အဲဒီ
ေကာင္းကင္ဆံျမိတ္မွာ ....
ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ပြင့္သစ္ေတြဟာ
ေဟာဒီ ဆန္တိနိေကတန္ရဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြရယ္
.... ။
အဲဒီ
ဥယ်ာဥ္တိမ္စြန္းမွာ .....
ရႊန္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္သစ္ေတြဟာ
ေဟာဒီ
ဆီမီးလ်ွံရဲရဲက
မီးစြယ္ မီးညြန္႔ေတြ ျဖစ္တယ္ .... ။
ဦးေဏွာက္ထဲသာမက
အေမာက္ သ,ရာ ... အက သင္ရာ
အတက္ခ်ြန္ရာ ... အတြန္က်င့္ရာ
ႏႈတ္သီးေသြးရာ ... အခြပ္စမ္းရာ
ႏွလံုးသားမွာ ...
ေသြးေၾကာထဲမွာ ... ။
ေစတနာေၾကာင့္ ပြင့္တဲ့ပန္း
လန္းဆန္းေပရဲ့ ။
ေမတၱာေၾကာင့္ စိမ့္တဲ့စမ္း
ခ်မ္းျမပါ့ကြယ္ ။
တစ္စက္စို႔ဖူး ႏို႔ဦးရည္ထဲက
ပဋိဇီဝဓာတ္နဲ႔ပဲ
ဘဝရဲ့ ဗိုင္းရပ္မုန္တိုင္း
ခုတ္ပိုင္းျဖတ္လွဲ ေတာတိုးရဲခဲ့
ဇြဲမွာ ကိုယ္ခံစြမ္းအားအျပည့္။
ေရႊမႈံ ေငြစ
စိန္ျခယ္ၾကယ္ေရာင္ ကိုယ္ဟန္ျပလို႔
လအတု ညအတု ဖန္ဆင္းၾကလည္း
ေရေနာက္ ကန္ပုတ္ထဲမွာ
ကုမုျဒာၾကာ မပြင့္ႏိုင္ ။
စိမ္းလဲ့ၾကည္ေအး
ေက်းဇူးေတာ္ေရကန္မွာ
ပန္းေကာင္းပန္သူမ်ားရဲ့
လက္ဖ်ား ၾကာဖူး
ပြင့္သစ္ဦးတို႔ ကုေဋကုဋာ
မနက္ဖန္ မ်က္ႏွာပီတိေတြနဲ႔။
အေစာ္ကားခံ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
ပုတ္ပြနံေစာ္ေနတဲ့
ဥတုပ်က္ အိုင္းနာၾကီးမွာ
ဒါဟာ
အသားႏုတက္လာတာ ျဖစ္တယ္။
ေမာင္မိႈင္းလြင္ (အင္းဝ)
No comments:
Post a Comment