အကို ကႏၵီကူးမား (သို႔မဟုတ္) ၃၃ လမ္း တမ္းခ်င္းေရးသူ- ေမာင္ေအး၀င္း

အကို ကႏၵီေရ-

၃၃ လမ္းလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ အကိုကလြဲလို႔ အေထြအထူး ညႊန္စရာမ႐ွိပါဘူး။ အကို႔ကို က်ေနာ္က ဆရာလို႔ ေခၚတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... အကိုက ၀ိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ ႐ူပေဗဒဌာနမွာလည္း နည္းျပဆရာ လုပ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က အာရ္အိုင္တီဆိုေပမယ့္ ဆရာ့ကို ၀/သ မွာ ေတြ႔ေနတာပဲ။ ကိုေနအုပ္တို႔၊ ေမာင္ပန္းေမႊးတို႔လို ဆရာကလည္း ဆရာတေယာက္ေပါ့။ ႐ူပေဗဒဌာနမွာ ဆရာျဖစ္မယ့္သူေတြ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ပညာေတြ သင္တုန္းမို႔ အရည္အခ်င္း႐ွိသူ ဆရာ့ကို ေမတၱရပ္ခံ ေခၚယူရတာမို႔ အကိုကႏၵီ ေခတၱ ဆရာ၀င္လုပ္ရေနရတာ မဟုတ္လား။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းဘက္ကေန ၃၃ လမ္းထဲ၀င္ရင္ အျပံဳးနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနတဲ့ ဆရာ့ကို အရင္ဆံုး ျမင္ရ တာပဲ။ ဆရာ့ဦးေလး (ဆရာ့ေမြးစားအေဖ) မဆံုးခင္ကဆိုရင္၊ တခါတေလ သူလည္း ဆရာတို႔ ဂုဏ္ထူးစာေပမွာ ထိုင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ စကားႀကံဳတုန္းေျပာရအုန္းမယ္။ အဲဒီ ဦးေလး ကြယ္လြန္ေတာ့ က်ေနာ္ ခ်စ္ခင္ေလးစား တဲ့ သူေတြ အသုဘပို႔ဖို႔ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာပါရဂူတို႔ ကို ေတြ႔တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေလာက ကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးဗေဆြ တို႔လည္း ပါတာေပါ့။ ဦးႏု ဆိုရင္ အလံုဘက္က ဟိႏၵဴ ဘုရားေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ဦးေလးႀကီး အေလာင္းျပာျဖစ္လို႔ ျမစ္ထဲေမွ်ာၿပီးမွ ျပန္တာ က်ေနာ့္အျမင္ပါပဲ။

ဦးႏု ျပည္ေျပးဘ၀ကေန လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ လက္နက္ခ်ၿပီး ဗမာျပည္ ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း ဆရာတို႔ ၃၃ လမ္းေနအိမ္ ဂုဏ္ထူးစာေပ အေပၚထပ္ကို ေဒၚျမရီနဲ႔အတူ အလည္ေရာက္ခဲ့တာ။ ဦးႏုက သီခ်င္းထဲမွာ ၾကား ၾကားေနတဲ့ ဘားလမ္း မုတ္ဆိတ္ လက္ဘက္ရည္ အေၾကာင္းကို ေမးလို႔ ဆရာတို႔ အေျပးသြား၀ယ္ၿပီး တိုက္ရတာေလ။ ဦးႏုက မုတ္ဆိတ္လက္ဘက္ရည္ကို ေသာက္ရင္း သူတို႔ေခတ္ သူတို႔အခါ သမဂၢထဲက ကရာနီ႔ လက္ဘက္ရည္ကို တမ္းတမ္းတတ ေျပာသြားေသးတာ ဆရာေျပာလို႔ က်ေနာ္ ၾကားလိုက္မိ ပါတယ္။

က်ေနာ့္ အဖို႔ေတာ့ ၃၃ လမ္းလို႔ ေျပာရင္ ဂုဏ္ထူးစာေပနဲ႔ ဆရာ ကႏၵီကူးမားပါပဲ။ ၃၃ လမ္း အလံေတာ္လည္း မေတြ႔ပါဘူး။ ၃၃ လမ္း ရဲတိုက္တို႔၊ ၃၃ လမ္း ခံတပ္တို႔လည္း မေတြ႔ဘူး။ ႐ွိမွ မ႐ွိပဲ။ အေနာ္ရထာလမ္းဖက္က ၀င္ရင္ စာေပနယ္ပယ္မွာ မွတ္တိုင္တခုစီ ထူထားႏိုင္တဲ့ ကိုမ်ိဳးညြန္႔ အေဖ သခင္ခင္ညြန္႔ရဲ႔ 'စာေပေလာက' နဲ႔ 'ဇြဲစာေပရိပ္ၿမံဳ' ရဲ႔ ဖခင္ ဦးထြန္း႐ွိန္တို႔ကို ေတြ႔ရမယ္။

လမ္းထိပ္က တ႐ုတ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ အေပၚထပ္ တိုက္တန္းလ်ားမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ ထင္း႐ူးပင္ရိပ္ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာႏိုးေနတယ္။ သူ႔ေလွကားက ဆင္းရင္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲနဲ႔ ထမင္း ဟင္းေရာင္းတဲ့ တ႐ုတ္ဆိုင္ကေလး ႐ွိတယ္။ ဟိုးတုန္းကေတာ့ စာေပသမားေတြ ထိုင္ၾကတဲ့ ပြင့္ဦးဆိုတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ၃၃ လမ္း ထိပ္မွာ ႐ွိဖူးတယ္။ စာေပသမား အႏုပညာသမားေတြရဲ႔ စာေပဆိုင္ရာ၊ ယမာကာ ဆိုင္ရာအတြက္ ဆံုဆည္းရာ ခ်ိန္းဆိုရာ 'ပြင့္ဦးကို လာခဲ့' ဆိုတဲ့ ေနရာေလးေပါ့။ ရာဇ၀င္ကို ထမ္းသလား မထမ္းသလား မေျပာတတ္ဘူး။ လမ္းေပၚကသြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားက ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ၀င္တိုက္ေသးတယ္။ ခုလို ေခြးေျခကေလးေတြနဲ႔ ထိုင္ေသာက္ေနရလိုေတာ့ အကုန္ မလကီးယားကုန္မွာ။ ပြင့္ဦးက ဆိုင္ထဲ၀င္ဖို႔ေတာင္ ပလက္ေဖာင္းကေန ေလွကားထစ္ ႏွစ္ဆင့္ တက္နင္းရေသးတာ။ ပြင့္ဦး မ႐ွိတဲ့ေနာက္ ေအာင္ခ်ိမ့္တို႔ မုတ္သုံတို႔ကို ဆိုင္မ်က္ႏွာစာ စာပြဲမွာ အျမဲျမင္ရတဲ့ တ႐ုတ္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ တဆိုင္႐ွိတယ္။ ေဒါက္တာႏိုးအိမ္ ေအာက္ေပါ့။ သူ႔ေဘးမွာ ေကာလိပ္ဂ်င္တို႔ ႐ုပ္႐ွင္ကုမၸဏီ၊ ေနာက္ေတာ့ ၾကံဳဟြာ စားေသာက္ဆိုင္။ ေမ့လို႔ ေဒါက္တာႏိုး အိမ္ေဘးမွာ ဘာသာစကားမ်ိဳးစံုသင္တဲ့ က်ဴ႐ွင္ဆရာ အမ္ တင္ႏြယ္ ဆိုတာ ႐ွိေသး။

ထမင္းဆိုင္ေက်ာ္ရင္ ရမည္းသားညီအစ္ကို ကိုေက်ာ္သန္း၊ ကိုေအာင္သန္း တို႔ရဲ႔ 'သီလ၀စာေပ' ႐ွိတယ္။ သူတို႔ဆီမွာေတာ့ ဥာဏ္၀င္းစာေပ ကိုဥာဏ္၀င္း၊ မေအးပြင့္ ျမင့္ျမင့္စနး္ တို႔ရဲ႔ အေဖ ေဆြလိႈင္ဦး၊ စာေရးဆရာ ေငြေမာင္း၊ သူ႔သား ၉ မီလီတာ တင္သန္းဦး၊ တကၠသိုလ္ေမာင္ေအာင္ေဆြ ထိုင္တတ္တယ္။ ေပဖူးလႊာဦးျမလိႈင္က ၃၃ လမ္း အလယ္ေလာက္မွာ ႐ွိတယ္။ သူ႔ေဘးမွာ ယခု အရီဇိုးနားေနတဲ့ ကိုေအးျမင့္အေဖ သြားဆရာ၀န္ (က်ေနာ္တို႔အေခၚ ေဒါက္တာအံ့ေက်ာ္) ေဆးခန္း႐ွိတယ္။ သူတို႔ေအာက္မွာ နဂါးနီဆိုတဲ့ အိမ္မွာဖြင့္တဲ့ ဗမာထမင္းဆိုင္ တဆိုင္႐ွိတယ္။

ဒါေတြကို သတိရေနတယ္ ဆရာေရ.....။

၃၃ လမ္းအေၾကာင္း ဋီကာဖြင့္ေနတာနဲ႔ ဆရာ့ အေၾကာင္းေရး ေနရင္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဆရာ့ဆိုင္မွာ ပင္တိုင္ မၾကာခဏ ဆံုရသူေတြ ႐ွိတယ္။ ဆရာပါရဂူ၊ ဆရာဦးျမဇင္၊ ယခု အဂၤလန္ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳ။ ဆရာေသာ္တာေဆြ (သူက ကိုေက်ာ္သန္းတို႔ သီလ၀မွာလဲ ထိုင္တတ္တယ္)။ တခါတေလ ဆရာ့ဆီ က်ေနာ္ေရာက္တာ မနက္ပိုင္း ဆရာ့ဆိုင္မခင္းမီ ေစာေနရင္ ဆရာက လမ္းေလွ်ာက္ၾက ရေအာင္ဆိုလို႔ မဂိုလမ္းဘက္ တပါတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သဲ၀ါရ္ မွာ မနက္စာ စားလိုက္ၾက ေသးတယ္ေလ။ ေန႔လည္ဆိုရင္ေတာ့ ဆရာမွာ တိုက္တဲ့ ဆရာ့စာအုပ္ဆိုင္နားက လက္ဘက္ရည္ပဲေပါ့။

ဆရာတို႔ ဂုဏ္ထူးစာေပကေတာ့ သုမနေက်ာမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ဆိုသလိုပါပဲ။ ႏိုင္လို႔ရမလားဆိုၿပီး အႏိုင္က်င့္တဲ့ စာေရးဆရာ ႀကီးငယ္ေတြ က်ေနာ္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဆရာလည္း ေျပာဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္မေမ့ပါဘူး။ ဆရာမဂၤလာေဆာင္ေတာ့ သဃၤန္းကၽြန္းက ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတာ အမွတ္ရေသး။ အသက္သတ္လြတ္ အစာေတြ စုံ မွ စံု။ ေကာင္း မွ ေကာင္း။ ေဒ၀ါလီတိုင္း စားရတဲ့ ဆရာ့ဆီက ဟိႏၵဴမံု႔မ်ိဳးစံလည္း တသက္မေမ့ဘူး။

က်ေနာ့္ လမင္းတရာစာအုပ္ဆိုင္ဟာ ဆရာ့ေက်းဇူေတြေၾကာင့္ ေတာက္ေျပာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာ့ဆိုင္က အကူစာေရး ကိုေအာင္ျမင့္ကိုလည္း ခုထိ မေမ့ပါဘူး။

"က်ေနာ္ မလိမ္ပါဘူး၊ ၃၃ လမ္း ညေနခ်မ္းမွာ၊ က်ေနာ့္ရဲ႔ အမြန္ျမတ္ဆံုး၊ အေဆြးေတြ ႐ွိတယ္...." အဲဒါ ဆရာကႏၵီကူးမား......။

ဆရာ့ကို အကိုလို ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ က်ေနာ္ ေမာင္ေအး၀င္း ကယ္လီဖိုးနီးယား၊ ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိစ္ကို ေရာက္ေနပါတယ္။

ကြယ္လြန္သြား႐ွာၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ဆရာကႏၵီေရ.........။

ေမာင္ေအး၀င္း
မတ္လ ၅ ရက္၊ ၂၀၁၁။