နဲတကာေထာ္၏ ေလးဆစ္ငိုပံုေရးသူ- သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း

{ဤကဗ်ာကို ေမာင္တင္ေ႐ႊ စုေဆာင္းတင္ျပတဲ့ "သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း လက္ေ႐ြးစင္ ေလးခ်ိဳးတရာ" ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၇၃ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။

"ဤကဗ်ာမွာ ဓမၼေစတီ၀တၳဳမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဘုရင္မ ႐ွင္ေစာပုက သမီးေတာ္ႀကီး နဲတကာေထာ္အား ဘုန္းႀကီးလူထြက္ ဓမၼဓရႏွင့္ လက္ထပ္ရန္ နားခ်ေသာအခါ နဲတကာေထာ္က ခါးခါးသီးသီးညင္းၿပီး ဟစ္ငိုပံုျဖစ္သည္" လို႔ ေမာင္တင္ေ႐ႊက သူ႔စာအုပ္မွာ မွတ္ခ်က္ေပးထားပါတယ္။}


႐ြယ္တညီ ဘယ္ဆီမွ မရရင္ျဖင့္၊
ႏြယ္မဒီ ျခယ္စီသၿပီဘု၊
(အမယ္မင္း) မယ္သီလလုပ္ပါ့မယ္။

(ေၾသာ္) ေပ်ာ္လို႔ဘဲ ပ်က္ကေရာ့သလ၊
ေတာ္မို႔ မ႐ွက္ေလျခင္း၊
သူမက္ေအာင္ တရီရီႏွင့္ ၿပံဳးရမတဲ့ေတာ္၊
လူထြက္ေကာင္ သည္ကတံုးကိုလ၊
တကယ္သာ ဘယ္မွာသံုးမယ္တံုး၊
(အမယ္မင္း) ႏွလံုးမွာၿပိဳ႔ၿပိဳ႔ၿပီး အလံုးႀကီးေတာင္ ဆို႔ဆို႔လာေပါ့ (က်မ) မုန္းလို႔႐ြံတယ္။

ေပါင္းစီးလို႔ ဆက္ၾကရင္ျဖင့္ေလ၊
ေသာင္းထီးကနက္မွာ ဘုရင္တကာ အေျပေျပမွာ ညႇိဳးေစဘို႔၊
ေက်ာင္းႀကီးဖ်က္မ တြင္ကာ အသေရ မတိုးတဲ့ျပင္၊
ေ႐ႊပကိုးဆီက နန္းညြန္႔ႏြယ္၊
(အို) မွန္း၀ံ့ သရမ္း၀ံ့တယ္လို႔ ေနာင္ဥဒါန္း။

ေျပာၾကလိမ့္မယ္၊
ေလာကမွာ အသြယ္သြယ္ပ၊
ေက်ာကစိမ့္ဘြယ္ တမင္ၾကံရက္ေပ့၊
တပင္စံ လင္ကံ မ႐ႈံးပါရေစနဲ႔၊
မၾကည္ျဖဴ သည္လူျဖင့္ မုန္းပါရဲ႔၊
အေမ့ဟာ အေမ့ဖါသာဘဲ သံုးေလေတာ့၊
ပလူးပလဲနဲ႔ ျမႇဴကာမူကာေတာ္ ထူးထူးကဲကဲ လူတကာထံုးလိုပ၊
လံုးလံုးစီးစီး တူတူစက္ၾကေတာ့လဲ၊
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး (က်မ) မူမူယူယူနဲ႔ျဖင့္ မဆက္ႏိုင္ဘူး၊
(အို မယ္ေတာ္ဘုရာ့) ကတံုးႀကီးဘယ္သူမက္ႏိုင္ပ၊
တသက္တဘ၀ (က်မ) အေသသာ မုန္းလိုက္ပါေတာ့၊
(အမယ္မင္း) ဘုန္းႀကီးလူထြက္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ကမွ သမက္အေမဖမ္း။ ။

[ဓမၼေစတီ၀တၳဳ စာမ်ာက္ႏွာ ၈၈]
{ေမာင္တင္ေ႐ႊ စုေဆာင္းတင္ျပတဲ့ "သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း လက္ေ႐ြးစင္ေလးခ်ိဳးတရာ" ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၇၃ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}