တိန္႔ေရွာင္ပိန္ေရးသူ- ေမာင္ေအး၀င္း

က်ေနာ့္ကို အင္းစိန္ေထာင္မွာ တိုက္ထဲကေန အေဆာင္ကို ေခၚေပးဖို႔ တာ၀န္ခံေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ့တာ "တိန္ေရွာက္ပိန္" ေပါ့။ က်ေနာ္က စေရာက္ကတည္းက တိုက္မွာ တႏွစ္နီးပါး႐ွိေနၿပီ။ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ စိတ္ခ် ေလာက္တဲ့ လူေတြကို တိုက္ကေန တတိတိနဲ႔ အေဆာင္ကို ေ႐ြးထုတ္သြားတယ္။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ မပါေသးဘူး။ တခ်ိဳ႔ဆို အေဆာင္ေရာက္ၿပီးမွ တပါတ္ေက်ာ့ တိုက္ကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့သူေတြ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဆံုခဲ့ရျပန္တယ္။ အေ႐ွ႔ေလက သိန္းသန္းဦးတို႔ ၃ ေဆာင္မွာ ကိုစိန္လွေအာင္နဲ႔ ျပႆနာျဖစ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ တိုက္ကို ေရာက္လာတယ္။

တညေနမွာ တိုက္သစ္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အခန္းက လူေတြ ေရမခ်ိဳးခင္ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွား ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ေနတုန္း တိုက္တံခါး လာဖြင့္တယ္။ "ေဌး၀င္း အဘ ဦးသန္းေမာင္၊ ေအး၀င္း အဘ ဦးေက်ာ္ဒြန္း ထြက္....." တဲ့။ ကိုယ္က ဖ်ာၾကမ္းေပၚ ေက်ာခင္းလဲေလ်ာင္း ေနရာကေန "ေဌး၀င္းက အဘ ဦးသန္းေမာင္ ဟုတ္တယ္၊ ေအး၀င္းက အဘ ဦးေက်ာ္ဒြနး္ မဟုတ္ဘူး၊ ဦးေက်ာ္ဒြန္းက ေယာကၡမကြ ဘာလို႔ ထြက္ရမွာလဲ.. ဘာလုပ္မလို႔လဲ..." "ဟုတ္ ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေအး၀င္း ထြက္... " တဲ့။ ၀ါဒါကေျပာတယ္။ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ထလိုက္သြားရတယ္။

တိုက္သစ္၀င္းထဲက အလယ္အိမ္နားမွာ တိုက္မွာလာေခၚတဲ့ ၀ါဒါက ေနာက္၀ါဒါတေယာက္ လက္ထဲကို က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လႊဲတယ္။ ေနာက္လာတဲ့ ၀ါဒါက "လာလိုက္ခဲ့" တဲ့။ "ဘယ္ကို လိုက္ရမွာလဲ" က်ေနာ္က ေမးတယ္။ မင္းတို႔ကို အေဆာင္ေျပာင္းမလို႔ တဲ့။ အေဆာင္ကို ေရာက္ေတာ့ တပ္ၾကပ္္ၾကီး လွေ႐ႊက မင္းတို႔ကို ဒီအေဆာင္မွာ ထားဖို႔ ငါက ေခၚခိုင္းလိုက္တာတဲ့။ ေဌး၀င္းကို ေထာင္ပိုင္ႀကီးကေျပာလို႔၊ ေအး၀င္းက.. ( ?) ...က ေျပာလို႔တဲ့။ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ လို႔ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္စႏိုး ေခၚသူက က်ေနာ့္ကို အေဆာင္ ေခၚေပးဖို႔ လွေ႐ႊ ကို ေျပာလိုက္တာတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေအး၀င္း ၃ ေဆာင္ ကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ ဆိုတာ ဘယ္လိုလူလဲ။ ေထာင္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ သူတို႔ အုပ္စုမွာေတာ့ သူက ဗိုလ္။ ၾသဇာအ႐ွိဆံုး။ သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က ဟိုဘက္ ဒီဖက္ ႏွစ္ဖက္အျပန္အလွန္ ေယာက္ဖ ေတာ္ၾကတာ။ က်ေနာ္ေရးခ်င္တာက သူ႔ရဲ႔ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ၊ ၾကံရည္ဖန္ရည္၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္။ လူပုသေလာက္ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ အၾကံအဖန္ ေကာင္းလြန္းလို႔ သူ႔ကို တ႐ုပ္ျပည္က တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ နဲ႔ နာမည္တူ ဘြဲ႔ေပးထားတာ။

သူ႔မွာ ေျပာစမွတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ သူေသ ကိုယ္ေက် အျပန္အလွန္ ႐ိုက္ၾကတုန္းက သူ လက္ႀကိဳးသြားခဲ့ရတယ္။

သူက က်ေနာ္တို႔ ထမင္းစားအုပ္စုရဲ႔ စားဖိုမႉး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တိန္ေ႐ွာက္ပိန္။ သူ႔မွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဘယ္လိုစားၾကမယ္၊ ဘာေတြ ခ်က္ရမယ္၊ ဘာနဲ႔ အလဲအလွယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ... စတဲ့ အႀကံအဖန္ေတြ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ အျမဲ ထည့္ထားတယ္။ ကိုယ္တို႔က အခန္းထဲက ဘယ္မွ မထြက္သူေတြ ဆိုေတာ့ ထြက္တဲ့လူေတြ ကို တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ အသံုးခ်တယ္။

က်ေနာ္ (၃) ေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ဂံုနီစက္႐ံုက အလုပ္သမားေတြက ႐ံုးခ်ိန္း ထြက္ေနရတယ္။ ဒီလူေတြကို တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တယ္။ ၈ ေလးလံုး အၿပီး၊ မယ္နပေလာမွာ သဃၤန္း၀တ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီး၊ ဂံုနီစက္႐ံု အလုပ္သမားေဟာင္း၊ ဘုန္းႀကီး အဘ ဦးေအာင္ႏုဆို တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ရဲ႔ ေဘာ္ဒါေပါ့။ အဲဒီ အလုပ္သမားေတြ စီရင္ခ်က္က်ၿပီး ေထာင္က်သြားေတာ့လည္း သူ႔မွာ အျခားလိုင္းေတြ ႐ွိတယ္။

ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ သြင္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ႐ွိတယ္။ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္က ေငြကိုင္။ တေန႔ေတာ့ သူက လာေျပာတယ္။ "၀ါဒါေတြကို ၀က္သား မွာမလို႔.. ဘံုပိုက္ဆံထဲက ေပးလိုက္မယ္ေနာ္" တဲ့။ ကိုယ္ကလဲ ခ်ေပါ့ ဆရာေရ..... ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၀က္သား အစိမ္းရလို႔ ၀က္သားဟင္း ခ်က္စားျဖစ္ ေသးတယ္။

သူ ေတာ္တာက ႏိုင္ငံေရးအယူအဆ လက္၀ဲသမား၊ လက်္ာသမား ႏွစ္ဖက္စလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေဖာက္မျပန္ ရန္သူ စစ္အစိုးရကို သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ရန္ငါမ်ဥ္းျပတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ဘယ္ဖက္ကမွ မၿငိဳျငင္ခဲ့ဘူး။ ရန္သူ႔အေပၚ ျပတ္သားတဲ့ အျမင္႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားက ေအးခ်မ္းတယ္။

ပံုစံေဆာင္ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ထမင္းစားအုပ္စုထဲက က်ေနာ္တို႔ ဘံုပစၥည္းေတြ ထိမ္းသိမ္းတဲ့ ေဆးလိပ္ေတြ သိမ္းတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးနဲ႔ သူနဲ႔ ခဏခဏ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ရတယ္။ သူက အေလာင္းအစား ၀ါသနာပါတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ မနက္ဆို ေဆးလိပ္ဘဏ္တိုက္က သူ ေဆးလိပ္ထုတ္ၿပီး အေဆာင္က ေဘာလီေဘာပြဲေတြ ေလာင္းတယ္။ ႏိုင္လာရင္ သူတို႔နွစ္ေယာက္ ဘာမွ ျပႆနာ မျဖစ္ဘူး။ မနက္က မင္းဆီက ငါ ထုတ္တာ ဘယ္ေလာက္၊ ခု ဘယ္ေလာက္ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား... ေပါ့ေလ။ ႐ႈံးလာရင္ သူ အသာေလး ၿငိမ္ကုတ္ေနတယ္။ မနက္က ထုတ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္လည္း ျပန္မအပ္ႏိုင္ဘူး။ ဟိုကလဲ ည က် အေဆာင္ပိတ္ရင္ ဘယ္မွာလဲ မနက္က ထုတ္သြားတဲ့ ေဆးလိပ္ ဆိုၿပီး ေႂကြးေတာင္းတယ္။ မရရင္ သူ႔ကို ပူညံ ပူညံ လုပ္ေရာ။ အေတာ္လဲ ရီရတဲ့ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္။ ခုေတာ့ အဲဒီ ရဲေဘာ္ေလးလည္း န၀တ လက္ထက္မွာ ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ေသသြား႐ွာပါၿပီ။

အခန္းထဲက ထင္းေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက တလာစီၿပီး သိမ္းသြားတယ္။ မီးအၿငိမ္း။ ခ်က္စရာလည္း မ႐ွိဘူး။ ခ်က္ခြင့္လည္း မရၾကဘူး။ အခန္းတိုင္း ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔မွာေတာ့ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္ အစီအစဥ္အရ လံုခ်ည္ျပာကို ေခၚၿပီး ခ်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူက အိုးထဲမွာ အဆင္သင့္ နယ္ စပ္ ေပးလိုက္တယ္။

အေဆာင္မႉးက ကိုယ္တို႔ အခန္းထဲ ပိုက္ဆံေတြ ႐ွိေနမွန္းသိလို႔ တလာစီတယ္။ ရမသြားဘူး။ အေဆာင္မႉး ၾကက္၂ ေကာင္ကို ကိုယ္တို႔ သတ္စားလိုက္တယ္။ လက္သည္ မေပၚဘူး။ သိလ်က္နဲ႔ အေဆာင္မႉး ခံသြားရတယ္။ တဖက္လွည့္နဲ႔ ၾကက္၀ယ္မလားဆိုၿပီး ၀ါဒါကေန တဆင့္ ၾကက္လာေရာင္းတယ္။ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္က ၀ယ္မယ္ဆိုၿပီး ေစ်းႏွိမ္ဆစ္လိုက္တယ္။ ဒါမ်ိဳးလုပ္တဲ့ တိန္ေ႐ွာက္ပိန္။

ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။