Friday, January 21, 2011
စာနယ္ဇင္းသမား စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ
ေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း
'သတင္းနဲ႔ ေဆာင္းပါး ဘာကြာျခားသလဲ'။ စာနယ္ဇင္းအတတ္ပညာ ေလ့လာဆည္းပူးေနတဲ့ လူငယ္ေတြ ေမးေလ့ေမးထ႐ွိတဲ့ စကားတခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပထမ ျမန္မာသတင္းစာလို႔ ဆိုအပ္တဲ့ 'ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္သတင္းစာ' က သတင္းစာဆရာႀကီး ဘိုး၀ဇီရရဲ႔ ေျပာစကားနဲ႔ပဲ ႐ွင္းျပေလ့ ႐ွိပါတယ္။
ဘိုး၀ဇီရက "ေဆာင္းပါးဟူေသာစကားမွာ ေ႐ွးက ေဆာင္ပါးဟူေသာစကားမွ ေ႐ြ႔ေလ်ာလာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း။ မည္သည့္ ေခတ္အခါက နည္းဟူမူ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉၀၀ ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ထင္႐ွားေက်ာ္ေစာ ေသာ ဟံသာ၀တီ ဆင္ျဖဴ႐ွင္ မင္းတရားႀကီး ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ ေနာ္ရထာ လက္ထက္ ပဲခူး၊ ဟံသာ၀တီတြင္ ထီးနန္းစိုက္ထူရာ အင္း၀၊ ျပည္၊ ေတာင္ငူ စေသာ ေ႐ွးေဟာင္းၿမိဳ႔မ်ားမွ ပညာ႐ွိတို႔ သြားေရာက္ အမႈထမ္းၾက၍ တ႐ြာႏွင့္တ႐ြာ၊ တျပည္ႏွင့္တျပည္ ကူးလူးဆက္ဆံၾကရာ က်န္ရစ္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟတို႔ထံ ေပးရန္ လူႀကံဳသို႔ ေဆာင္ယူသြားရန္ ပါးလိုက္ေသာေၾကာင့္ 'ေဆာင္ပါး' ဟု ေခၚေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစဥ္အခါက ေ႐ွးစာတပုဒ္မွာ 'ေ႐ႊ၀သြား ပါးလိုက္မယ္၊ ေဆာင္ပါေလ၊ လြမ္းသူ႔ စာေခြ၊ အေထြေထြ ပါေလရဲ႔ မေႏွး၊ စီလို႔သာ ကံုးရေတာ့ စာလံုးပံုမလွေလဘု မိန္းမလက္ေရး' ဟူ၍ စပ္ဆိုေၾကာင္း" ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ (စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြေရး ဘိုး၀ဇီရ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္က ထုတ္ႏႈတ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။)
"ယခုေခတ္အခါ၌ ခြဲခြါေရးကားဘယ္လို၊ တြဲေရးကား ဘယ္သို႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ဘယ့္ႏွာ စသျဖင့္ မိမိထင္ျမင္ခ်က္နွင့္ တြဲဖက္ေရးသားေသာ စာကို 'ေဆာင္းပါး'၊ ဘယ္ၿမိဳ႔၌ မီးေလာင္သည္၊ ငလ်င္လႈပ္သည္၊ ဓားျပတိုက္သည္ စေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေရသားေသာ စာကို 'သတင္း' ဟု မွတ္ယူၾကေလသည္။"
ဆရာႀကီး မဟာေဆြရဲ႔ ထပ္ဆင့္႐ွင္းလင္းခ်က္ကလည္း ႐ွင္းလင္းျပတ္သားလွပါတယ္။ ေဆာင္းပါးဆို တာက ေရးသူရဲ႔ ထင္ျမင္သံုးသပ္ေ၀ဖန္ခ်က္ပါၿပီး သတင္းဆိုတာက အျဖစ္အပ်က္ကို အတိအက် ေဖာ္ျပေရးသား ခ်က္ ျဖစ္ောကာင္း ႐ွင္းျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
'ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာ' ဆိုတာက မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး ကိုယ္ေတာ္တိုင္ရဲ႔ ညႊန္ၾကားမႈ ေၾကာင့္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ရန္ကုန္တို႔မွာ သတင္းစာမ်ား ထုတ္ေ၀ေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာမင္းရဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ပိုင္နက္ အတြင္းမွာ သတင္းစာ မ႐ွိေသးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးက မႏၱေလးက သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာပါ။ ကေဒါင္း႐ုပ္ပံု အမွတ္တံဆိပ္နဲ႔ 'ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္သတင္းစာ' ဆိုတဲ့ စာတမ္းေအာက္မွာ အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႔ 'Mandalay Gazette' ဆိုတဲ့ စာတမ္း ပါ႐ွိပါတယ္။
မင္းတုန္း မင္းတရားႀကီးဟာ အဲဒီေလာက္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားၿပီး စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုး၀ဇီရက အဲဒီ မႏၱေလး ေဂဇက္ရဲ႔ 'စာေရးေတာ္ႀကီး' ပါ။ အယ္ဒီတာတို႔ စာတည္းတို႔ မေခၚေသးပါဘူး။ စာေရးတဲ့အတြက္ စာေရးေတာ္ႀကီးလို႔ ေခၚတာပါ။
စာနယ္ဇင္းပညာ ေလ့လာလိုက္စားလိုတဲ့ လူငယ္မ်ားကို စာမ်ားမ်ား ဖတ္ပါ။ လက္လွမ္းမီတာလည္း ဖတ္ပါ။ လက္လွမ္း မမီတာမ်ားကိုလည္း ႐ွာေဖြၿပီး ဖတ္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားက စာအုပ္ေတြလည္း ဖတ္ပါ။ ျမန္မာစာအုပ္ စာတမ္းေတြကိုလည္း ပိုၿပီး မ်ားမ်ား ဖတ္ပါလို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဖတ္ဖို႔ ျမန္မာစာနဲ႔ ေရးသားေနၾကတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာစာကို ပိုၿပီး မ်ားမ်ားဖတ္ပါလို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရးတဲ့အခါမ်ားမွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျမန္မာစကား သက္သက္နဲ႔သာ ေရးဖို႔လည္း အေလးဂ႐ုျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာစကားနဲ႔ ႐ွိၿပီး၊ ဘာသာျပန္ၿပီး စကားလံုးေတြကို အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ ထည့္ေရးလိုက္ေတာ့ စာစီ စာျပင္မွားသြားတဲ့အခါမွာ ဘာမွန္း ညာမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ စာစီအမွား၊ စာျပင္အမွား ကလည္း တရားလြန္ေအာင္ မွားတတ္ၾကတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာကို ကမၻာက သိေစဖို႔ ႏိုင္ငံျခားကစာနယ္ဇင္းေတြမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားေရးၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြ ဖတ္ဖို႔အတြက္ေတာ့ ျမန္မာစကားနဲ႔သာ ေရးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
၂၇-၂-၂၀၀၅
ဖတ္စရာဂ်ာနယ္ ၁၀
[ပင္၀ါး႐ံုစာေပမွ ထုတ္ေ၀တဲ့ လူထုစိန္၀င္း ရဲ႔ 'ဖတ္စရာ' စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၇ မွ ကူးယူေဖာ္ျပ တာ ျဖစ္ပါတယ္]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment