၂၅ ရက္ေန႔ဟာ
က်ေနာ့္ေမြးေန႔ပါတဲ့
ကဗ်ာေလးတမ်က္ႏွာ
စာတိုေလး၂႐ြက္စာ
လုပ္စမ္းပါဦးတဲ့။
ေအာ္သနားစဖြယ့္ဦးေအးဝင္း။
အဟဲ့၊ လာမဟဲ့
၆၆ႏွစ္သားေလးကိုတဲ့
ကာရံေလးတဖဲ့၊ စာသံေလးတလွည့္နဲ႔
ဆံုးမထည့္လိုက္မယ္
ဘာတဲ့၊ အဟမ္း-အဟမ္း-။
ေ႐ႊဂ်ဴဗလီလား၊ ေငြဂ်ဴဗလီလား
ဒန္ဂ်ဴဗလီလား၊ ပလပ္စတစ္ဂ်ဴဗလီလား
ဘာဂ်ဴဗလီလဲငါမသိ၊ ငါ့ကမြတ္ဆလင္ဗလီပဲသိတာ။
လူရီစရာေတြမေျပာေတာ့ဘူး
ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံေနရတဲ့
ငါတို႔ျပည္သူေတြရဲ႕
ဒုကၡနဲ႔ေဝဒနာ
တေျပတ႐ြာကေနၾကားသိေနရ
နားမ႐ွိ၊ မ်က္စိမပါလည္းသိေနေတာ့
ဘယ္ေတာ့မဆိုေတြးမိတာက
ေအာ္က်ဳပ္တို႔တာဝန္မေက်ေသးဘ
မေသၾကနဲ႔ဦးစို႔ဗ်။
အေသာက္နဲ႔အစား
သတိထားသင့္တာထား
က်ဆံုးသြားသူေတြကိုျပန္စဥ္း
ကိုယ္တာဝန္ေၾကရဲ႕လား
ကမၻာစြန္ကမၻာဖ်ား
လစႏၵာအနားမွာေနဦးေတာ့
ဗမာျပည္မွဗမာျပည္
ငါလာမည္၊ ငါလာမည္ပဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာက
လူအိုမပါရမဆို
အသက္မျပည့္တာမ႐ွိ
တေယာက္ဆိုတေယာက္
ပစပ္တေပါက္ဆိုတေပါက္
ေလာက္တယ္လို႔မ႐ွိဘူး
ေျခာက္ဆယ့္ေျခာက္ဆိုတာနဲ႔
ပင္စင္ေလွ်ာက္လို႔မရဘူး
ရန္ကုန္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္
တိုက္ပြဲဝင္တန္ဝင္ရမယ္
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ေက်ာျပင္တိုင္း
သခၤ်ဳိင္းမေ႐ြးဘူး
လိႈင္းတံပိုးေတြအၾကား
ဆက္ၾကရဦးမယ္
အဂၢရယ္လူမထြက္ပါနဲ႔
ခ်ီတက္ပါဦး။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
No comments:
Post a Comment