[မာယာမဂၢဇင္း၊ မတ္လ၊ ၁၉၉၈၊ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာကို အင္တာနက္ေပၚတင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။]
မုန္းတီးမႈမ်ား
ေန႔စဥ္ စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္သံုးဆယ္ၾကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေလတိုက္စားလို႔ ၿငိမ္းလုၿပီ။
လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့ နာရီမ်ားအတြက္
အိပ္မက္ေတြကို ႐ွက္တိုင္း
အနက္႐ႈိင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေသာကမ်ား
ဘုရား တ,ရင္း စိန္ေခၚခဲ့ရၿပီ။
ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေၾကမြၿပီး
စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္
အမွန္တရားေတြ ေမွာက္က်သြားတဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ေကာလဟလပါပဲ။
ေ႐ႊ႐ွာသူမ်ား
ေငြ႐ွာသူမ်ား
ေနရာယူသူမ်ား
အားလံုးရဲ႔ေနာက္မွာ
ငါ ......
ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္နဲ႔
လူသတ္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘာေတြမွ ေတြးမေနနဲ႔
တိမ္ေတြရဲ႔ ကိစၥ
ရာသီေတြရဲ႔ ကိစၥ
ေလာကကို မေတာင္းဆိုလိုက္ေလနဲ႔
ဣေျႏၵႀကီးတဲ့ ေကာင္းကင္လို ေနလိုက္ေပါ့။ ။
ဂ်ဴး။
2 comments:
မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ရင္အတြက္ အသက္တ၀ၾကီးရႈရိႈက္သြင္းလိုက္လို႔၀င္သြားတဲ့ေလလိုမ်ိဳး ဒီကဗ်ာကို အျမဲႏွစ္ျခိဳက္ရတယ္။
ဣေျႏၵႀကီးတဲ့ ေကာင္းကင္လို မေနႏိုင္ေတာ့လည္း ....
Post a Comment