Wednesday, October 29, 2008

အမွတ္တရမာယာ

တေဆာင္းသစ္ျပန္ၿပီ။ ဒီေဆာင္းနဲ႔အတူ မာယာလည္း တႏွစ္ျပည့္ျပန္ၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေဆာင္းရာသီမွာ စတင္ခဲ့တဲ့မာယာ၊ ဒီေဆာင္း တေက်ာ့ျပန္လည္လာတိုင္း ပုရစ္ဖူးေတြနဲ႔အတူ ႏွစ္အသစ္သို႔ကူးရင္း ေအာင္ျမင္မွဳသရဖူကို ဆက္လက္ေဆာင္း ေနလ်က္ပါ။ ေဆာင္းဟာ ပုရစ္ဖူးေတြနဲ႔ သစ္ဆန္းခဲ့သလို မာယာသည္လည္း စာေပအညြန္႔အဖူးေတြနဲ႔ ထာ၀ရသစ္ဆန္းေန မွာျဖစ္ေၾကာင္း စာဖတ္ပရိသတ္တဦးအေနနဲ႔ ယုံၾကည္ၿပီးသားပါ။


မာယာဟာ က်ေနာ္ ႏွစ္သက္တဲ့ ျပည္ပမဂၢဇင္းတခုပါ။ ႏွစ္သက္ရျခင္းအေၾကာင္းက စာဖတ္သူ မာယာကို ဖတ္မိတာနဲ႔ အကဲခတ္မိမွာပါ။ မာယာထဲမွာ က်ေနာ္ေလးစားတဲ့ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ပါတယ္။ ဆရာျမသန္းတင့္နဲ႔လည္း ေတြ႔ရ တယ္။ ဖြားဖြားေဒၚအမာနဲ႔လည္း ဆုံရတယ္။ က်ေနာ္ ေလးစားခ်စ္ခင္ရပါေသာ ကဗ်ာဆရာၾကီး ဆရာတင္မိုးကိုလဲ မာယာမွာ မၾကာမၾကာေတြ႔ရတယ္။ အေကာင္းေတြ စုပုံေနနဲ႔မာယာကို လူေတြၾကိဳက္ၾကတာ ဘယ္ဆန္းေတာ့မွာလဲဗ်ာ။
“မာယာမဂၢဇင္းေလး ကိုေအး၀င္း ထုတ္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။ ၾကည့္ပါဦး။ အထဲမွာပါတဲ့ စာေတြကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ။ ႏိုင္ငံျခားမွာ အခုလိုစာေကာင္းေတြ ဖတ္ရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဒီမဂၢဇင္းေလး ႏိုင္ငံတကာမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြ စာေပ၀ါသနာရွင္ေတြ ဖတ္ခြင့္မ်ားရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ”တဲ့ ဆရာတင္မိုးက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
ဆရာတင္မိုးနဲ႔ ကိုေအး၀င္း၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ သိခဲ့တာၾကာခဲ့ၿပီ။ ဆုံျဖစ္ၾကတိုင္းမွာလည္း စာေပအေၾကာင္း၊ မာ ယာအေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းအေၾကာင္း၊ ျပည္ပအေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္း စာေတြဘယ္လိုစုံတဲ့အေၾကာင္း စုံလို႔ပါပဲ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
စကား၀ိုင္းမွာ တခါတရံ ပန္းခ်ီကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္လည္းပါတယ္။ အဆင္သင့္တဲ့အခါ ကိုမိုးလည္းပါတယ္။ ကိုေအး ၀င္းက စားဖိုမွဴးေလ။ က်ေနာ္တို႔ဆုံျဖစ္တိုင္းမွာ ကိုေအး၀င္းက ဟင္းတမ်ိဳး၊ ႏွစ္မ်ိဳးကို ခ်က္ၿပီးယူလာတတ္တယ္။ သူခ်က္ တဲ့ဟင္းေတြထဲမွာ မဆလာနံ႔ေလးသင္းၿပီး ကုလားနံနံပင္အုပ္ခ်က္တဲ့ ငါးေျပမဟင္းက အေကာင္းဆုံးပဲ။ က်ေနာ္တို႔က ထ မင္းပူပူကို ဟင္းအႏွစ္ေလးနဲ႔ လူးလဲၿပီး ေလြးၾကတာေပါ့။ “ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္း”လို႔ ဆရာတင္မုိးက ေဆးလိပ္တိုလက္ဆြဲရင္း ေအာ္ေျပာေတာ့ “ဆရာ ရမယ္ေလ၊ က်ေနာ္ စီစဥ္ထားတယ္”တဲ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဒါဆို မ ၾကည့္ပဲ သိတယ္။ ဆရာတင္မုိး စားျပီးသြားၿပီေလ။ ဆရာက အညာဇာတိျဖစ္လို႔ အရိုးေၾကာက္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးဟင္းဆို စားတာ ျမန္တယ္။ ေဆးလိပ္တိုခဲရင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနဲ႔ အၾကမ္းတခြက္၊ ၿပီးေတာ့ လဖက္သုတ္ကို သူအားျပဳေတာ့မယ္ေလ။
တခါက Inglewood အိမ္မွာ အမွတ္တရေလးတခုရွိေသးတယ္။ ျခံထဲက အိမ္ေလးလုံးရွိတဲ့အနက္ ကိုေအး၀င္းက အိမ္ ႏွစ္လုံးကို ယူထားၿပီး တလုံးကို မိသားစုေနၾကတယ္။ က်န္တလုံးမွာ ကိုေအး၀င္းနဲ႔အတူ စာအုပ္နဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြက ေနရာ ယူထားၾကတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာၾကီးက အဲသည္စာအုပ္ထားတဲ့အိမ္ေလးမွာ ကိုေအး၀င္း ခ်က္ေကၽြးသမွ်ကို တ၀ တၿပဲစား ရင္း စာေပေ၀ဖန္ေရးေတြ လုပ္ေနၾကတာ ညေန ေနေစာင္းေတာ့မွပဲ ျပန္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
စကားေျပာၾကရင္း ခံတြင္းခ်င္လာရင္ အျပင္ထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကတယ္။ ညေနပိုင္း က်ေနနဲ႔့အတူ အိမ္ရိပ္ကလဲ ထိုးေနၿပီမို႔ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ပင္၊ ခရမ္းကေစာ့ပင္နားမွာ ခုံေလးေတြခ်ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေတြ ေရခ်ိန္အေတာ္ကိုက္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြက ကိုေအး၀င္းခ်က္တဲ့ အမဲသားႏွပ္နဲ႔ ထမင္းဆိပ္တက္ၿပီး ေရခ်ိန္ ကိုက္ေနၾကတာ။ စကားေျပာေနၾကရင္း ေဆးလိပ္တိုေလး ေျမေပၚကိုက်လာလို႔ လာလမ္းကိုၾကည့္လိုက္တာ ဆရာတင္မိုး အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိတယ္။ မာယာရိပ္က အိပ္မက္မ်ားနာမည္နဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ဆရာ ကဗ်ာေတြေရး ေနေလာက္ၿပီထင္တယ္။ ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ေတြ မာယာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေန႔တုန္းကမွ ျဖစ္သလိုပဲ။ ဆရာတင္မုိးခမ်ာလည္း ဆုံးသြားရွာၿပီ။ မာယာတႏွစ္ ျပည့္အမွတ္တရမွာ ဆရာ့ထံကစာမူကို နတ္ျပည္မွာ သြားေတာင္းမွရမယ္တဲ့ ကိုေအး၀င္းက ဆရာ့ကိုအမွတ္ရသြားပုံပဲ။ ဆ ရာ့အေၾကာင္းေလး ေျပာလာေသးတယ္။ အခုေနမ်ားဆို ေဆာင္းပါး၀တၴဳေတြ အပတ္စဥ္မွန္မွန္တက္လာတဲ့ မာယာဘေလာ ဂ္ေလးကို ဆရာတင္မိုးသာသိရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားခ်ီးမြမ္္းေနလိုက္မလဲလို႔ စဥ္းစားမိေသးတယ္။
အစပိုင္းမွာ ႏွစ္လတၾကိမ္ေလာက္ဆိုေတာ့ မာယာထုတ္တာ စိပ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း သုံးလတၾကိမ္၊ ေလးလတၾကိမ္ျဖစ္ လို႔ မာယာထုတ္လုပ္မွဳ က်ဲေတာက္လာတယ္။ ဘေလာဂ္္မေပၚမီ ကာလေတြမွာေတာ့ မာယာက ေခတၱအနားယူ အိပ္စက္ သြြားတယ္။ ပုံစံၾကည့္ရတာ မာယာလည္း ကိုယ့္အရိပ္မွာ ကိုယ္ျပန္နားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပုံရတယ္။
အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေတြ က်န္ေသးတယ္။ ဒီထဲမွာ မာယာနဲ႔စတင္ေတြ႔ဆုံျခင္းနိဒါန္းကို ထားရစ္ခဲ့လို႔မျဖစ္ေသးဘူးဗ်။ ဒါကလည္း ကိုသန္းလွိဳင္ရဲ့ တေဆာင္းသစ္ျပန္ၿပီကို ျပန္စေျပာရမလိုပါ။ မာယာနဲ႔က်ေနာ္ စတင္ဆုံေတြ႔ခဲ့တာ သည္ေဆာင္း ေဟမန္မွာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ Riverside ဗီယက္နမ္ေက်ာင္းမွာ တရားျပရန္ ၾကြေရာက္လာတဲ့ ဗမာဆရာေတာ္ၾကီးတပါးကို ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ဖို႔ က်ေနာ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲသည္မွာပဲ တရားလာထိုင္တဲ့ ဗမာတဦးစ ႏွစ္ဦးစကို ဆုံေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဗမာအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ ခင္ခင္မင္မင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
Riverside ကေန ျပန္ခါနီးမွာ လူလတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသားတဦး၊ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးတို႔နဲ႔ ဆုံျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ ဗမာေတြမွန္းသိ လို႔ သူတို႔ကလည္း က်ေနာ္နဲ႔စကားေျပာရတာ အားရ၀မ္းသာေပါ့ေလ။ က်ေနာ္လည္းပဲ ၀မ္းသာပါတယ္။ လူလတ္ပိုင္းအမ်ိဳး သားဆိုသူက မာယာကို ဖန္တီးေနတဲ့ ကိုေအး၀င္းျဖစ္ေနတယ္။ တေယာက္က သူ႔ညီမငယ္ ေစာေစာ၀င္း၊ က်န္တဦးကိုလဲ ကုိေအး၀င္းကပဲ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ “သူက စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး”တဲ့။ က်ေနာ္က သူ႔ပရိသတ္မို႔ ဆရာမဂ်ဴးနဲ႔ေတြ႔ရတာ ၀မ္း သာပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း၊ စာေပအေၾကာင္းစတာေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီကေန က်ေနာ္လည္းပဲ မာယာ ဖန္တီးရွင္ ကိုေအး၀င္းနဲ႔ မာယာကို စတင္သိကၽြမ္္းခဲ့ျခင္းပါ။
စာဖတ္မွန္းသိလို႔မို႔ မာယာအသစ္ထြက္တိုင္း က်ေနာ့္ထံကို စာတိုက္မွတဆင့္ ပို႔ေပးေလ့ရွိတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကာယ ကံရွင္နဲ႔ဆုံတဲ့အခါမွာ ေ၀ဖန္ေရးေလကန္ေရးေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္။ အမ်ားအားျဖင့္က ဘယ္သူ႔စာကို ဘယ္လိုၾကိဳက္တာ ဆိုရုံမွ်သာပဲ ေ၀ဖန္တာပါ။ မာယာထဲမွာပါတဲ့စာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို စာေပနယ္မွာထင္ရွားတဲ့ဆရာၾကီးေတြ ေရးထားတာ ျဖစ္လို႔ အထူးတလည္ စာေပေ၀ဖန္ေရးေတြ လုပ္စရာမလိုတဲ့ မာယာပင္ျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္မွတဆင့္ ဘေလာဂ္ေခတ္သို႔ ကူးေျပာင္းလာတယ္။ ဘေလာဂ္ေခတ္မွာလဲ မာယာက အဆင့္အတန္းမက်ခဲ့ဘူး။ မာယာစာအုပ္နဲ႔မာယာဘေလာဂ္ ထူးျခားတာေတြရွိေနတယ္။ မာယာစာအုပ္က စာအုပ္အျဖစ္ထုတ္လုပ္ရတာ အလြန္တာ ထြက္ေႏွးသေလာက္ မာယာဘေလာဂ္ေလးကေတာ့ျဖင့္ အလြန္ျမန္ဆန္တယ္။ ဖတ္စရာ စာအသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ အၿမဲပဲ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ၾကိဳးစားထားတာ ျမင္ရတယ္။
တခါက ဆရာတင္မုိး ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပဲ မာယာကို တကမၻာလုံးမွာရွိၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ အင္တာနက္မွ တ ဆင့္ ဖတ္ခြင့္ရေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံက က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြ မာယာသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေန႔စဥ္အလည္ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ က်ေနာ့္လိုပဲ မာယာသုိ႔ အလည္လာေရာက္သူေတြ မာယာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေနာင္တခ်ိန္မွာ အမွတ္တရေတြျဖစ္ၿပီးက်န္ရစ္ ေနလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။

ကုိသက္

1 comment:

kay said...

မာယာ ဆက္လက္ ရွင္သန္ပါေစ။