရၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ကာကြယ္ေရးဌာန ပါလီမန္အတြင္းဝန္အျဖစ္ စေပးၿပီး အဲဒီက မွတဆင့္ တပ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာရာမွာ ပထမေတာ့ လဲဗီးတပ္ (ေနာင္ စစ္ဝန္ထမ္းတပ္) ဆိုတာရဲ႕ တပ္မင္းႀကီးအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္ တိုက္႐ိုက္ေပးၿပီး ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္မွာေတာ့ စစ္ဦးစီးဌာန (စစ္႐ံုးခ်ဳပ္)ကို ဦးစီးလိုက္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။

       စစ္ရံုးခ်ဳပ္ War office ဟာ တပ္တြင္း ရာထူး အတက္အက် အေျပာင္း အေရႊ႕ေတြ၊ ႏိုင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္ခြင့္ေတြ အားလံုးကို ကိုင္ထားတဲ့ဌာန ျဖစ္ေလေတာ့ အခြင့္အေရး လိုခ်င္သူေတြ အားလံုးရဲ႕ ဝိုင္းဝန္း အားထားၿပီး အားကိုး အားထား ရွာရာ ဌာနႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။  ျပည္တြင္းစစ္ ျပင္းထန္လာခ်ိန္မွာ မေသမေပ်ာက္ ႐ံုးထိုင္ လုပ္ငန္းေတြ လိုခ်င္တဲ့ တပ္မေတာ္အရာရွိမ်ားကလည္း သူတို႔ကို ကပ္ရ၊ ေရွ႕တန္းမွာ စစ္တိုက္ေနရတဲ့ တပ္ေတြကလည္း ေနာက္ပိုင္းက ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းမ်ား ျပည့္ျပည့္စံုစံုရရွိဖို႔၊ လိုအပ္သေလာက္ ရရွိဖို႔  အဲဒီ စစ္႐ံုးခ်ဳပ္က လူေတြကိုပဲ အားကိုးရနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ဘယ္ေလာက္ ၾသဇာႀကီးခဲ့မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

       ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မ ဥပမာတခု ေျပာပါရေစ။

       ၁၉၅၄-၅၅ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ေဖေဖ တ႐ုတ္ျဖဴစစ္ဆင္ေရးမ်ား ဆင္ႏႊဲေနစဥ္ကာလ ျဖစ္ရပ္မ်ားပါ။  ေဖေဖဟာ အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္အဆင့္နဲ႔  ေျမာက္ပိုင္းတုိင္းမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ။  ေဖေဖဟာ ေရွ႕တန္းမွာပဲေနၿပီး စစ္ဆင္ေရးေတြ ကို တိုက္႐ိုက္ ကြပ္ကဲေနတာပါ။ အဲဒီကေန လိုအပ္တဲ့ လက္နက္ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္၊ စစ္ကူအင္အား၊ အထူးေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္း (ဥပမာ- ေဆးဝါး၊ အာဟာရ စသျဖင့္) စတဲ့ ပစၥည္းေတြကို စစ္႐ံုးခ်ဳပ္ကလာတဲ့ စစ္ဦးစီးအရာရွိေတြကို ေနာက္တန္း ျပန္ျပန္ၿပီး တင္ျပေတာင္းခံရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက စစ္ဦးစီးဌာနတာဝန္ခံ ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္နဲ႔ပါ။  သူတို႔က အႏၱရာယ္ႀကီးလွတဲ့ ေရွ႕တန္းအထိ မလာပါဘူး။  ေဖေဖက ေရွ႕တန္းကေန မိုင္းဆတ္လို၊ က်ိဳင္းတံုလို ေလယာဥ္ကြင္းရွိတဲ့ ေနရာေတြ ျပန္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြး ေတာင္းဆို ရတာပါ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးပဲ ဦးစီးၿပီး လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလက သူတို႔က ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ဖို႔ပဲ (ေအာင္မာဃ စစ္ဆင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ပါ) အားသန္ေနလို႔ တ႐ုတ္ျဖဴ စစ္ေျမျပင္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ေတာင္းရတာ သိပ္လက္ဝင္တာပဲလို႔ ေဖေဖက ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖဆပလအစိုးရက လူထုရဲ႔ ဖိအားေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျဖဴ စစ္ဆင္ေရးေတြကို အားေပးေထာက္ခံခဲ့လို႔ သက္သာတာလို႔ ေဖေဖက ဆက္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

       အဲဒါသာၾကည့္ပါ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ဘယ္ေလာက္ ၾသဇာႀကီးခဲ့တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

       ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္တပ္က စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ DSI တို႔ BEDC တို႔ ကိုပါ လုပ္ေဆာင္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ။ ဒီၾကားထဲ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ကုိယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ၿပီး ဂ်ပန္ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးကိစၥ ေဆြးေႏြးရာမွာ စီမံကိန္းလုပ္ငန္းေတြ အမ်ားအျပား ရရွိလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ၾသဇာအတက္ဆံုး ကာလလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီဂ်ပန္ကရတဲ့ စီမံကိန္းေတြကို ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက သူ႔ ညီျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေလးတို႔၊ သူနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ (သူ႔ ရဲ႕ Proxy  လို႔လည္း ဆိုႏိုင္တဲ့) ဦးေဇာ္ညြန္႔၊ ေဒၚထူး (ထူးကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္မ်ား)တို႔ကို ခြဲေဝေပးၿပီး လုပ္ေဆာင္ေစခဲ့ပါတယ္။

       ဒါေၾကာင့္ပဲ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္၊ သူ႔ကို အၿငိမ္းစားေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေနဝင္းက- ေအာင္ႀကီး စားထားသမွ်ေတြကို ငါ့ေျခမနဲ႔ ျပန္ေကာ္ထုတ္မယ္လို႔  ႀကိမ္းဝါးဖူးပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက- ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ၾသဇာႀကီးလာမႈဟာ သူ႔  ထိုင္ခံုလႈပ္လာေစတယ္၊ သူ႔ေျခရာ တိုင္းလာတာျဖစ္တယ္လို႔လည္း ပူပန္လာပံုရပါတယ္။

       ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ သူ႔ ေနရာတစံုတရာ ခိုင္မာလာရင္ သူ႔ကို အဲဒီေနရာတင္ေပးခဲ့တဲ့ ဘယ္ေက်းဇူးရွင္ကိုမွ ခ်မ္းသာမေပးဘူးဆိုတာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ (ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ တည္ၿမဲေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုေရာ၊ တပ္တြင္းက ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးမ်ားကုိေရာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ေျဖရွင္းလိုက္တဲ့ ကိစၥပါ။)

       ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းကို ပခံုးနဲ႔ထမ္းၿပီး၊ အဲဒီေနရာေတြေရာက္ေအာင္ တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ကိုယ္တိုင္က ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီးေနာက္ စိတ္မလံုဟန္ရွိပံုရၿပီး ဒါေၾကာင့္ပဲ ဘာေၾကာင့္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ျဖဳတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို (သူ‹မဆလအတြက္ အားကိုး အားထားျပဳေနရတဲ့) သခင္တင္ျမတို႔အုပ္စုကို ရွင္းျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ယခုတေလာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ သူတို႔ျပန္ေရးတာေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က (အဲဒီ သခင္တင္ျမတို႔ အုပ္စု ပူပန္ေကာင္း ပူပန္ႏိုင္တဲ့) သူဟာ ဘုရားၿပီး ျငမ္းဖ်က္တဲ့ လူစား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကုိ သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သိပ္လြန္လာမွ မလႊဲသာမွ လုပ္ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း စတာေတြကို အဲဒီလူေတြကို သြယ္ဝိုက္စြာ ရွင္းျပပံုရ ပါတယ္။

       ေဖေဖကေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းအေပၚ ႏိုင္တဲ့ ဖဲခ်ပ္ေတြ ရွိပံုရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းက သည္းညည္းခံ ေနခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး (ဂ်ပန္စစ္ေလ်ာ္ေၾကး ကိစၥမ်ားမွာ) စီးပြားေရးကိစၥေတြ မရွင္းမလင္း ျဖစ္လာမွ အျပတ္ရွင္း ပံုရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဖေဖ ကုိယ္တိုင္လည္း ကုိယ္ေတြ႔ႀကံဳဖူးတာ တခုရွိပါတယ္။ တခါက ေဖေဖတို႔ တပ္မွဴးမ်ား ညီလာခံက်င္းပေနစဥ္ တင္းနစ္ၿပိဳင္ပြဲတခု လုပ္ဖူးတယ္တဲ့။ အဲဒီေန႔က ေဖေဖက ၿပိဳင္ပြဲက ႐ႈံးလို႔ ထြက္ရၿပီး အဝတ္လဲတဲ့ အခန္းဝင္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနၾကတာ ေတြ႔ရၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းထိုင္ေနတဲ့ ခံုရွည္တန္းလ်ားေပၚမွာ ေျခေထာက္ တဖက္တင္ထားၿပီး လက္တဖက္ကလည္း ခါးေထာက္ၿပီး စကားေျပာေနတာတဲ့။ ေဖေဖ့ကို ျမင္မွ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက ေျခေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ခါးကေတာ့ ဆက္ေထာက္ၿမဲ ေထာက္ထားတယ္တဲ့။ ေဖေဖက သူ ေတြ႔ဖူးတာကို ေျပာျပဖူးပါတယ္။

       အဲဒီ ကာလက ဗိုလ္ေနဝင္း ကံနိမ့္ ေနခ်ိန္ပါ။  အိမ္ေထာင္ရွိသူ ကစ္တီဘသန္း (ေဒၚခင္ေမသန္း) ကို ယူလိုက္မႈနဲ႔ ဖဆပလ အစိုးရက ျဖဳတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဘဝကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေပးသူေတြထဲမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ အခရာ အခန္းက ပါခဲ့ပံုရပါတယ္။

       ဒါေၾကာင့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္က (ဦး)ျမတ္ခိုင္နဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္း တခုမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက “ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔ ကုိယ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သူလည္း စာေရး၊ ကုိယ္လည္း စာေရး၊ အရမ္း ခင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ္က ဘယ္တုန္းကမွ သူ႔ဆရာ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ သူကလည္း ကုိယ့္ကို ဆရာမတင္ခဲ့ဘူး။ သူနဲ႔ ကုိယ္တို႔ အတူတူေနဖူးတယ္ေလ” လို႔ ေျပာသြားဟန္ တူပါတယ္။

       (စကားခ်ပ္- အဲဒီ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္း ေတြမွာပဲ သူက ေဖေဖဟာ အေျခခံနည္းတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံက ထြက္သြားရတယ္လို႔လည္း ဆိုထားတာ ေတြ‹ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ေျပာသြားရာမွာ “အစ ကတည္းက ေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက ေခါင္းေဆာင္ခ်ည္းပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္လာခဲ့တာပါ။ ဘယ္တုန္းကမွ ေနာက္လိုက္မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ကိုယ့္ကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လိုပဲ သေဘာထားခဲ့တာပါ” လို႔ ေျပာထား ပါတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ဒါေတြကို ဖတ္ၿပီး  “ေတာ္ေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ကုိယ့္တပည့္ပါလို႔ မေျပာတာ” လို႔ ဆိုၿပီး ရယ္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။)

       အဲသလိုသာ ေျပာေနတာ။ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုေတာ့ မျပတ္ လွမ္းဖားေနတာပါပဲ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္းမ်ားက ထြက္လာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ “ ဗိုလ္ေနဝင္းသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာမ်ား ”ဟာ တဖက္ကလည္း လူထုအံုႀကြမႈႀကီးကို ပုိမိုတက္ႀကြလာေအာင္ အက်ဳိးျပဳခဲ့ေပမယ့္ တဖက္ကလည္း အခု ျဖစ္ရပ္ေတြကို ဗိုလ္ေနဝင္းက ဘာမွမသိရွာဘဲ ေအာက္ေျခ (ဗိုလ္တင္ေဖတို႔ အုပ္စုကို ရည္ၫႊန္းပံုရပါတယ္) က အရမ္း ေလွ်ာက္လုပ္လို႔  ျဖစ္ရတာလို႔ ဆိုၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္းအတြက္ ေရွ႕ေနလိုက္ထား ေပးတာပါ။ သူ႔အ ေျခခံ စိတ္ဓာတ္ (ဗိုလ္ေနဝင္းကို ဆရာ တင္ၿမဲ တင္ခ်င္ တဲ့ စိတ္ဓာတ္) လည္း ေပၚပါတယ္။

       ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ကြၽန္မတို႔  ပါတီရွိရာ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ပန္ဆန္းကိုေရာက္လာတဲ့ ၿမိဳ႔ေပၚက သပိတ္ေမွာက္္ ေက်ာင္းသားေတြထဲက ေက်ာင္းသားတေယာက္ ေျပာျပဖူးတာရွိပါတယ္။ “ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးကိုလည္း ဒီမိုကေရစီ ဖခင္ႀကီးအျဖစ္ ေလးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက စစ္တပ္ကို စိတ္နဲ႔ ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ႔ လို႔  ဆိုလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲ ပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ကာကြယ္ခ်င္သူပဲ ဆိုတာ တခါတည္း သေဘာ ေပါက္သြားပါတယ္” တဲ့။

       ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ မုန္တိုင္းဟာ ျပင္းထန္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ေရရွည္ဆင္ႏႊဲရတဲ့ တိုက္ပြဲပါ။  ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားဘက္က ရပ္တည္ၿပီး တသမတ္တည္း လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ ေမာ္စီတုန္း ေျပာဖူးသလိုပဲ။  “ ကိစၥေကာင္း တခုလုပ္ဖို႔ ဆိုတာ လြယ္တယ္။ တသက္လံုး လုပ္ေဆာင္သြား ဖို႔ ဟာကေတာ့ ခက္တယ္ ”ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။

       လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားမွာ သမိုင္းလွခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအေနနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး (တကယ္ေတာ့ ျပည္သူ႔အက်ဳိး  ဆန္႔က်င္ေရး) ဆိုတဲ့ ေႀကြးေၾကာ္သံ ေအာက္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ တလက္ကိုင္ ေၾကးစားတပ္ျဖစ္ေအာင္ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္ စနစ္တရပ္ ေပၚေပါက္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕လက္႐ံုး ဘက္ေတာ္သား တဦး ျဖစ္ခဲ့ ဆိုတာေတြကိုေရာ၊ ၈ ေလးလံုး အၿပီး ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဖ်က္ျမင္း အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့တာေတြကိုေရာ ေတြ႔ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။

       ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ေနာက္ပိုင္းမွာ “ စမူဆာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ” လို႔ နာမည္ ေပးလိုက္ပံု ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာ မလိုက္ပါဘူး။      

                                                                                                                                   

၂၃-၁၁-၂ဝ၁၁။