ဖ်က္ၿဖိဳေ၀ွ႔ယမ္း၊ ၾကမ္းတမ္း႐ိုင္းစိုင္း
မုန္တိုင္းထန္သည္။
ပန္းေတြပန္းေတြ၊ ေျမမွာေႂကြ၏
ေလ႐ိုင္းမိုး႐ိုင္း၊ သည္မုန္တိုင္းမွာ
ကိုင္းက်ိဳးပင္လဲ၊ ဖြာရာၾကဲ၍
၀မ္းနည္းသူတို႔၊ ငိုၾကသည္။
ငါကမူ.....
ယူၾကံဳးမရ၊ တဖြဖြတမ္း
၀မ္းပန္းမနည္း၊ ႐ိုးၾကဲငုတ္တို
႐ြက္ႏုစိုလ်က္၊ ကိုင္းသစ္ထြက္မည္
ပန္းနီနီရင့္၊ ထပ္၍ပြင့္မည္
ငါယံုသည္။ ။
ေမာင္ေအး၀င္း
[ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၇၂-၇၃]
No comments:
Post a Comment