၆၆ အမွတ္တရ။
ဘဝမ် ဥ္းျပိဳ င္
စာအျမဲေရးျဖစ္ေနတဲ႕က်ေနာ္အဖို႕ စာေရးမျဖစ္ေအာင္
္လက္တြန္႕တဲ႕အခါမ်ိဴ းလဲရွိတတ္ပါတယ္။အဲဒီလိုအခါမ်ိဴ းက
စာအေရး အားေကာင္းျပီး စာဖတ္တဲ႕အေလ့ အားႀကီးတဲ႕
အကိုေအးဝင္းတို႕လိုလူက သူ႕အတြက္ စာေလးတပုဒ္ေရးပါ
ဆိုိုလာတဲ႕အခါမ်ိဴ းမွာ သူ႕ထက္စာဝါႏုသူက်ေနာ့္မွာ ဘာစာမွ
မထြက္ေတာ့ပဲ ေရးခ်ဖို႕အခက္ႀကံဳ ရတတ္တာမ်ိဴ းပါ။ခုလဲ အကိုက သူ႕အသက္ ၆၆ ျပည့္ေမြးေန႕အမွတ္တရ စာတိုျဖစ္ေစ ကဗ်ာတိုေလးျဖစ္ေစ တခုခုေရးပါဆိုလာေတာ့
ခက္ကျပီေပါ့။ဘယ္ကစျပီးဘယ္လိုေရးရမွန္းမသိေအာင္
္ပါပဲ။
အကို႕ေမေမနဲ႕ က်ေနာ့္အေဖက ေမာင္ႏွမမို႕ အကိုနဲ႕က်ေနာ္က
ညီအကိုေတြပါ။အကိုနဲ႕က်ေနာ ္ညီအကိုဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕
ညီအကိုရဲ႕ဘဝက မ်ဥ္းျပိဳ င္ႏွစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာ သတိထားမိပါ
တယ္။ဆိုပါေတာ့ က်ေနာ္က ရန္ကုန္မွာေမြးပီး လူမွန္းသိတဲ႕
အရြယ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လို႕ မိဘေတြနဲ႕အတူေမာ္လျမိဳ င္
သြားတဲ႕အခါ အကိုတို႕ကေမာ္လျမိဳ င္မွာေနေနတာေတြ႕ရပါ
တယ္။အကိုကငယ္ငယ္ကတဲက သိပ္ဣေျႏၵရတယ္။
တေယာက္ထဲေနတတ္တယ္။အကို႔ေအာက္ညီနဲ႕က်ေနာ္တို႕က
ေမ်ာက္ရွံဳ းေအာင္ေဆာ့ေနခ်ိန္မွာ အကိုကေတာ့စာအုပ္ေလးနဲ႕
နာမယ္နဲ႕လိုက္ေအာင္္ေအးေအးေနပါတယ္။ေျပာခ်င္တာက
အကိုနဲ႕က်ေနာ္ ညီအကိုျဖစ္ေပမယ့္ တျမိဳ ႕စီေနရတာ
ရယ္ စရိုက္မတူတတ္တာရယ္ကိုက ဘဝမ်ဥ္းျပိဳ င္သေဘာ
ပါပဲ။
တေႏြမွာအကိုတို႔ကအကိုတို႕အဖိုးကိုးကြယ္တဲ႕ဝဲပ်ံေက်ာင္းမွာ
ကိုရင္ဝတ္ႀကျပီး က်ေနာ္က အေဖ့အေမ အဖြါးကိုးကြယ္တဲ႕
ဆင္ျဖဴေက်ာင္းမွာသကၤန္းဆည္းကိုရင္ဝတ္ရပါတယ္။ဝဲပ်ံ
နဲ႕ဆင္ျဖဴ က စည္းပဲျခားတာပါ။တေက်ာင္းစီဝတ္ႀကရ
ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ေမာ္လျမိဳ င္ကို မိဘေတြနဲ႕အတူ
ေျပာင္းလာျပီး အကိုက မိဘေတြနဲ႕အတူ ရန္ကုန္ကိုေျပာင္း
သြားပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္း အကိုစက္မႈတကၠသိုလ္တက္တာႀကားရတာပါပဲ။
က်ေနာ္ကလဲ မႏၲေလးေရာက္သြားတယ္။၁၉၇၃ ေလာက္မွာ
က်ေနာ္က မန္းစံျပေထာင္ထဲေရာက္သြားသလို အကိုကလဲ
အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္သြားတယ္။သူေထာင္က်တာ
က်ေနာ္မသိသလို က်ေနာ္ေထာင္က်တာလဲ သူသိမွာမဟုတ္
္ပါ။
ေထာင္ကလြတ္လာႀကျပီး မဂိုလမ္းတလမ္းထဲမွာ သူက
ကမ္းနားဖက္ က်ေနာ္က အထက္ဖက္ ေနႀကေပမယ့္ မဆံုျဖစ္ႀကပါ။မဆံုသာျဖစ္ရမယ္ အလုပ္က စာေပအလုပ္
ခ်င္းအတူတူမို႕ မဆံုျဖစ္ႀကတာအဆန္းသားလို႕ေျပာရမွာ
ပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ အကိုျပည္ပဘာ့ေႀကာင့္ထြက္သြားတာေတြ တိတိက်က်မသိရေအာင္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားျပီး
တူေတာ္ေမာင္ေမာင္သီဟ ေျပာျပေတာ့မွပဲ အကို႕အေႀကာင္း
ေတြသိခြင့္ရိလာပါတယ္။အဲသလိုသိလာတဲ႕အခ်ိန္မွာ
အကိုက ခုေနရာေရာက္ေနလို႕ ဆက္သြယ္ရခက္သြားပါ
တယ္။ငယ္ငယ္ကနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ေတာ့တဲ႕
အကိုရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြ လွဳ ပ္ရွားမႈေတြကိုအံ႔အားသင့္သလို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။
ကံအားေလ်ာ္စြာ က်ေနာ္က fb သံုးမိေတာ့အကိုနဲ႕အဆက္
အသြယ္ျပန္ရ စကားပါေျပာျဖစ္နဲ႕ မို႕ ျပန္ဆံုတယ္ဆိုေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတဲက ယွဥ္ရံုယွဥ္ျပီး ပူးတံုကပ္တံုဟန္နဲ႕သြားေန
တဲ႕ အကိုနဲ႕က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ဘဝမ်ဥ္းဟာ ျပိဳင္တဲ႕အဆင့္က
တက္ျပီး တကယ္ဆံုေတြ႕တဲ႕အထိျဖစ္မလာေသးပါဘူး။
အကိုဟာ ငယ္စဥ္ကတဲးက က်ေနာ့္ရဲ႕စံျပအကိုပါ။အကို႕ကို
အားက်ျပီး စာဖတ္တဲ႕အေလ့ရလာတာထင္ပါတယ္။အကိုငယ္ငယ္က ဘာသာေရးစာေပေတြဖတ္တာသိရဖူး
တယ္။ဒါေႀကာင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္တခါခါမွာ က်ေနာ္တို႕ညီအကိုေတြ
ဆံုျပီး ကိုယ္ယံုႀကည္ရာ ကိုယ္သန္ရာေတြေျပာျပီးေနသြားခ်င္
္ပါေသးတယ္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကိုက်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ အသက္ရွည္ရွည္နဲ႕
အမမသိဂၤ ီရယ္ သမီးေတြရယ္ ေျမးေတြရယ္နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္
ရႊင္ စားစားေသာက္ေသာက္ ေနသြားနိင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္း
ပါတယ္။
ညီငယ္ ေမာင္ကိုကို (အကိုေခၚတဲ႕ငယ္နာမည္ပါ)
္လက္တြန္႕တဲ႕အခါမ်ိဴ းလဲရွိတတ္ပါတယ္။အဲဒီလိုအခါမ်ိဴ းက
စာအေရး အားေကာင္းျပီး စာဖတ္တဲ႕အေလ့ အားႀကီးတဲ႕
အကိုေအးဝင္းတို႕လိုလူက သူ႕အတြက္ စာေလးတပုဒ္ေရးပါ
ဆိုိုလာတဲ႕အခါမ်ိဴ းမွာ သူ႕ထက္စာဝါႏုသူက်ေနာ့္မွာ ဘာစာမွ
မထြက္ေတာ့ပဲ ေရးခ်ဖို႕အခက္ႀကံဳ ရတတ္တာမ်ိဴ းပါ။ခုလဲ အကိုက သူ႕အသက္ ၆၆ ျပည့္ေမြးေန႕အမွတ္တရ စာတိုျဖစ္ေစ ကဗ်ာတိုေလးျဖစ္ေစ တခုခုေရးပါဆိုလာေတာ့
ခက္ကျပီေပါ့။ဘယ္ကစျပီးဘယ္လိုေရးရမွန္းမသိေအာင္
္ပါပဲ။
အကို႕ေမေမနဲ႕ က်ေနာ့္အေဖက ေမာင္ႏွမမို႕ အကိုနဲ႕က်ေနာ္က
ညီအကိုေတြပါ။အကိုနဲ႕က်ေနာ ္ညီအကိုဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕
ညီအကိုရဲ႕ဘဝက မ်ဥ္းျပိဳ င္ႏွစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာ သတိထားမိပါ
တယ္။ဆိုပါေတာ့ က်ေနာ္က ရန္ကုန္မွာေမြးပီး လူမွန္းသိတဲ႕
အရြယ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လို႕ မိဘေတြနဲ႕အတူေမာ္လျမိဳ င္
သြားတဲ႕အခါ အကိုတို႕ကေမာ္လျမိဳ င္မွာေနေနတာေတြ႕ရပါ
တယ္။အကိုကငယ္ငယ္ကတဲက သိပ္ဣေျႏၵရတယ္။
တေယာက္ထဲေနတတ္တယ္။အကို႔ေအာက္ညီနဲ႕က်ေနာ္တို႕က
ေမ်ာက္ရွံဳ းေအာင္ေဆာ့ေနခ်ိန္မွာ အကိုကေတာ့စာအုပ္ေလးနဲ႕
နာမယ္နဲ႕လိုက္ေအာင္္ေအးေအးေနပါတယ္။ေျပာခ်င္တာက
အကိုနဲ႕က်ေနာ္ ညီအကိုျဖစ္ေပမယ့္ တျမိဳ ႕စီေနရတာ
ရယ္ စရိုက္မတူတတ္တာရယ္ကိုက ဘဝမ်ဥ္းျပိဳ င္သေဘာ
ပါပဲ။
တေႏြမွာအကိုတို႔ကအကိုတို႕အဖိုးကိုးကြယ္တဲ႕ဝဲပ်ံေက်ာင္းမွာ
ကိုရင္ဝတ္ႀကျပီး က်ေနာ္က အေဖ့အေမ အဖြါးကိုးကြယ္တဲ႕
ဆင္ျဖဴေက်ာင္းမွာသကၤန္းဆည္းကိုရင္ဝတ္ရပါတယ္။ဝဲပ်ံ
နဲ႕ဆင္ျဖဴ က စည္းပဲျခားတာပါ။တေက်ာင္းစီဝတ္ႀကရ
ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ေမာ္လျမိဳ င္ကို မိဘေတြနဲ႕အတူ
ေျပာင္းလာျပီး အကိုက မိဘေတြနဲ႕အတူ ရန္ကုန္ကိုေျပာင္း
သြားပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္း အကိုစက္မႈတကၠသိုလ္တက္တာႀကားရတာပါပဲ။
က်ေနာ္ကလဲ မႏၲေလးေရာက္သြားတယ္။၁၉၇၃ ေလာက္မွာ
က်ေနာ္က မန္းစံျပေထာင္ထဲေရာက္သြားသလို အကိုကလဲ
အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္သြားတယ္။သူေထာင္က်တာ
က်ေနာ္မသိသလို က်ေနာ္ေထာင္က်တာလဲ သူသိမွာမဟုတ္
္ပါ။
ေထာင္ကလြတ္လာႀကျပီး မဂိုလမ္းတလမ္းထဲမွာ သူက
ကမ္းနားဖက္ က်ေနာ္က အထက္ဖက္ ေနႀကေပမယ့္ မဆံုျဖစ္ႀကပါ။မဆံုသာျဖစ္ရမယ္ အလုပ္က စာေပအလုပ္
ခ်င္းအတူတူမို႕ မဆံုျဖစ္ႀကတာအဆန္းသားလို႕ေျပာရမွာ
ပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ အကိုျပည္ပဘာ့ေႀကာင့္ထြက္သြားတာေတြ တိတိက်က်မသိရေအာင္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားျပီး
တူေတာ္ေမာင္ေမာင္သီဟ ေျပာျပေတာ့မွပဲ အကို႕အေႀကာင္း
ေတြသိခြင့္ရိလာပါတယ္။အဲသလိုသိလာတဲ႕အခ်ိန္မွာ
အကိုက ခုေနရာေရာက္ေနလို႕ ဆက္သြယ္ရခက္သြားပါ
တယ္။ငယ္ငယ္ကနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ေတာ့တဲ႕
အကိုရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြ လွဳ ပ္ရွားမႈေတြကိုအံ႔အားသင့္သလို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။
ကံအားေလ်ာ္စြာ က်ေနာ္က fb သံုးမိေတာ့အကိုနဲ႕အဆက္
အသြယ္ျပန္ရ စကားပါေျပာျဖစ္နဲ႕ မို႕ ျပန္ဆံုတယ္ဆိုေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတဲက ယွဥ္ရံုယွဥ္ျပီး ပူးတံုကပ္တံုဟန္နဲ႕သြားေန
တဲ႕ အကိုနဲ႕က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ဘဝမ်ဥ္းဟာ ျပိဳင္တဲ႕အဆင့္က
တက္ျပီး တကယ္ဆံုေတြ႕တဲ႕အထိျဖစ္မလာေသးပါဘူး။
အကိုဟာ ငယ္စဥ္ကတဲးက က်ေနာ့္ရဲ႕စံျပအကိုပါ။အကို႕ကို
အားက်ျပီး စာဖတ္တဲ႕အေလ့ရလာတာထင္ပါတယ္။အကိုငယ္ငယ္က ဘာသာေရးစာေပေတြဖတ္တာသိရဖူး
တယ္။ဒါေႀကာင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္တခါခါမွာ က်ေနာ္တို႕ညီအကိုေတြ
ဆံုျပီး ကိုယ္ယံုႀကည္ရာ ကိုယ္သန္ရာေတြေျပာျပီးေနသြားခ်င္
္ပါေသးတယ္။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကိုက်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ အသက္ရွည္ရွည္နဲ႕
အမမသိဂၤ ီရယ္ သမီးေတြရယ္ ေျမးေတြရယ္နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္
ရႊင္ စားစားေသာက္ေသာက္ ေနသြားနိင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္း
ပါတယ္။
ညီငယ္ ေမာင္ကိုကို (အကိုေခၚတဲ႕ငယ္နာမည္ပါ)
No comments:
Post a Comment