ဖတ္စရာ ႐ွားသလားေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း

'ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြ လမ္းညႊန္ေပးပါ'

လူငယ္ေလးေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ေခတ္ေပၚ ဂ်ာနယ္လစ္လူငယ္ေလးေတြ ေရာက္လာတိုင္း ေျပာေလ့ ႐ွိတဲ့စကား ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြ စာဖတ္၀ါသနာ ပါၾကတယ္။ စာေလးေပေလး ေရးခ်င္ၾကတယ္။ ေခတ္ေပၚ ဂ်ာနယ္လစ္လူငယ္ေတြက စေလာင္းက ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ စီအင္အင္တို႔၊ ေအဘီစီတို႔၊ အင္ဘီစီတို႔၊ ဘီဘီစီတို႔လို သတင္းမီဒီယာႀကီးေတြက သတင္းေထာက္ေတြ၊ သတင္းေထာက္မေလးေတြကို အားက်ၿပီး သူတို႔လို ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေတြ ဖတ္ခ်င္ၾကတယ္။ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္႐ွိတာ၊ စာဖတ္ခ်င္စိတ္႐ွိတာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရမွာ၊ အားေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ဂ်ာနယ္ေတြ ၁၅၀ ေလာက္၊ မဂၢဇင္းေတြ ၁၅၀ ေလာက္ ထြက္႐ွိေနတဲ့ၾကားက ဘာဖတ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္မွာ ႏိုင္ငံျခားက တိုင္းမ္၊ နယူးစ္၀ိ၊ ဘစ္ဇနက္၀ိ စတဲ့ အပတ္စဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြ၊ ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္လို လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းေတြ၊ စထရိတ္တိုင္း၊ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္၊ ေန႐ွင္းတို႔လို ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြ ပံုမွန္၀ယ္လို႔ ရေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘာဖတ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးက သာၿပီး မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။


ဒီေခတ္လူငယ္ေတြက သတင္းစာပညာက်မ္းတို႔၊ သတင္းေရးနည္းပညာတို႔လို စာအုပ္မ်ိဳးေတြ၊ How to be a Journalist ဆိုတာလို စာနယ္ဇင္းသမားျဖစ္နည္း လမ္းညႊန္စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ဖတ္မွ စာနယ္ဇင္းသမား ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ အထင္ေရာက္ေနၾကဟန္ ႐ွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Fast Food တို႔၊ Ready made ၀တ္စံုတို႔နဲ႔ပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကေလေတာ့ ဘာမဆို ရယ္ဒီမိတ္ေတြကိုပဲ အားကိုးေနၾကတဲ့ အက်င့္ဆိုးႀကီးက အ႐ိုးစြဲေနၾကဟန္ ႐ွိပါတယ္။ ေက်ာင္းေနၾကေတာ့လည္း က်ဴ႐ွင္က ထုတ္ေပးတဲ့ မွတ္စုေလာက္ကိုသာ က်က္မွတ္ေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးကိုး။

အဲဒီလို ရယ္ဒီမိတ္လူငယ္ေတြကို သတင္းစာသမားပီပီ 'လိုတို႐ွင္း' ပဲ ေျပာလိုက္ပါမယ္။ How To စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ဖတ္ေနလို႔ကေတာ့ ဘာပညာမွ တတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ကုန္႐ံု သက္သက္သာ ႐ွိလိမ့္မယ္။ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပံုေစာင္းမတတ္ကိန္းပဲ ႀကံဳရလိမ့္မယ္ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ပညာတရပ္ဆိုတာ မွတ္စုဖတ္႐ံုနဲ႔ မတတ္ေျမာက္ပါဘူး။ ေမာ္ေတာ္ကား ေမာင္းနည္း၊ ေရကူးနည္း ဖတ္႐ံုနဲ႔ ကားေမာင္းတတ္ ေရကူးတတ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ အေလ့အက်င့္လုပ္မွ တတ္ေျမာက္ ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ကၽြမ္းက်င္ေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ How To စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ေနာက္ကို လိုက္မေနဖို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ စာဖတ္တာကေတာ့ မ်ားမ်ားဖတ္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ ၀တၳဳေရးနည္း၊ ကဗ်ာေရးနည္း ဖတ္ေနမယ့္အစား ၀တၳဳစာအုပ္၊ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ဖတ္၊ နည္းနာယူ၊ ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ၀တၳဳေရးက်င့္ဖို႔၊ ကဗ်ာေရးက်င့္ဖို႔ ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဖတ္စရာေတြ အင္မတန္ ေပါပါတယ္။ ဘယ္မဂၢဇင္း ေကာက္လွန္လွန္ ၀တၳဳေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာသာေရး မဂၢဇင္းမ်ိဳးမွာေတာင္ ၀တၳဳနဲ႔ ကဗ်ာ ပါေလ့႐ွိျမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္လစ္ ျဖစ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္လည္း ဂ်ာနယ္မ်ိဳးစံု ၁၀၀ ေက်ာ္ ၁၅၀ နီးပါး ႐ွိပါတယ္။ စိတ္ႀကိဳက္ ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြက အေရအတြက္သာ မ်ားၿပီး အရည္အခ်င္း မ႐ွိၾကဘူး၊ ဒါေတြဖတ္လို႔ အက်ိဳးမ႐ွိဘူးလို႔ မေျပာပါနဲ႔။ ေလာကမွာ အက်ိဳးမ႐ွိတဲ့စာဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ဆီကလည္း ဘာေတြ မေကာင္းတာလဲ၊ ဘာ့ေၾကာင့္မေကာင္းတာလဲ ဆိုတဲ့ ပညာရႏိုင္ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ တာပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက ဘယ္လိုစာအုပ္ ဖတ္တယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္ကို ဘယ္လိုဖတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စာဖတ္နည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာဖတ္တဲ့အခါမွာ 'ၿပီးကပစ္' မဖတ္သင့္ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ ၾကည့္ရပါမယ္။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို ဘယ္လို မေကာင္းတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္မေကာင္းတာ လဲလို႔ သံုးသပ္ရပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ဖတ္ရင္လည္း ဘယ္လိုေကာင္းတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေကာင္းတာလဲ ဆိုတာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ ရပါမယ္။ အဲဒီလို သံုးသပ္ၿပီး သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူတတ္မွ၊ အတုယူတတ္မွ အက်ိဳး႐ွိေစပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ဂ်ာနယ္လစ္ ျဖစ္ခ်င္သူမ်ားက စာမွန္သမွ် အကုန္ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ဂမၻီရလည္း ဖတ္သင့္တယ္။ အားကစားလည္း ဖတ္သင့္တယ္။ ဖက္႐ွင္လည္း ဖတ္သင့္တယ္။ လွ်ိဳ႔၀ွက္သည္းဖိုလည္း ဖတ္သင့္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးလည္း ဖတ္သင့္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာေရးလည္း ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စာနယ္ဇင္းဆိုတာ Something of Everything ကို ေရးသားရတာ ျဖစ္လို႔ပါ။ မဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္လို႔ မ႐ွိပါဘူး။ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ိဳး ဖတ္တယ္ဆိုတာထက္ စာကို ဘယ္လို ဖတ္တယ္ဆိုတာက ပိုၿပီး အဓိကက်ပါတယ္။

လူထုစိန္၀င္း
၁-၁-၂၀၀၅
ဖတ္စရာဂ်ာနယ္ ၂။

[ပင္၀ါး႐ံုစာေပမွ ထုတ္ေ၀တဲ့ လူထုစိန္၀င္း ရဲ႔ 'ဖတ္စရာ' စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၇ မွ ကူးယူေဖာ္ျပ တာ ျဖစ္ပါတယ္]