အဟာ၀တ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း

[Weekly ELEVEN News, အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၄၁၊ ဇူလုိင္ ၂၁၊ ၂၀၁၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၂၊ ၂၈] ကို မာယာက ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။

မနက္တုိင္း သတင္းစာဖတ္တဲ့အခါမွာ ေၾကာ္ျငာေတြကို အရင္ဆံုးဖတ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း နာေရးကို အရင္ဖတ္ၿပီးမွ မဂၤလာေဆာင္ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ တျခားေၾကာ္ျငာမ်ိဳးစံုကို ဖတ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာေတြက စိတ္၀င္စားဖို႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။ ယူတတ္ရင္ အမ်ားႀကီး တရားရႏိုင္တယ္။


တရားရစရာ လူ႔သဘာ၀ေတြ
ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ လူ႔သဘာ၀မ်ိဳးစံုကို ေလ့လာလို႔ရတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ေၾကာ္ျငာေတြထဲက မဆီမဆုိင္ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ ႀကံဖန္ထည့္ၾကတာေတြၾကည့္ၿပီး လူေတြရဲ႕ ႂကြားတတ္တဲ့သဘာ၀ကို သိရတယ္။ အေမြျပတ္စြန္႔လႊတ္ျခင္း ေၾကာ္ျငာေတြဖတ္ၿပီး တဒဂၤေဒါသေလး တစ္ခုေၾကာင့္ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္း ျဖစ္ေနတာေတာင္ သတိမထားမိၾကပါလားလို႔ေတြးၿပီး ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ေလာဘေတြအေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ရတယ္။ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း ေၾကာ္ျငာေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ရက္နဲ႔ တစ္လေလာက္သာ ကြာတာမ်ိဳးကို သတိထားမိတဲ့အခါ အံ့ၾသရတယ္။ ခုျမင္၊ ခုႀကိဳက္၊ ခုယူ၊ ခုကြဲ အျဖစ္ေတြ သိပ္မ်ားလြန္ကဲေနၿပီလားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းလည္းျဖစ္ရတယ္။

ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈမွာေမ်ာ
"ပုထုဇေနာဥမၼာတေကာ" ဆိုတဲ့ စကားကို သတင္းစာထဲက ေၾကာ္ျငာေတြဖတ္႐ံုနဲ႔တင္ သေဘာေပါက္ၿပီး တရားရႏိုင္တယ္။ ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈမ်ိဳးစံုမွာ ပုထုဇဥ္ေတြ သာယာနစ္ေမ်ာေနၾကတာေတြကို ေမြးေန႔ဂုဏ္ျပဳ ေၾကာ္ျငာေတြမွာ ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ သီခ်င္းေခြေၾကာ္ျငာ၊ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔ လူေတြမမွည့္ဖူးတဲ့ နာမည္အထူးအဆန္းေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရတဲ့အခါ ၿပံဳးရတယ္။ ထူးရင္ၿပီးေရာ၊ ဆန္းရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး စတန္႔ထြင္လုိက္ၾကတာ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းေတာင္ မသိရွာၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘိုနာမည္မွည့္မွ ဟုတ္တယ္ထင္ၿပီး ေယာက္်ားနာမည္မွန္းမသိ၊ မိန္းမနာမည္မွန္းမသိ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ မွည့္ထားလုိက္ၾကတာ ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားေလးက "ကစ္တီ" လို႔ မွည့္တာမ်ိဳးေပါ့။

ေငြေၾကာင့္ ပ်က္စီးကုန္ၾက
တစ္ခါတေလ ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ သားသမီးေတြက အေဖရင္း၊ အေမရင္းကို ပစၥည္းခန္းနဲ႔ တရားစြဲတာမ်ိဳးလည္း ေတြ႔ရတတ္တယ္။ အေဖရင္း၊ အေမရင္းက သားသမီးေတြကို တရားစြဲတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။ "ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴး ေက်းဇူးႀကီးလွ မိႏွင့္ဖ" ဆိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ေငြနဲ႔ ဓနဥစၥာတို႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးကုန္ၾကပါေပါ့လားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္ရတယ္။ ေမတၱာေရအလ်ဥ္ဆိုတာ အထက္ကေအာက္ကို တသြင္သြင္စီးဆင္းၿမဲ ဆိုတဲ့စကားလည္း ႁခြင္းခ်က္ရွိတတ္ပါလားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ ဆိုတဲ့တရားမ်ားလည္း ပိုက္ဆံအဓိကဆိုတဲ့ ဆုပ္ကပ္ႀကီးမွာ လံုး၀ပ်က္စီးကုန္ၾကပါေပါ့လား၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိက္တာ။

က်က္သေရရွိတဲ့ေၾကာ္ျငာ
ေၾကာက္စရာေတြ၊ ရွက္စရာေတြ၊ ေလွာင္ၿပံဳးစရာေတြ၊ တရားသံေ၀ဂရစရာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ တစ္ခါတေလ မုဒိတာပြားစရာ က်က္သေရရွိတဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြလည္း ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ႏွစ္ေလးဆယ္ေျမာက္၊ ႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္ မဂၤလာအထိမ္းအမွတ္ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ေပါင္းေလးငါးေျခာက္ဆယ္ၾကာေအာင္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ တကယ္ကို မဂၤလာက်က္သေရအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းတဲ့သတင္း ျဖစ္တယ္။ ကမၻာမွာလည္း ရွားသထက္ရွားလာသလို၊ ျမန္မာမွာလည္း ရွားလာေနပါၿပီ။

အဆိုးဘက္ကိုေျပာင္း
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို မေျပာခ်င္ဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာကို အခုႏွစ္ေတြအတြင္း အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ အဆိုးဘက္ကို သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတာ ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ ႐ိုးေျမက်ေပါင္းဖက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာပဲ ေတြ႔ျမင္ရေတာ့တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာေတာ့ ကြာရွင္းျပတ္စဲေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနတာကို သိႏုိင္တယ္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ကြာရွင္းလုိက္တဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြေတာင္ တစ္ႏွစ္ကို သံုး၊ ေလးႀကိမ္ေလာက္ ေတြ႔ရတယ္။ မေၾကာ္ျငာဘဲ ထားတာေတြလည္း ရွိဦးမွာပါပဲ။

ေတာ္႐ံုဆိုမေျပာဘူး
ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြေျပာင္းတာနဲ႔အတူ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံေတြပါ ေျပာင္းလဲလာၾကတာ သဘာ၀မို႔ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုေလာက္ဆို မေျပာပါဘူး။ ခုဟာကေတာ့ လြန္ကဲေနတယ္ ထင္လို႔ပါ။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံေတြကို ပစ္ပယ္႐ံုတင္မကေတာ့ဘဲ လံုးလံုးႀကီးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ဘက္အထိ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ေနၾကတာေတြကို ေနရာတကာမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးတို႔ရဲ႕ သိမ္ေမြ႔မႈနဲ႔ က်က္သေရရွိမႈဟာ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တယ္။ ကစ္ပလင္က သူ႔ရဲ႕ (Road to Mandalay) "မႏၲေလးလမ္း" ကဗ်ာမွာ တသသနဲ႔ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးခဲ့ရတယ္။ အခုေခတ္ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားကေတာ့ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္မႈ ဆိုတဲ့စကားကုိ "တလြဲဆံပင္ေကာင္း" အသံုးခ်ၿပီး ရဲတင္းမႈ လြန္လြန္းေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ပညာေပးလား၊ လံႈ႔ေဆာ္ေရးလား
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈက "ဃရာ၀ါသ" ကိစၥမွန္သမွ်ကို သိသာသိေစ၊ မျမင္ေစနဲ႔ သေဘာနဲ႔ သိုသိုသိပ္သိပ္ လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို လူၾကားထဲမွာ ေျပာေလ့ဆိုေလ့မရွိၾကဘူး။ အခုေခတ္ေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားလို ကေလးလူႀကီးနဲ႔ ရဟန္းသံဃာပါမက်န္ ၾကည့္ေလ့ရွိတဲ့ ေနရာမ်ားကေနၿပီး မိန္းကေလးတစ္ကိုယ္ေရသံုး ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို မိန္းကေလးေတြကုိယ္တုိင္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာေနၾကတာဟာ မထူးဆန္းတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါထက္ဆိုးတာက "ကြန္ဒံုး" ေၾကာ္ျငာေတြ။ ကေလးေတြကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ ျပဳသလိုျဖစ္ေနတာကို စဥ္းစားမိၾကဟန္ မတူဘူး။ ပညာေပးဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္တပ္ၿပီး ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္တဲ့အထိ ေရးသားၾက၊ ေၾကာ္ျငာၾကတာေတြဟာ ပညာေပးမကေတာ့ဘဲ လံႈ႔ေဆာ္ေရး ျဖစ္တဲ့အထိ ေရာက္သြားတာေတြကေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

လွတာထက္လြန္ၿပီး ႐ုိင္းပ်
ေနာက္ၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကထဲက တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကလည္း လွပတာထက္လြန္ကဲၿပီး ႐ုိင္းပ်တဲ့အထိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အေျပာအဆိုေတြ ပြင့္လင္းလုိက္ပံုမ်ားကလည္း လက္ဖ်ားခါေလာက္တယ္။ ရည္းစားရွိေနတာကို ဂ်ာနယ္ေတြထဲကတစ္ဆင့္ လူသိရွင္ၾကား ေၾကာ္ျငာၾကတယ္။ တစ္ခါဆိုထားေတာ့ တစ္ေယာက္ေျပာင္းတုိင္း တစ္ခါေၾကာ္ျငာတာမ်ိဳးကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အျမင္မွာ မတင့္တယ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။

အိေႁႏၵနဲ႔ သိုသိပ္မႈ
ျမန္မာေတြက အစဥ္အလာ႐ိုးရာအေနနဲ႔ကို "အိေႁႏၵ" ဆိုတာကို တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ ေနရာတကာ ပြင့္လင္းတာကို လက္မခံဘူး။ အိေႁႏၵရွိျခင္းနဲ႔ သိုသိပ္ျခင္းကို ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္လို႔ သေဘာထားတယ္။ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြေျပာင္းရင္ ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ေခတ္နဲ႔အညီ လိုက္ေျပာင္းၾကရၿမဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးတုိင္း လူမ်ိဳးတိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံေက်ာ႐ိုး ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကုိယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ရင္ လူမ်ိဳးပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏုိင္လို႔ ျဖစ္တယ္။

တလြဲဆံပင္ေကာင္းၾကတယ္
ေျပာရမွာ အားနာေပမယ့္ ေနာင္လာမယ့္ ကေလးေတြ အတုယူမမွားေစခ်င္လို႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကဟာ တလြဲဆံပင္ေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္။ အေပၚယံပကာသန အေဆာင္အေယာင္ေတြ ကမၻာ့အဆင့္မီေအာင္ ႀကိဳးစားၾကသေလာက္ အႏုပညာပိုင္းက အဆင့္မီေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတာ့ ေပါ့တီးေပါ့ဆနဲ႔ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြမွာ ေဟာလိ၀ုဒ္နဲ႔ နင္လားငါလား လုိက္သလို၊ ေဆး၀ါးတလြဲသံုးတာ၊ ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေတြလည္း ေဟာလိ၀ုဒ္ကို အမီလိုက္ေနသလိုပါပဲ။

အားနာနာနဲ႔ေျပာရတာ
ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကဆိုတာက ထင္သာျမင္သာအရွိဆံုး ျဖစ္ေလေတာ့ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားငယ္ေတြနဲ႔ အရပ္ထဲက မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္ေတြ အတုျမင္အတတ္သင္လုပ္ၿပီး လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့အတြက္ အားနာနာနဲ႔ ေျပာရတာပါ။ မိဘရဲ႕ ရင္အုပ္မကြာ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ကင္းလြတ္ၾကရတဲ့ ရန္ကုန္လိုၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက ကေလးေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ေတြ ေတာ္ေတာ္႐ုိင္းပ်လာၿပီး "အိေႁႏၵ" နဲ႔ "သိကၡာ" ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိရွာၾကေတာ့ဘူးလို႔ေျပာရင္ေတာင္ ရတဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ မၾကာခဏ သတိေပးေရးသား ေနရတာပါ။

ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ
႐ိုးရာအစဥ္အလာ ဓေလ့ထံုးစံေတြနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ တစ္စတစ္စနဲ႔ ယုတ္ေလ်ာ့က်ဆင္းလာေနခ်ိန္မွာ သတင္းစာထဲက မဂၤလာသက္တမ္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္၊ ေျခာက္ဆယ္ေျမာက္ ဆိုတဲ့ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ရတာ က်က္သေရမဂၤလာ ရွိလွပါတယ္။ ရာသက္ပန္႐ိုးေျမက် အိုေအာင္မင္းေအာင္ အျပန္အလွန္ေမတၱာထား ေစာင့္ေရွာက္ၾကဆိုတာ လူသားမ်ားရဲ႕ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ဒီေန႔အထိ တန္ဖိုးထား ေစာင့္ေရွာက္ၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္လုိက္ရတဲ့အခါ ဆုတ္ကပ္ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဒီလိုေလးစားဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြလည္း ရွိပါေသးလားဆိုၿပီး မုဒိတာပြား ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြလို႔ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေပးလိုက္ရပါတယ္။


[Weekly ELEVEN News, အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၄၁၊ ဇူလုိင္ ၂၁၊ ၂၀၁၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၂၊ ၂၈]