ခါတေကာင္ ခံတပင္ေရးသူ- ၾကည္ေအာင္

- အဘြား႐ြာဟာ၊ ကဗ်ာမဟုတ္
'ခံငုတ္'ကိုင္းစြန္၊ 'ခါက်ိဳး'တြန္လ်က္..
ပိုက္ကြန္ညႊတ္ကြင္း၊ ေတာၾကက္နင္းမွ
သားဟင္းတခြက္၊ ေသြးပြက္ပြက္ကို
ခ်က္ျပဳတ္စားရ၊ ဘ၀စ႐ိုက္
တိုက္ခိုက္ၾကမ္းတမ္း
ဆူးလမ္းေျမ႐ိုင္း၊ သဲမုန္တိုင္း။


- ဒီ႐ြာစပ္မွာ
သနပ္ခါးျမစ္၊ ေက်ာက္စရစ္ကို
ကုတ္ျခစ္သက္ျပင္း၊ ေမႊးန႔ံသင္းလ်က္...

- ႐ြာဦးပန္းပဲ၊ ဖားဖိုဆြဲလ်က္
မီးရဲရဲတြင္၊ ေဆးသားတင္တဲ့
စိမ္းလြင္သံေျပာင္၊ ငွက္ခါးေတာင္လို
ဓားေရာင္၀င္းလက္၊ လြန္ထက္ျမက္တယ္။

- ဒီ႐ြာကႏြား
အသြားလဲျမန္၊ အားလဲသန္တယ္
႐ုန္းကန္ကုန္းၾကံဳး၊ ထမ္းပိုးတံုးက
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္၊ သင္းမေၾကာက္တတ္။

- သံမႈန္႔ကိုစား၊ ဒီ႐ြာသားတို႔
ခြန္အားကိုထုတ္၊ ဓားကိုခုတ္က
႐ွားငုတ္ႏွစ္က၊ မီးလွ်ံထလိမ့္။

- အေမႊးဆံုးသနပ္ခါး... ေပါက္ေရာက္ရာ
အထက္ဆံုးဓား... ထုလုပ္ရာ
အသြားဆံုးႏြား... ေမြးဖြားရာ
အသန္ဆံုးအား.. လႈပ္႐ွားရာ
ဒီ႐ြာ ဒီ႐ြာ၊ အဘြား႐ြာ။

- ေၾသာ္... အဘြား႐ြာဟာ၊ ကဗ်ာမဟုတ္
'ခံငုတ္' ကိုင္းစြန္၊ 'ခါက်ိဳး'တြန္လ်က္...

- အဘြားစကား
နားကၾကားေယာင္
'ငါ့ေျမး
သတၱိေကာင္းတဲ့ ခါငွက္ဟာ
ေပါင္က်ိဳးေနေပမယ့္
တြန္သံမပ်က္
တြန္ျမဲ တြန္တယ္...'

- 'အပြင့္ အခူးခံရ
အသီး အဆြတ္ခံရ
ခံရတဲ့ ဘက္ကခ်ည္း
အျမဲေနရတဲ့
'ခံပင္' ဟာ
ဆူးကို အျမဲခၽြန္ထားတယ္....'

- အဘြား႐ြာမွာ
'ခါေပါင္က်ိဳး'လဲ၊ တြန္ျမဲ တြန္လ်က္
တြန္ေနတယ္....။
'ခံပင္ဆူး'လဲ၊ ခၽြန္ျမဲ ခၽြန္လ်က္
ခၽြန္ေနတယ္......။

ၾကည္ေအာင္။