Thursday, January 21, 2010
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား
ေရးသူ- တင္မိုး
[၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၂ မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီး တင္မိုးကို အမွတ္တရအျဖစ္ လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး ေရးသားခဲ့ေသာ "ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား" စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။]
(၁)
ဒီလူႀကီးေတြ...ဒီလူႀကီးေတြ....
သြားေရေတြ တမ်ားမ်ား
လူသားစား က်ားပါးစပ္နဲ႔
အရပ္မွာ "ဗ်ိဳး" ဟစ္ၿပီး
"ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး" တဲ့
အေရးပါတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္နဲ႔
လုပ္စားေပါင္းမ်ားခဲ့ၿပီ။
(၂)
ကြန္ျမဴနစ္ေတြဆိုတာ
ဘုရားမ႐ွိ တရားမသိ
အမွားအတိနဲ႔
အလကားငတိေတြထင္ေအာင္
တြင္တြင္ႀကီး ၀ါဒျဖန္႔
ကြန္ျမဴနစ္တေစၧနဲ႔လွန္႔
႐ြာအႏွံ႔ ရပ္အႏွံ႔ ေမာင္းထု
ျပည္သူကိုေတာ့ ေထာင္းထုၿပီး
မေကာင္းမွဳမွာ သရဖူေဆာင္း
သူရဲေကာင္းႀကီး ဟန္ပန္လုပ္
အာဏာကို အေခ်ာင္အုပ္ၾကတယ္၊
ပုပ္လိုက္တဲ့ သမိုင္း
ယုတ္ပတ္တဲ့ အၾကံ႐ိုင္းေပပ။
(၃)
ကြန္ျမဴနစ္ကို လက္ညိွဳးထိုး
ကိုယ္က်ိဳးကို အရႏွိဳက္
ဓါးျပတိုက္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ေတြနဲ႔ပါလား။
လဲဗီးတဲ့....ျပဴေစာထီးတဲ့...
လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြကို
ကူညီမလို အေၾကာင္းျပၿပီး
ေထာင္းလေမာင္းထေအာင္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ
မပ်က္ႏိုင္တဲ့ သမိုင္းတကြက္ပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ ရန္စြယ္ဟာ
ဓမၼ ႏၱရာယ္ အစစ္ပါပဲလို႔
ကလိမ္ကညစ္ နည္းထံုးေတြနဲ႔
ၿဖီးလံုးေတြလႊင့္ထုတ္
စာအုပ္ စာတမ္း ေရဒီယို
ထိုထိုေသာ သတင္းစာေတြနဲ႔
အတင္းညာကာ ၀ါဒျဖန္႔
႐ြာလန္႔ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ
တို႔ျမန္မာလူထုရဲ႔ စိတ္ထဲ
ကြန္ျမဴနစ္ သူရဲပံုျပင္ေတြနဲ႔
ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေအာင္
သံေၾကာင္ေတြ ဟစ္ၾကတယ္
တကယ္ညစ္တာက သူတို႔....သူတို႔။
မသိဘူးလို႔မ်ားမထင္နဲ႔
ျပည္သူေတြက "ျမင္"ပါတယ္။
ျပည္သူေတြက "လ်င္"တယ္။
(၄)
မွန္တဲ့စကားတခြန္း
တစြန္းတစ မဟလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ကပ္
အရပ္နဲ႔ လွည့္တိုက္မယ္။
အခြင့္အေရး ဆိုစကား
တျပားဘိုးမွ် မေတာင္းလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေသြးထိုး
သူပုန္မ်ိဳး အဖ်က္သမားေတြလို႔
မတရားစြပ္စြဲျပီး
နည္းမ်ိဳးစံု ၿဖိဳခြဲပစ္မယ္။
အမွန္ကို ခ်စ္တာနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ရေရာလား။
လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား....
စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ လုပ္ၾကပါအံုး။
(၅)
ေက်ာင္းသားေတြ မခံႏိုင္လို႔
သံၿပိဳင္ဟစ္ အံုၾကြေတာ့လဲ
သူပုန္ထမဲ့ ဗကပ တဲ့
ဗကပ လွံဳ႕ ေဆာ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္သံ အနႏၱနဲ႔
အလွ်ံထမတတ္
ဆႏၵျပၾကတာတဲ့။
ဒီလိုပုတ္ခတ္ လုပ္ဇာတ္ခင္းၿပီး
ျပႆနာရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ အရင္းအျမစ္ကို
မစိစစ္ မေဖြ႐ွာ
အာဏာျပ ပါ၀ါျပၿပီး
အဓမၼႏွိမ္နင္း
အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ပစ္ကြင္းအျဖစ္ ႐ြယ္ၾကျပန္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ
အတန္တန္ ေသြးစြန္းခဲ့ရတယ္။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက
တကသ ဗကသ
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို
ဗကပရဲ႕ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ရယ္လို႔
ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔
ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာ
မွတ္တိုင္ႀကီးတတိုင္
ဇူလိုင္ ၇ ရက္ သက္ေသပါ။
တခါလာ ဗကပနဲ႔ တခါလာ ဗကပနဲ႔
ဟာသ ရသေတာင္ေျမာက္ကုန္ၿပီ
ဗကပတေစၦ ေျခာက္တုန္းပါကလား။
(၆)
အမွန္တကယ္အျဖစ္က
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ စားသာေနတာ
အာဏာလက္႐ွိ လူတစုပါ။
ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိွဳးညႊန္
ကြန္ျမဴနစ္ကို အျပစ္ပံုခ်
ရသမွ်အခြင့္အေရး အိပ္ထဲပိုက္
ႏွိဳက္ခ်င္တိုင္း ႏွိဳက္
ပိုက္ခ်င္တိုင္း ပိုက္
မိုက္ခ်င္တိုင္း မိုက္
႐ိုက္ခ်င္တိုင္း ႐ိုက္
ေ႐ႊစိတ္ေတာ္ အႀကိဳက္ပ၊
ျမိဳ႕ ႐ြာေတြ မီးတိုက္လိုတိုက္
ငမိုက္သားေတြ တန္ခိုးႀကီးသထက္ႀကီး
အမ်ိဳးသမီးေတြ ယူလိုယူ
ဇမၺဴေပၚမွာ ဇိမ္ေတြက်
အိမ္ေတြရ တံဆိပ္ေတြရ
ဧရာမ သူရဲေကာင္းလို႔
အေၾကာင္းျပလို႔လဲေကာင္းေသး
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔
၀ိုင္းအုပ္ ၀ိုင္းတုတ္လိုက္ၾကတာ
အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔၊
တကယ့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါလားေနာ္။
(၇)
ဒီလူေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ေဆြးေႏြးၾကမလဲ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အသံၾကားရင္
နား၀မွာ ခါးေနတဲ့လူေတြ
စစ္႐ွိမွ ႀကီးပြါး
စစ္နဲ႔ဘဲ လုပ္စားေနၾကတာ
စစ္အား မေကာင္းရင္
ဂ်စ္ကားေတာင္ ေမာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
စစ္အလုပ္ ကင္းေ၀းမဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကိုမ်ား
တရားသေဘာနဲ႔
အလကား ေဟာမေနနဲ႔
ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္မယ္
"၀တၳဳနိပါတ္ ပိဋကတ္"ကို
လွ်ာျပတ္ေအာင္ ေဟာေသာ္လဲ
ေဟာရင္းသာ ပ်ံေတာ္မူရမယ္
"ဆန္ျဖဴတခြက္မွ် ထြက္ႏိုင္ပံုမရ"ဆိုတဲ့၊
ဦးပုညဖြဲ႔တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါတကား။
(၈)
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
တို႔လူထုမွာေတာ့
ပူမွဳေတြဖံုး
အပူလံုးေတြၾကြ ယူက်ံဳးမရ
ျပည္တြင္းစစ္ဒုကၡနဲ႔
ေျပးရ လႊားရ ပုန္းရ ေအာင္းရ
ဘ၀ေတြ ပ်က္ခဲ့ၿပီ။
လက္နက္ေတြ တလၾကမ္းနဲ႔မို႔
အမ်ိဳးသားပန္းမွ ပြင့္ႏိုင္ပါအုံးမလား။
တႏိုင္ငံလံုး ျပာပံုေပါက္
တည္ေဆာက္လို႔မွ ရႏိုင္ပါအံုးမလား။
စစ္မီးေတြ တေလာင္တည္းေလာင္
ပစၥည္းေတြလဲ ေျပာင္ခဲ့ၿပီေလ
ေျပာင္ခဲ့ၿပီေလ။
(၉)
ဒီလို ဒီလိုနဲ႔
ဒီမိုကေရစီ ျပဳတ္က်
စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ တန္ခိုးထတဲ့
မဆလေတြ မင္းမူခဲ့
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ရန္သူဟာ ဗကပလို႔
တဖြဖြ စြပ္စြဲရင္း
ဖြတ္မြဲစာရင္း တို႔တေတြ ေရာက္ကုန္ၿပီ၊
မွိဳလိုေပါက္လာတဲ့ မဆလဗဟိုေကာ္မတီ
ဘာေကာင္စီ ညာေကာင္စီ
အလံနီ အလံျဖဴ လက္နက္ခ်နဲ႔
မဆလ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြဟာ
တသီးတသန္႔ အခန္႔စားစံရာ
ပါရမီ ေငြၾကာရံ
ရန္ကင္း ကေမၺာဇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ြာေတြမွာ
တိုက္တာႀကီးေတြ ဟိန္းထ
ပစၥည္းေတြက သိန္းမက
ဘိန္းခ်သလား ေအာက္ေမ့ေလာက္ေအာင္
ဆို႐ွယ္လစ္နိဗၺာန္ အေရာက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ ဆို႐ွယ္လစ္ ေက်းဇူးေတြနဲ႔
စားဦး စားဖ်ားေတြ ေ၀စားခဲ့ၾကတယ္။
မဆလက ေမြးဖြားတဲ့ လူတန္းစားတရပ္
မားမားမတ္မတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် လက္ကုန္ႏွိဳက္
အရက္တငံု က်ိဳက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္၀င္
မဆလလမ္းစဥ္ ေအာင္ရမယ္လို႔
မယံုၾကည္ပဲ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး
အေရးေပၚ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြက
စခန္းသစ္ ဖြင့္ခဲ့ၾကတယ္။
ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္တေခတ္ ထူေထာင္ပံုေတြေလ။
(၁၀)
ခုတခါ လူထုကနာၿပီမို႔
တပါတီစနစ္ ျဖဳတ္ခ်၊ ဒီမိုကေရစီ အမ်ားဆႏၵနဲ႔
အစိုးရဖြဲ႔ေရး လူထုက ဟစ္ေၾကြးေတာ့
ဆူပူေရးသမား ဗကပမ်ားတဲ့။
လုပ္စားေနတဲ့ လူႀကီးမ်ားက
ေ႐ွးနည္းအတိုင္း တံဆိပ္တပ္ၿပီး
လူထုလုပ္ရပ္ ေသးသိမ္ေအာင္
ကလိန္ေစ့ျငမ္းဆင္ ေနျပန္ၿပီ။
ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲၿပီး
ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေအာင္တဲ့။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ တခြဲသားနဲ႔
စကားကို တရားလုပ္
လႊင့္ထုတ္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းအတိုင္း
အပ္သြားေၾကာင္းထပ္ၿပီး
အဓမၼပါးစပ္နဲ႔
က်ားက်ား မီးယပ္လုပ္ၾကျပန္ၿပီ။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူ
ဆူပူေအာင္လုပ္တာ ဗကပ လို႔တမ်ိဳး
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ စီးနင္းေလဟန္
သတင္းေတြ ခ်ဲ႕ ကား
အတင္းလိမ္လည္ လွည့္စားလို႔တမ်ိဳး
မဟားဒယား ၾကံစည္ၿပီး
ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားေနျပန္ၿပီ။
(၁၁)
ခုေတာ့
သမိုင္းကသိ လူကမိၿပီ
လူႀကီးမင္းတို႔ လက္ရာ
ညာလို႔ မရေတာ့ဘူး
ႏိုးၾကားေနတဲ့ ျပည္သူေတြမို႔
အထူ အပိန္းေတြ မထင္ၾကနဲ႔ေတာ့
ပါးစပ္ဟ လိုက္တိုင္း
အူမကို အတိုင္းသားပါပဲ။
လူႀကီးမင္းတို႔ ေဖာ္နည္းကားေတြ
ေခတ္မစားေတာ့ဘူး
ေခတ္ေနာက္က် သြားပါၿပီ။
"ျပည္သူေတြဟာ ဗကပ မဟုတ္"
ဗကပ နဲ႔လွန္႔တိုင္း
လန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန
ေရ-ေျမ-ေလ-မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို
ပိုင္းျခားလို႔ သိေနၿပီ။
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လက္သံုးဓါးနဲ႔
တသက္လံုး လုပ္စားဖို႔ၾကံရင္
ပန္လန္လက္
ပက္လက္လန္ မည္သာမွတ္ေပေရာ့။
ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား
လက္က ကားယားကားယားနဲ႔
စားဖား လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား............။ ။
တင္မိုး။
[ ၂၀၀၀၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မွာ လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့
"တင္မိုး ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား"စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ေတာ္လုိက္တဲ့ ဆရာတင္မုိး ၊ အံ့ၾသပါေပ့ သူ႔အစြမ္း ၊ ရင္ထဲ ထိသြားတာ မ်က္ရည္လည္တယ္၊ ဖတ္လို႔ မ၀နိဳင္ဘူး၊ အမွန္ေတြပါလား ဆရာရယ္၊
ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဗ်ာ
ဆရာႀကီးတင္မိုးနဲ ့
တမိုးေအာက္အတူတူေန
ထမင္းတ၀ုိင္းတည္းအတူတူစား
ေဆးလိပ္တလိပ္ကိုႏွစ္ေယာက္အတူတူေသာက္
တမိုးေအာက္ သူတေယာက္(ဆရာႀကီးတင္မိုး)
ထြန္းေတာက္ ညာဏ္ရြင္တာ
အေကာင္ျပ အရိပ္မျမင္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
ေတြးေတြးၿပီး
ေအာ္ေအာ္ငိုလုိက္ဖို ့အျပင္
ဘာမွမျမင္(ဘာမွမရိွေတာ့ဘူး)
ဆရာႀကီးတေယာက္ေကာင္းရာ သုကတိလားေရာက္ပါေစ။
Post a Comment