အဘေမြးေန႔အတြက္က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ အဘလို႔ ေခၚတယ္။ အေဖအရြယ္၊ ဦးေလးအရြယ္မို႔လို႔ အဲလို ေခၚတာပါ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အကိုတေယာက္လို သေဘာထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သြက္လက္လို႔။
.
ဘယ္တုန္းက စသိတယ္ဆိုတာေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ က်ေနာ့္အထင္ ေခါင္းေလာင္းသံ ဂ႐ုထဲမွာ စသိတယ္ ျဖစ္မယ္။ အဘနဲ႔ မသိခင္ သူ႔သမီးနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ အရင္မိတ္ေဆြ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးမွ အဘနဲ႔ သိတယ္။ အေဖေရာ၊ သမီးေရာ လူခ်င္းမေတြ႕ဘူးပဲ သိတာ သူတို႔ပဲ ရွိမယ္။
.
အဘအေၾကာင္းေတြကို သူေရးတဲ့စာေတြကေန တဆင့္သိရတယ္။ သူ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံေရးမူနဲ႔ ေထာင္က်တဲ့ႏွစ္ဟာ က်ေနာ္ေမြးတဲ့ႏွစ္။ သူက စက္မူတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ရဲရဲေတာက္ လႈပ္ရွားခဲ့သူ။ စာအုပ္ေရာင္းဖူးတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ေနဖူးတယ္။ အေမရိကားမွာ စာဆက္တင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရေပမဲ့ အိမ္သူ႔က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ရပ္ဆိုင္းခဲ့သူ။ ေျမးႏွစ္ေယာက္အဖိုး။ စာဖတ္နာသူ၊ စာေရးေကာင္းသူ၊ ဟင္းခ်က္ေကာင္းသူ။ စာေပ ခ်စ္သူ၊ စာအုပ္စုသူ။ ပြင့္လင္းသူ။ ႐ိုးေျဖာင့္သူ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူ။
.
အဘမွာ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကိ္ုယ္နဲ႔ အျပင္မွာ လူခ်င္းမျမင္ဘူးေပမဲ့ သူ႔သေဘာ၊ သူ႔မေနာကို အေဝးက ၾကည့္ၿပီး ေပါင္းလို႔ သင္းလို႔ အေတာ္ေကာင္းမွာပဲ လို႔တြက္ထားမိတယ္။ သူေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေျခာက္ဆယ့္ေျခာက္ ရွိၿပီတဲ့။ 66 ေတြ ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး 99 အထိ ေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ တရာေက်ာ္ခ်င္လည္း ေက်ာ္မွာေပါ့။ အရင္ဆုံးေတာ့ 99 အထိခ်ိန္ထားပါ။ တေန႔ေတာ့ လူခ်င္းေတြ႕မယ္အဘ။
No comments:
Post a Comment