မာယာသမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက တင္ျပတယ္

ေအာက္တိုဘာ ၂၇၊ ၂၀၀၈ ဟာ မာယာအြန္လိုင္းမဂၢဇင္း တႏွစ္ပါတ္လည္ေန႔ ျဖစ္ပါ တယ္။

မာယာမဂၢဇင္း သေႏၶသားဟာ El Camino College (Torrance City- Los Angeles) မွာတည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၁ မွာ အေမရိကကို ကိုယ္ေရာက္ေတာ့ အသက္က ၃၉ ႏွစ္ ႐ွိေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ေသးတယ္။ စာသင္ခ်င္ေသးတယ္။ တခုခုကို အျမဲတမ္းသင္ၾကား ေနခ်င္တာ။ ကြန္ျပဴတာေလး ဘာေလး ကိုင္တတ္၊ လုပ္တတ္ခ်င္တယ္။ ဒီတိုင္းျပည္ကို စ၀င္ေတာ့ ေလဆိပ္မွာ ကတည္းက လူ၀င္မႈၾကည့္ၾကပ္က စာ႐ြက္တ႐ြက္ေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ အလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္၊ ေက်ာင္းတက္လို႔ရတယ္လို႔လဲ ႏႈတ္ကလဲ မွာလိုက္တယ္။



တကယ္ေတာ့ ကယ္လီဖိုးနီးယားက ေက်ာင္းေတြထံုးစံအရ California Residence ဆိုရင္ ေစ်းတမ်ိဳး၊ မဟုတ္ရင္ေစ်းတမ်ိဳး။ မဟုတ္ရင္ ႐ွစ္ဆ ဆယ္ဆကြာတယ္။ Residence ဆိုရင္ တယူနစ္ကို ဆယ္ေဒၚလာ၊ out of state ဆိုရင္ ေဒၚလာတရာ့တဆယ္၊ တျခား တိုင္းျပည္က ေက်ာင္းသားဆို ေဒၚလာတရာ့တဆယ္ႏွစ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ တႏွစ္ျပည့္ ေအာင္ေနၿပီးမွ ဆယ္ေဒၚလာတန္း ရမယ္ဆိုလို႔ တႏွစ္ေစာင့္လိုက္ရတာ အသက္ေလးဆယ္မွ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသား ျပန္ျဖစ္တယ္။
သစ္ပုတ္ပင္ေအာက္က၊ စြယ္ေတာ္ပင္ရိပ္က၊ ဦးခ်စ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က၊ ေႏြးေအး က ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ....။ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လြန္ခဲ့ၿပီးေလေတာ့ ဒီေက်ာင္းသား သစ္က မနက္ ၆ နာရီထ၊ ရ နာရီမွာ အလုပ္ထဲ၀င္။ ၄ နာရီမွာ အလုပ္ကေန ျပန္၊ ေက်ာင္းကို ဘတ္စကားနဲ႔ ေျပးၿပီး၊ ည ၁၀ နာရီခြဲမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့၊ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္သမား၊ အခ်ိန္ပိုင္း ေက်ာင္းသား။
ဒီလိုနဲ႔ CIS ဆိုတဲ့ Computer Information System ကို ယူလိုက္ေတာ့၊ Semister တခုမွာ Page Maker ဆိုတဲ့ ဘာသာကို ကိုယ္ယူတယ္။ အဲဒီအတန္းက ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို Project တခုစီ တင္ရတယ္။ ဆရာကို ကိုယ္က ေမးတယ္။ ငါတို႔ ဗမာစာလံုးနဲ႔႐ိုက္တဲ့ စာေစာင္ကေလးတခု project တင္လို႔ ရမလားလို႔။ ဆရာက Mr. Dick Burton တဲ့။ (ခုထိလဲ El Camino မွာ အလုပ္ လုပ္ေနတုန္း။ ခုေတာ့ Excel ဘာသာ သင္ေနတယ္။) ေကာင္းတာေပါ့။ ဘာေရးထားတယ္ဆိုတာ ငါတို႔ ဖတ္တတ္ဖို႔မလိုဘူး၊ အဓိက, က ဒီ Soft ware ကို (Desktop Publishing) အသံုးခ်တတ္တယ္၊ နားလည္တယ္ ဆိုတာ ျပႏိုင္ရင္ ၿပီးတာပဲတဲ့။
"စစ္ဖိနပ္ေအာက္ကဗမာျပည္" ဆိုတဲ့ Letter size တ႐ြက္ကို တ၀က္ခ်ိဳးနဲ႔ ေလးမ်က္ႏွာ ျပည့္ စာေစာင္တခုလုပ္ျပလိုက္တယ္။ ဒီပ႐ိုဂ်က္ တင္မယ္ေျပာေတာ့ ဆရာက ၀မ္းသာအားရ ပဲ။ လိုတာ႐ွိရင္ေျပာ သူကူမယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္စာေစာင္ထဲထည့္ဖို႔ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားပံုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုကို သူ႔ဌာနက Scanner ႀကီးနဲ႔ ပံုကူးေပးတယ္။ font က ကိုပိုင္ (ကိုစိုးပိုင္) ထြင္တဲ့ Suu Kyi Font ။
ကိုယ့္စာေစာင္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာကို သေဘာက်ၿပီး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနရာက ေခါင္းထဲ အၾကံတခု ေပၚလာတယ္။ ဂ်ာနယ္တေစာင္ထုတ္ဖို႔။
စာႀကိဳက္တဲ့သူ၊ စာခ်စ္တဲ့သူဟာ စာမဖတ္ရရင္ ဘယ္လိုမွေနလို႔ ထိုင္လို႔မရဘူး။ ေထာင္က်တုန္းက စီရင္ခ်က္မခ်မျခင္း ဘာစာမွမဖတ္ရဘူး။ ကိုယ့္ေျပကိုယ့္႐ြာက ေျပးလာရေတာ့လဲ ကာလတခုထိ ထိုင္းမွာ စာငတ္တာနဲ႔ ႀကံဳရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသိအကၽြမ္းေလးဘာေလး ရလာေတာ့ စာခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း မွ်ၾကတယ္။ ေအးေအးစိုး၊ စီဗစ္၊ ကိုေအာင္ခိုင္ျမင့္၊ ၾကည္ေဇာ္၊ ေမာင္ေဇာ္၀င္း(၀ရဇိန္) စသည္တို႔နဲ႔ ႐ွိတာေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း မွ်ၾကတယ္။
မာယာက ဒီသေဘာပါ။ ကိုယ့္ေျပကိုယ့္႐ြာနဲ႔ ေ၀းေနရလို႔ စာငတ္သူ၊ စာျပတ္သူေတြ အတြက္ ကိုယ့္႐ွိတာကေလးထဲက တလုပ္တဖဲ့ မွ်ေ၀စားတာပါ။ ကိုယ္ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာေတြ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့စာေတြ ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္လာေတာ့ သူမ်ားကိုလဲ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့သေဘာပါ။ ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြ အတြက္ပါ။ ျပည္တြင္းမွာက သူလိုကိုယ္လိုေတြ အမ်ားႀကီးလဲျဖစ္၊ ဖတ္ခ်င္ရင္၊ ႐ွာတတ္ရင္၊ ႐ွာဖို႔ရာ မခက္လွပါဘူး။ ျပည္ပမွာက စာေဟာင္း၊ စာေကာင္းေတြကို တစုတစည္းထဲ ႐ွာေဖြရ႐ွိဖို႔ အေျခအေနက မေပးဘူးေလ။
ကိုယ့္မွာ အခ်ိန္ရတဲ့အခါ စာေတြကို တပိုဒ္ခ်င္း၊ တ႐ြက္ခ်င္း၊ ႐ိုက္ႏွိပ္စုေဆာင္းၿပီး၊ တဖန္ ေငြပိုေငြလွ်ံကေလး စုမိေဆာင္းမိတဲ့အခါ မာယာတအုပ္ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ တႏွစ္မွာမွ ျဖစ္ျဖစ္ညစ္ညစ္ တအုပ္ေလာက္ ထြက္လာခဲ့တာပါ။ ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္။ ပီတိလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လိပ္ျပာလဲ သန္႔ပါတယ္။ ကိုယ့္အေပၚ နားမလည္သူက ေ_ာက္႐ူးလို႔၊ ဆဲတာလဲ ခံရပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီလိုေျဖခဲ့တယ္။ လူေတြဟာ ေခၽြးႏွီးစာကေလးေတြထဲက ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္၊ အလွဴဒါနေတြ လုပ္ၾကၿပီး ကုသိုလ္ပြါး ၾကတာလဲ ႐ွိသလို၊ ေခၽြးႏွီးစာကေလးနဲ႔ စာအုပ္ကေလး 'ထုတ္' 'ေ၀' ၿပီး၊ ပီတိစားတာလဲ ႐ွိမွာေပါ့။
တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လက္ထဲကို ဆရာတာရာရဲ႔ "မာယာ" ကဗ်ာစာအုပ္က ေရာက္လာတယ္။

"အျဖဴၾကားမွာ၊ အျဖဴ႐ွာရ
အနက္ထဲမွ၊ အနက္႐ွာရ
ခက္လွပါဘိ၊ တကယ္႐ွိကို
မသိရာမွ၊ သိေအာင္ၾကံဆ
ႏွစ္လမ်ားစြာ၊ ကုန္ခဲ့ပါသည္
မာယာေတာမွာ၊ အလွတရား႐ွာေဖြျခင္း။"

ကဗ်ာရဲ႔ အဲဒီ အဆံုးသတ္ပိုဒ္ဟာ ရင္ထဲမွာ ၿငိတြယ္ခဲ့ၿပီး.....
"မာယာ" မဂၢဇင္း ျဖစ္လာခဲ့ရတာ........။
ပထမဦးဆံုး မာယာဟာ ၁၉၉၅ခု၊ ဇြန္လ ၅ ရက္၊ ဗမာသကၠရာဇ္ ၁၃၅၇ ခု နယုန္လဆန္း ၅ ရက္၊ ထြက္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းစီးစာလံုးေတြ ဘာေတြလဲ မေရးတတ္ေတာ့၊ ဆရာတာရာ ကဗ်ာစာအုပ္ ေခါင္းစီးစာလံုးကိုပဲ ေကာ္ပီယာနဲ႔ကူးၿပီး၊ ျဖတ္ ညႇပ္ ကပ္ လုပ္ရတာ။ ကိုယ္မွ ပန္းခ်ီမေရးတတ္၊ စာလံုးလွလွမွ မေရးတတ္တာ။
စာအုပ္ထဲမွာ- ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႔ 'မာယာ' ကဗ်ာ၊ မိႈင္းရာျပည့္ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈ၊ ေဆာင္းပါး၊ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႔ 'အညာမဂၤလာေဆာင္ဘြဲ႔ ေလခ်ိဳးႀကီး'၊ ဆရာတင္မိုးရဲ႔ 'အိမ္လည္ၾကဴးတဲ့သား' ကဗ်ာ၊ တို႔ ပါ၀င္တယ္။ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြ ဆီကို စာတိုက္ကေန တဆိပ္ေခါင္းကပ္ၿပီး ပို႔ပစ္တယ္။
ဒီလို ဒီဇိုင္း၊ ပံုခ်ိဳ႔ငဲ့ငဲ့၊ မတတ္တတတ္ Page Maker ပညာနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ စာေစာင္ကေလးကို ျမင္ၿပီး ဒီဇိုင္းနဲ႔ ပန္းခ်ီအတြက္ ပထမဦးဆံုးကူတာ ကိုမ်ိဳး (ယခုနယူးေယာက္)၊ ဒုတိယ မင္းေက်ာ္ခိုင္ (ယခု နယူးေယာက္)။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ကိုယ္လိုပဲ ထိုင္းမွာ ဒုကၡသည္ဘ၀ကို ကာလတခု အတူျဖတ္ခဲ့သူေတြဆိုေတာ့ မာယာကို အားတက္သေရာ ကူညီၾကတယ္။ ကိုသက္၀င္း (ကြန္ျပဴတာပညာ႐ွင္- ယခု ေလာ့အိန္ဂ်ယ္ လိစ္) က သူ႔ Page Maker Software ကို အလကားေပးကူး႐ံုမက၊ ကိုယ္မသိတဲ့ ကြန္ျပဴတာအတတ္ပညာ အခက္အခဲေတြကို အမ်ားႀကီး အကူအညီေပးခဲ့တယ္။
တန္ဘိုး႐ွိတဲ့စာ အေျမာက္အျမား မာယာမွာ ေဖာ္ျပႏိုင္ဖို႔ ျပည္တြင္းကေန ကူညီပါရမီ ျဖည့္ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႔ ေက်းဇူးလဲ အင္မတန္ႀကီးပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အမည္ေဖာ္ျပျခင္း မျပဳႏိုင္တာကို ခြင့္လႊတ္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
မာယာရဲ႔ စာအုပ္သက္တမ္းမွာ ဆိုက္က မ်ိဳးစံု။ ေသးရာကႀကီး၊ ႀကီးရာက ျပန္ေသး။ ဒါေပမယ့္ ပါးရာက တေျဖးေျဖးထူလာတာ ေနာက္ဆံုးရပ္သြားေတာ့ letter size တ၀က္ခ်ိဳး ဆိုက္၊ ၆၄ မ်က္ႏွာ ႐ွိတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ရပ္သြားတယ္။ ဆိုက္ႀကီးေတြထုတ္တုန္းက ကိုမ်ိဳး အဖံုးဒီဇိုင္းေတြ ေရးတယ္။ သူက ကာလာနဲ႔ ေရးေပမယ့္ ကိုယ္က မတတ္ႏိုင္ေတာ့ အျဖဴအမဲပဲ ထုတ္ရတယ္။ ၾကာေတာ့ သူက အားမရဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဆံထံုးလဲစိုက္၊ ဆီလဲစိုက္၊ သူ႔ဒီဇိုင္းသူ စိတ္ႀကိဳက္ေရးၿပီး၊ နယူးေယာက္မွာပဲ သူစိတ္ႀကိဳက္႐ိုက္တယ္။ ကိုယ့္လူ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ ထုတ္မလဲေျပာဆိုၿပီး ထုတ္မယ့္အုပ္ေရရဲ႔ ပိုပိုသာသာကို ႐ိုက္ၿပီး စာတိုက္က ပို႔ေပးတယ္။ ကိုယ္က ဒီေရာက္မွ အတြင္းကိုယ္ထည္နဲ႔ ေပါင္းရတယ္။
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႀကီး ေမာင္ေမာင္ေအာင္ အေမရိက ေရာက္လာေတာ့ 'မာယာ' က ပိုပီျပင္သြားတယ္။ သူက ဗမာျပည္ စာနယ္ဇင္းေလာက၊ ကာတြန္းေလာက၊ ပန္းခ်ီေလာက၊ ဒီဇိုင္းေလာကမွာ ဆယ္စုႏွစ္သံုးစုမက ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ။ မာယာ ထုတ္ေနတုန္းလဲ နွစ္ကာလ တစံုတရာ တအိမ္ထဲ ေနၾကတာ ဆိုေတာ့ မဂၢဇင္းေလးဟာ ပိုၿပီး က်စ္က်စ္လစ္လစ္ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မာယာတင္မက တႏြယ္ငင္တစင္ပါၿပီး ပန္းခ်ီျပခန္း Logo ေတြ၊ ပန္းခ်ီကားေတြေတာင္ အဆစ္ပါလိုက္ေသး......။ လမင္းတရာ ထုတ္ေ၀ေရးမွာလဲ စာအုပ္အဖံုးေတြ ေရးေပးခဲ့ေသးတယ္။
မာယာမွာ ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႔ ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္ ပန္းခ်ီဆရာ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး (ယခု- နယူးေယာက္) ကလဲ ကူညီပံုေရးေပးခဲ့ေသးတယ္။
ကိုယ့္ေခၽြးႏွီးစာထဲက မာယာကို ဒီလို 'ထုတ္' 'ေ၀' ေနတယ္ဆိုလို႔.......၊ ရဲေဘာ္နဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းေတြထဲက ကိုယ့္ကို ကူညီသူေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ မာယာတခါထြက္လို႔ လက္ေဆာင္တခါပို႔လိုက္ရင္၊ သူတို႔ဆီက လက္ေဆာင္ခ်က္လက္မွတ္ကေလးေတြ ျပန္ေရာက္ လာတတ္တယ္။ ခ်ီကာဂိုက ေဒါက္တာ၀င္စတန္ခင္၊ ဆရာေအာင္ဗလ၊ ဆရာဦးေစာထြန္း (ေစာလူ)၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႀကီး စီဗစ္ (ခ) ေသာင္းထြတ္၊ ဖိုးခြါး၊ ရဲေဘာ္ႀကီး ေဒါက္တာျမင့္လိႈင္ (ဆန္ဖရန္စစၥကို) တု႔ိေပါ့။
မာယာကို အ႐ွည္တည္ေစခ်င္လို႔..... ဆရာဦးတင္မိုးအပါအ၀င္ ေစတနာ႐ွင္အခ်ိဳ႔က အလကားေပးတာလဲေပး၊ ေရာင္းတာေရာင္းဖို႔ တိုက္တြန္းလာတယ္။ ဒါနဲ႔ တအုပ္သံုးေဒၚလာနဲ႔ ေမာင္စိုးခ်ိန္၊ ကိုေအးျမင့္( အရီဇိုးနား)၊ ဂ်ပန္က မတင္တင္၀င္းတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ကိုသက္လင္းတို႔ ၀ိုင္းေရာင္းေပးၾကတယ္။
အေထြေထြအၾကပ္အတည္းနဲ႔ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ စာအုပ္မာယာ(၁၉၉၅-၂၀၀၅) ဟာ ၂၀၀၅ မွာ ရပ္စဲသြားရတယ္။
လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရး အေနနဲ႔ မာယာအျပင္၊ ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႔ 'ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံု ျခင္းႏွင့္အျခားကဗ်ာမ်ား'၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ 'I would say this much' ကိုဟိုဒင္းရဲ႔ 'ယာေတာကသာေဗ်ာရဲ႔အေ၀းကေပးစာမ်ား' လဲ ထုတ္ေ၀ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
စာအုပ္အသက္ဆံုးေပမယ့္ ကပ္က်န္ေနေသးတဲ့ မာယာ၀ိဥာဥ္ကို အသက္ျပန္ဆက္ ေပးတဲ့ ေမွာ္ဆရာေတြ ေပၚလာတယ္။
'ကိုသက္' က စာအုပ္တအုပ္ ထုတ္ခ်င္လို႔ ကိုယ့္ကို အကူအညီေတာင္းတယ္။ ကိုယ့္ မေတာက္တေခါက္ desktop publishing ပညာကေလးနဲ႔ ေစာင္းတာေလးေတြတည့္၊ ပိုတာေတြတိ၊ လိုတာေတြ ၫႇိၿပီး 'ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ကမၻာ' ကဗ်ာစာအုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ တယ္။ ေက်းဇူးတင္ၿပီး ကိုယ့္ကို lap top computer တလံုး လက္ေဆာင္ေပးလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္စာေတြ ေရးျဖစ္သြားတယ္။ ဒုကၡသည္အေၾကာင္း၊ ၀ရမ္းေျပးအေၾကာင္း၊ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း အနည္းအက်ဥ္း ေရးျဖစ္လာေတာ့ 'မိုးမခ' ကို ပို႔ျဖစ္တယ္။ 'မိုးမခ' ကိုရစ္တို႔၊ ကိုထိန္လင္းတို႔ကလဲ အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားက ကိုယ့္ေဆာင္းပါးေတြကို ပံုေတြဘာေတြ ႐ွာၾကံ ထည့္ၿပီး၊ တင္ေပးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းက အေရးေၾကာင္းေတြကလဲ ေပၚလာေတာ့ ေဆာင္းပါး တခုနဲ႔တခုၾကား ကာလတခု ျခားေနတုန္း၊ 'မိုးမခ' က ေဆာင္းပါးတပုဒ္ တင္လာတယ္။ blog ေတြအေၾကာင္း။ ဟန္က်လိုက္တာ။
ဒီ့အရင္က blog ဆိုတာ လံုး၀မၾကားဘူးခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က ေခတ္ေပၚကိစၥေတြ မွာ တခါတေလ အေတာ္အလွမ္းေ၀းတယ္။ မိုးမခရဲ႔ blog ေဆာင္းပါးလဲ ဖတ္ၿပီးေရာ ကိုလံဘတ္စ္ အေမရိကတိုက္ေတြ႔သလို မာယာအတြက္ အသက္႐ွင္ႏိုင္မယ့္ေဆး ေအး၀င္း ေတြ႔သြားတယ္။ ေဆးနည္းကို ေဆးအျဖစ္ေဖာ္စပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေမွာ္ဆရာက ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းဆရာ ကိုမိုး။
ကိုမိုးနဲ႔ သူ၏ မိတ္ေဆြ blog expert, ကြန္ျပဴတာ ဂု႐ု မသဒၶါ တို႔ ဖန္တည္းတည္ ေဆာက္ေပးမႈနဲ႔ Maya Online Magazine ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ခုဆို တႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔၊ မာယာအေနနဲ႔ အားလံုးကို မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မာယာသက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုး စာလံုးေပါင္းအမွားေတြ ၀ိုင္း၀န္းစစ္ေဆးေပးတဲ့၊ ခ်စ္ဇနီးလွသိဂႌကို အထူးဂုဏ္ျပဳ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း။