တမင္စိမ္းၿပီေပါ့....
မၾကင္လို႔ တိမ္းခ်င္လဲတိမ္းပါ
ယိမ္းသလို ေ႐ွာင္သလိုနဲ႔
ဟန္ေဆာင္ကာမ်က္မာန္တင္း
ျမင္ျပင္းကပ္ဟန္တူရဲ႔
ျငဴစူစူခင့္ႏႈတ္ခမ္းက
ပန္းႏွင္းဆီ မုန္းေယာင္သန္း
မေခၚတမ္း ကစားရေအာင္ေလ။
ေနာင္ေတာ့မွ...
ေမာင္ေတာ့သတိထား
ဟိုသြားဒီလာနဲ႔
ကဗ်ာဆရာ လူေတႀကီး
ဆံမဖီးမသင္နဲ႔
မုတ္ဆိတ္မွ်င္ သူ မရိတ္
ေဆးလိပ္တို တဖြာဖြာေပါ့
ေယာင္ခ်ာခ်ာမေနပါနဲ႔
ခင္ကေလ... ေမာင့္ကိုမုန္းပါဘု
႐ွက္ျပံဳးကာ လာမေခ်ာ့လွာႏွင့္
ေမာင့္မွာေလ... တအားေလ်ာ့ၿပီ
ခုေတာ့ ေတေပ။
ေမာင္ရယ္.... လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔
ခင္ေျပာတာ နားေထာင္စမ္းပါ
ဒီကလဲသူ႔ကိုလြမ္းရတာဘဲ
မေခၚတမ္းကစားပြဲကို
ရပ္စဲၾကစို႔ေလ....
မ်က္ေရနဲ႔ ခင့္စကား။
ခ်စ္သူကေျပာေတာ့...
လြမ္းေမာသူ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘု
ေဆးလိပ္ေတာင္ ျဖတ္ပစ္မယ္
အခ်စ္မႀကိဳက္ယင္ ေမာင္မေသာက္ပါ
ေနာက္ေတာ့သာ... မေခၚခ်င္သလိုနဲ႔
ခင္... တမင္ ၿငိဳျငင္တိမ္းၿပီး
စိမ္းနဲ႔ သိလား။
၁၉၆၃ ခု။
{ၾကည္ေအာင္-လမင္းတရာကဗ်ာမ်ား၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၆၃ ခု၊ ႏို၀င္ဘာ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}
No comments:
Post a Comment