အင္ေတာထဲကတဲကေလး ေရးသူ - ဖိုးသံ (လူထု)

ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသာအေဆာက္အဦမ်ား (၃)

အင္ေတာထဲကတဲကေလး

{ကိုဖိုးသံ ဆီက ပို႔ေပးတဲ့ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ထဲ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါး- မာယာပရိသတ္၊ အင္တာနက္ပရိသတ္ နဲ႔ facebook မိတ္ေဆြတို႔ ဖတ္ရေအာင္ တင္ေပးပါတယ္။}

        ကၽြန္ေတာ္လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ေရာက္တဲ့ပထမဆံုးညပါ။

            ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို(ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ေတာခိုတဲ့ကိုေတာ္၀င္း(ရဲေဘာ္သိုက္ထြန္း)နဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကို) ႐ြာစပ္မွာလာေခၚတဲ့ ဦးေလးေသာင္းေခၚရဲေဘာ္ေသာင္းတင္နဲ႔ ရဲေဘာ္၇ေယာက္ေလာက္ဟာ ေတာင္ေစာင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္ေခၚလာခဲ့ ပါတယ္။ ညာဖက္မွာကေတာင္အျမင့္ပိုင္း၊ ဘယ္ဖက္မွာကအနိမ့္ပိုင္းပါ။ အဲဒီညမွာလ’က အေတာ္သာလို႔ ေ႐ွ႕က လမ္းကေလးကိုျဖဴးေနေအာင္ျမင္ေနရတာ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ေတာဟာသိပ္မနက္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔ အားလံုးမွာလက္နက္ကိုယ္စီပါၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ အံ့ၾသ၀မ္းသာတဲ့စိတ္နဲ႔တက္ႂကြမႈပဲပါပါတယ္။ ေျပာေနစရာမလိုတဲ့စည္းကမ္းအတိုင္း လမ္းမွာဘယ္သူမွ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးလိုလုိမွာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးလည္းကိုယ္စီပါၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မထြန္းၾကပါ။ တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ (ထင္ပါရဲ႕)ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ တစ္ေနရာက်ေတာ့ လမ္းဘယ္ဖက္ကိုခ်ိဳး၀င္လိုက္ၾကပါတယ္။ လမ္းခြဲ႐ွိမွန္းမထင္ရတဲ့ ေနရာပါ။

            ၅မိနစ္၊ ၁၀မိနစ္ေလာက္ေကြ႔ေကာက္ဆင္းသြားရပါတယ္။ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြေပၚေလွ်ာက္ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးက လိုက္တဲ့ရဲေဘာ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ မေပၚလြင္ေအာင္လမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ဖံုးရပါတယ္။ တဲကေလးေတြစုေနတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာကိုေရာက္ပါတယ္၊ ဦးေလးေသာင္းကကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ”ကၽြန္ေတာ္တို႔ (သူက ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေျပာပါတယ္) ဒီညဒီမွာအိပ္မယ္”တဲ့။

            ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုတဲထဲက ဘယ္သူကမွထြက္မႀကိဳပါ။ တဲလြတ္ေတြပါ။ သစ္ပင္ေတြအၾကားကကြက္လပ္ေလးတခုမွာ ထိုးထားတဲ့တဲေတြနဲ႔တူပါတယ္။ ေဘးပတ္လည္၁၀ေပေလာက္အထိေျမကြက္လပ္႐ွိေနၿပီး ၿခံဳေတြ၊ သစ္ပင္ေတြထဲျပန္၀င္ သြားပါတယ္။ အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ လေရာင္ေဖြးေဖြးဟာ ကြက္လပ္တ၀ိုက္ကိုထိုးက်ေနေတာ့ ကြက္လပ္ဟာလင္း ထိန္ေနၿပီး တဲေတြထဲမွာေတာ့ မည္းေမွာင္ေနပါတယ္။ ခဏေနမွာ ရဲေဘာ္တစ္ခ်ိဳ႕ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့ မီးနီေလးေတြကို တဲထဲမွာေတြ႕ ရပါတယ္။

            စကားမ်ားမ်ားေျပာလို႔ရပါၿပီ။ ဦးေလးေသာင္းအနားမွာကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိုင္းထိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သူ႔စည္းကိုယ့္စည္း ေတြနဲ႔မို႔ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနပါတယ္။ ဦးေလးေသာင္းတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘယ္သူေတြျဖစ္မွန္းမသိေလဟန္ (ေနာက္မွသိရတာက ဦးေလးေသာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့သိပါတယ္၊ က်န္တဲ့ရဲေဘာ္ေတြမသိပါ)နဲ႔ဆက္ဆံရတာျဖစ္ေန၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးသူ၊ တစ္ခါမွမပတ္သက္ဖူးေတြနဲ႔ တူညီတဲ့ေျပာစရာစကား စဥ္းစားလို႔ကိုမရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ခဏေနေတာ့ ဦးေလးေသာင္းက ”ကဲအိပ္ရေအာင္။ မနက္ေစာေစာထြက္မယ္”လို႔ေျပာတာနဲ႔ အိပ္ဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကဦးေလးေသာင္းနဲ႔အတူ တဲတစ္လံုးမွာအိပ္ပါတယ္။ တဲကေလးေတြကလည္းေသးေသး ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး တဲႏွစ္လံုးမွာခြဲေနလိုက္ၾကပါတယ္။

            ဘ၀တစ္ခုလံုး လံုး၀ေျပာင္းသြားတဲ့အဲဒီီည၊

၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးေတြအေပၚအိပ္ၾကရတာပါ။ ကိုယ့္မွာပါလာတဲ့ဘာဘူေစာင္ေလးကိုထုတ္ၿခံဳ၊ ကုိယ့္အထုပ္ေလးကိုယ္ ေခါင္းအံုးၿပီးအိပ္ရပါတယ္၊ အဲဒီညကကင္းေစာင့္ထားတာ မေတြ႕မိပါဘူး။ သူတို႕ကၽြမ္းတဲ့ေနရာျဖစ္လို႔ေနမွာပဲေလ လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ခ်က္ျခင္းအိပ္လို႔မွေပ်ာ္ပါ့မလား။ နဖူးေပၚလက္တင္မတင္မမွတ္မိပါ။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာစဥ္းစား လိုက္ေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းကိုျပန္ေတြးေေနလို႔ကလည္း ဘာမွအက်ိဳးမ႐ွိ၊ ေ႐ွ႕ေရးကိုႀကိဳေတြးရေအာင္လည္း ကိုယ္က ဘာမွမသိ။ ဒီလိုနဲ႔ ခရီးလည္းနည္းနည္းပမ္းတာမို႔ ခဏနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးအိပ္ရာက ထၾကပါတယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္သိမ္းၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ဘာဆိုဘာမွထူးထူးျခားျခား မ႐ွိတဲ့ အ၀ိညာဏကအေဆာက္အဦေလးေတြပါ။ တဲကေလးေတြက ၀ါးတိုင္ထူ သက္ငယ္မိုးတစ္ဖက္ရပ္တဲေလးေတြပါ။ သက္ငယ္ကပ်စ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ အ႐ြက္အတိုင္းခပ္ထူထူတင္ပီး၀ါးနဲ႔ဖိ၊ ႏွီးနဲ႔တုပ္ထားတာပါ။ ပတ္ပတ္လည္မွာက အင္ပင္နဲ႔ၿခံဳေတြပါပဲ။ ေအာက္နားေလးက ေခ်ာင္းမွာကၽြန္ေတာ္တို႔မ်က္ႏွာသစ္ ၾကပါတယ္။

ခရီးထြက္ၾကပါေတာ့မယ္။ ဦးေလးေသာင္းကရဲေဘာ္တစ္ေယာက္စီက လက္ပစ္ဗံုး၂လံုးလွမ္းတာင္းလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုသံုးရတယ္ဆိုတာ႐ွင္းျပၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ကို တစ္ေယာက္တစ္လံုးေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း တစ္ခါမွမပစ္ဘူးတဲ့ လက္ပစ္ဗံုးဆိုတဲ့ဟာႀကီးေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။

ထြက္ၾကၿပီဆိုေတာ့ တဲစုေလးကိုျပန္ၾကည့္လိုက္မိပါေသးတယ္။ တဲေတြထဲမွာႏႈတ္ဆက္စရာဘယ္သူမွမ႐ွိေလေတာ့ ဘာအမူအရာမွမျပ၊ ႏႈတ္ဆိတ္လွတဲ့ ဒီ၀ါးနဲ႔သက္ငယ္ တည္ေဆာက္မႈေလးေတြကိုပဲ စိတ္ထဲကႏႈတ္ဆက္မိပါတယ္။

ဒီတဲေလးေတြထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုးတပ္ဆင္ေပးခံခဲ့ရၿပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ ေရးသမားႀကီးျဖစ္ခဲ့ရပါပေကာ။

ဖိုးသံ(လူထု)

{ကိုဖိုးသံ ဆီက ပို႔ေပးတဲ့ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ထဲ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါး- မာယာပရိသတ္၊ အင္တာနက္ပရိသတ္ နဲ႔ facebook မိတ္ေဆြတို႔ ဖတ္ရေအာင္ တင္ေပးပါတယ္။}