Wednesday, December 24, 2008

႐ွမ္း႐ိုးမမွာ ျမဴခိုးေ၀ေနၿပီေပါ့ ဆရာ
ေရးသူ-ေမာင္လွ၀င္း[ျမင္းျခံ]

အို.... မီးအိမ္႐ွင္
ျပည္႐ြာဘ၀၊ မိုးေမွာင္က်ခ်ိန္
ဖန္မီးအိမ္မွ၊ အလင္းစႏွင့္
လမ္းျပေနဆဲ၊ ေဖးကူဆဲမွာ
မီးစာလဲကၽြမ္း၊ ဆီလဲခန္း
စခန္းမ၀င္ေတာ့ၿပီေလာ။



အို...... သီခ်င္းသည္
ဧရာနဒီတြင္း၊ ညေနခင္းအခ်ိန္
ေနျခည္ႏုျဖာဆင္း
တိမ္ေရာင္စံု သဘင္က်င္းလို႔
ေလညႇင္းေဆာ္ စည္းသံသြင္းေနဆဲ
ေလွတစင္းနဲ႔
သီခ်င္းမညည္းေတာ့ၿပီေလာ။

အို...... အိပ္မက္သခင္
စိမ္းလန္းေသာအိပ္မက္
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နီလာအိပ္မက္
ေတာ္လွန္ေသာ ပတၱျမားအိပ္မက္
အိပ္မက္ကြန္ယက္၊ ျဖန္႔ၾကက္အလွခင္း
မိုးမလင္းမီ
အိပ္မက္အေႂကြေစာခဲ့ၿပီ။

တမာေျမတမာတန္းက
ငယ္စဥ္အခါ တပည့္တပန္းတို႔
သင္လာလမ္းကို
ေစာင့္ႀကိဳေနဆဲ.....
ေညာင္ညိဳ႐ြက္ေတြ လကၤာညည္း
ဆည္းလည္းသံတခ်ိဳခ်ိဳ
ေက်းငွက္ေတြ ေတးဆိုဆဲမွာ
ဆရာေနညိဳခ်ိန္ ေစာခဲ့ၿပီ။

ျပည္သူေတြခ်စ္တဲ့
ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာအား
၀ပ္တြားဦးခိုက္
ပူေဇာ္ထိုက္သူ ပူေဇာ္မည္
ေကာ္ေရာ္ဂါရ၀
ျပဳရဖို႔ သင္ေမွ်ာ္ရည္ဆဲ....
ေလသာမိုးသာ၊ လမ္းပန္းသာခ်ိန္
လာခဲ့ပါမည္၊ သင္ေမွ်ာ္ရည္ဆဲ....
ၾကမၼာေသြဖီ သြားခဲ့ၿပီ။

မိုးေပၚမွာ ၾကယ္ေတြေႂကြ
ေျမေပၚမွာ ပန္းေတြေႂကြ
ေျမခ ေႂကြက်၊ တရားသခၤါရ
လွပပန္းပြင့္ျဖဴ၊ အက်ည္းတန္သရဖူဥေသွ်ာင္
ခ်စ္သူမုန္းသူ၊ ႏွင္းျဖဴမီးခဲ
မခြဲမျခား၊ အားလံုးအနိစၥ
စိတ္က တရားျပလည္း
အစားထိုးလို႔ မလြယ္ကူ
အဖိုးတန္သူမို႔
ခ်စ္ခင္သူတို႔ မ်က္ရည္စို႔ရၿပီ။

ဆရာလာလွ်င္
ျမန္မာဆန္ဆန္၊ ဆရာ့ထံပါး
၀ပ္တြားလက္အုပ္မိုး
႐ွိခိုးကန္ေတာ့မည္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္ရည္ထားခဲ့
သည္ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား
ျမဴမင္ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို
ေဆးသားပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ၿပီ။

ဆရာလာလွ်င္
တမာပင္ရိပ္၊ ထန္းညိဳရိပ္ႏွင့္
အရိပ္ထေနာင္း၊ အတိတ္ေၾကာင္းကို
ျပန္ေျပာင္းေျပာၾက၊ လြမ္းျမျမႏွင့္
တမ္းတၾကမည္၊ စိတ္ကရည္ခဲ့။

အညာေျမလမ္း၊ တမာတန္းကို
ဆရာလြမ္းခဲ့႐ွာလိမ့္မည္။

ပုပၸါးေတာင္ထိပ္
တိမ္ရိပ္ညိဳ ခေမာက္ေဆာင္းခ်ိန္
အိမ္ကို ႐ြာကို
ဆရာလြမ္း႐ွာေပလိမ့္မည္
ေတာင္သာေခ်ာင္းထဲက
သဲျဖဴလြလြ၊ စိုျမျမေျမခင္း
လက္ယက္တြင္းက၊ ေရခ်ိဳျမကို
ဆရာတမ္းတ႐ွာလိမ့္မည္
အခုေတာ့ ဆရာဟာ
ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚမွာ
ထာ၀ရ အိပ္ေပ်ာ္သြား႐ွာၿပီ။

ေဆးလိပ္လည္းတို
ေနလည္းညိဳလို႔
ဆရာအို.....
လက္ျပထြက္ခြါသြားၿပီေကာ။

ျမန္မာ့ကႏၱာရႏွစ္မ်ား
ဆရာ့ကေလာင္ဖ်ားက
က်ခဲ့တဲ့မင္စက္
ႏွင္းဆီေရာင္ရဲရဲလက္
ျပည္သူဘက္မွာ
ထက္ျမတက္ႂကြ
လွပကဗ်ာ၊ ႏွင္းဆီပြင့္မ်ားစြာ
ဆရာဟာ
ေတာ္လွန္စာဆိုပါ။
နရသိမ္ေထာင္အတြင္း
အက်ဥ္းဒဏ္မမႈ
မင္းရန္ကို အံတုခဲ့
ဆရာဟာ
ျပည္သူ႔စာဆိုပါ။

အေဆာင္ေဆာင္အခန္းခန္း
ေအာင္စခန္းေအာင္နန္းေတြနဲ႔
ျပည္သူေတြ ေခါင္ျမန္းခ်ိန္ေရာက္ရင္
သေျပညိဳေအာင္ပန္းေတြ ေ၀ေပလိမ့္
ျပည္ေတာ္၀င္အျပန္လမ္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတူလွမ္းတဲ့အခါ
'ပန္းလက္ေဆာင္' ေ၀ငွ
အျပံဳးျမျမနဲ႔ ေပ်ာ္ၾကရေအာင္
ႂကြခဲ့ပါဦး ဆရာ။

ပုဂံေက်ာင္းက
ေခါင္းေလာင္းသံတခ်ိဳခ်ိဳ
ျပည္သူေတြ ေတးဆိုခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆို
'ထီးကေလးနဲ႔မနီ' လည္း
မ်က္ႏွာၾကည္ျမ၊ ၀င္းပပနဲ႔
တ, ႐ွာမွာေပါ့
အလွဆံုးအခ်ိန္မွာ
ကဗ်ာေတြတေပြ႔၊ စာေတြတေပြ႔နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔.... ျပန္ေတြၾကဦးစို႔ဆရာ
"႐ွမ္း႐ိုးမက ျမဴခိုးေ၀ရင္
လြမ္းႏိုးထလို႔ ပူမ်ိဳးေထြသ႐ွင္" တဲ့
ကဗ်ာအႏြဲ႔ ဆရာဖြဲ႔ခဲ့။

အခုေတာ့......
ခ်စ္သူခင္သူတို႔
လြမ္းစ ကၽြမ္းေစဖို႔ရာ
လြမ္းမိုးက်ေနၿပီေကာ
"႐ွမ္း႐ိုးမမွာ ျမဴခိုးေ၀ေနၿပီေပါ့ဆရာ"။

ေမာင္လွ၀င္း(ျမင္းျခံ)
၀၁၊ ၂၃၊ ၂၀၀၇
"ဖလ္မီးအိမ္သို႔ အလြမ္းစာ" ၊ ကဗ်ာဆရာတင္မိုး (ဦးဗဂ်မ္း) (၁၉၃၃-၂၀၀၇) ကြယ္လြန္ျခင္း တလျပည့္ အမွတ္တရ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

No comments: