ဖုန္းသက္တိုင္ေရးသူ- ၾကည္ေအး

ေသဆိုသည္ သစ္ရည္ေမႊးပါဗ်
တမင္ သူလာေႏြးပါမွ
ရင္တြင္ ၾကင္သူ ေထြးရသည္သို႔
ေႏြးေလာက္တဲ့ အသြင္မွာ
ေဆး မေၾကာက္သမို႔
အေႂကြးေသာက္ခ်င္ခ်င္။


'လိပ္ျပာ အင္တန္ေပြခ်င္ရဲ႔
မေသခင္ ေနသရမ္းမယ္ကြယ့္
လင္းမိုက္လြင္ ေငြမွ်င္ျခမ္းကေတာင္မွ
အခ်ိန္ကုန္ ပံုၾကမ္းတယ္ဟ႐ို႔ေတြနဲ႔
တိမ္ျခံဳ ပ၀ါႏြမ္းကိုမွ'
လမ္းျပမယ္ လွစ္ပဟဲ့။

အစဥ္ေမာပါရ
မၾကင္တဲ့သေဘာေတြေတာ့
ေျပာမေနႏိုင္ၿပီမို႔
စိတ္ကူးသာ အယဥ္ထိုင္မိရဲ႔
သံေယာဇဥ္ သူသူ ငါငါ မခိုင္ျပန္ေတာ့
နားေနထိုင္မိႈင္ခဏ
ပန္းလ်ေလ့ ႐ွိခဲ့တယ္။

ယံုပါရေစ႐ွင့္
လႈံုစရာ အခ်စ္ဆိုသည္ သည္တလမ္းသာမို႔
ညီအစ္ကို မသိမွန္းသာတဲ့
ဆည္းျပာမင္ရည္ခ်မ္းမွာလ
ေလမုန္ဆင္သီရမ္းေစဦး
စမ္းလက္ဆန္႔တြယ္။

မိုးတခါတခါလင္းျပန္လို႔
ႏိုးလာလာခ်င္းမွာေတာ့
ပ်င္းတတ္တာ တဒဂၤပါပဲ
ဘ၀ကာရန္ ႐ွာမလို႔
အလွကဗ်ာ အသာခ်စ္ရင္ေတာ့
အားသစ္လို႔ စိတ္လယ္
ရယ္ခ်င္သလိုလို သေလး။

စက္၀န္းေ႐ႊ၀ါ
ရက္ကန္းခ်ည္ယွက္ျဖာမွ
မိုးျပာသာတဲ့ ေတာဆီက
ဥၾသ တေႏြေက်ာ္လို႔
ေဖေဇာ္ဟန္ ကတၱီလြနဲ႔
ရာသီလြန္ မႈန္ျခယ္သသည္မို႔
စိန္ပန္းအေခြေခြ ကရာက
စီးေထြေထြ အၿပီးေႂကြက်ခ်ိန္မွ
ႏႈတ္စၾကည္ျဖဴနဲ႔
ေစာင့္သသူ ႏြယ္ပခုန္းမွာ႐ွင့္
(စြန္႔၀ံ့ရင္ ဘယ္မွာ႐ႈံးႏိုင္လဲ့
သံသရာညည္းညဴလို႔ မဆံုးေစနဲ႔)
အံုးစက္ေနႏိုင္ေသးေပလို႔
ျပံဳးမ်က္ရည္ၿဖိဳင္ေအး။ ။

ၾကည္ေအး
[႐ႈမ၀မဂၢဇင္း၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၁၉၅၅၊ 'ဖုန္းသက္တိုင္' ၀တၳဳမွ]
{စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳအႏုပညာက ထုတ္ေ၀တဲ့၊ ၾကည္ေအး ၏ ကဗ်ာမ်ား စာအုပ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္၊ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၈ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}