ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈနဲ႔ ကမၻာျပဳမႈ (စကားမာရသြန္ - ၇၂)ေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း

ေက်ာင္းသား။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အာ႐ွတိုက္သားေတြ တယ္ေတာ္ပါလားဗ်။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဘာေတြမ်ား ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္ေနတာလဲ႐ွင့္။
ေက်ာင္းသား။ ။ သတင္းေလးတပုဒ္ ဖတ္မိလို႔ပါဗ်ာ။ အေမရိကန္ေရာက္ အာ႐ွတိုက္သားမ်ားရဲ႔ တႏွစ္ ပ်မ္းမွ် ၀င္ေငြဟာ သူတို႔ အေမရိကန္ေတြထက္ေတာင္ မ်ားသတဲ့ ခင္ဗ်။
ေက်ာင္းသူ။ ။ တယ္ဟုတ္ပါလား။ ဘယ္ေလာက္ထိ မ်ားသလဲ႐ွင္။
ေက်ာင္းသား။ ။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ေကာက္တဲ့ စစ္တမ္းအရ အာ႐ွတိုက္သားမ်ားရဲ႔ ပ်မ္းမွ်၀င္ေငြဟာ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၄၂၉၀၀ ႐ွိၿပီး အေမရိကန္တေယာက္ရဲ႔ ပ်မ္းမွ်၀င္ေငြကေတာ့ ေဒၚလာ ၃၆၁၀၀ ပဲ ႐ွိသတဲ့။
ဆရာ။ ။ အံမယ္ အေတာ္ကြာပါလားကြဲ႔။
ေက်ာင္းသား။ ။ အေမရိကန္ေရာက္ လက္တင္အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႔ ပ်မ္းမွ်၀င္ေငြက ေဒၚလာ ၂၄၁၀၀ ေလာက္ပဲ ႐ွိသတဲ့ ခင္ဗ်။ ပညာေရးမွာလည္း အာ႐ွတိုက္သားေတြက သာတာပဲတဲ့ေလ။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါဦး။
ေက်ာင္းသား။ ။ ပညာနဲ႔ လုပ္ရတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အလုပ္ႀကီးအကိုင္ႀကီးေတြမွာ အာ႐ွသားမ်ားရဲ႔ သံုးပံုတပံုေလာက္ လုပ္ေနၾကၿပီး လက္တင္ႏိုင္ငံသားမ်ားကေတာ့ ၁၁ ရာႏႈန္းေလာက္သာ ႐ွိပါတယ္။
ဆရာ။ ။ တို႔ လူ၀ါ၊ လူညိဳ၊ လူမည္းေတြဟာ လူျဖဴေတြထက္ ဘယ္ဘက္က ယွဥ္ယွဥ္ မညံ့ပါဘူးကြဲ႔။ ကမၻာ့ အားကစားပြဲေတြ ၾကည့္ပါလား။ ကမၻာ့အျမန္ဆံုးေယာက်္ားဟာ လူမည္း ျဖစ္သလို၊ ကမၻာ့ အျမန္ဆံုး မိန္းမဟာလည္း လူမည္းပဲေလ။ ေျပးခုန္ပစ္လို၊ လက္ေ၀ွ႔လို တဦးခ်င္း စြမ္းရည္ၿပိဳင္ရတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ လူမည္းေတြခ်ည္း ႀကီးစိုးေနတာ မဟုတ္လား။
ေက်ာင္းသူ။ ။ လူလူခ်င္း ၿပိဳင္ရတာမ်ိဳးဆို အာ႐ွ၊ အာဖရိကသားေတြက ဥေရာပသားေတြ၊ အေမရိကန္ေတြထက္ သာတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္။
ေက်ာင္းသား။ ။ အာ႐ွသားေတြ ဘာေၾကာင့္ ၀င္ေငြေကာင္းၾကတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း ေျပာထားေသးတယ္ခင္ဗ်။
ဆရာ။ ။ ဆိုစမ္းပါဦးကြဲ႔။
ေက်ာင္းသား။ ။ အေမရိကန္ကို ၀င္လာၾကတဲ့ အာ႐ွတိုက္သားေတြရဲ႔ အမ်ားစုဟာ ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္တဲ့။ သူတို႔ မူရင္းႏိုင္ငံမွာ ပညာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ၿပီးမွ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အေမရိကန္ကို ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္တယ္တဲ့။ လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့ ပညာသိတ္မတတ္တဲ့ အလုပ္ၾကမ္းသမား ပ်ံက်ေတြ မ်ားတယ္တဲ့။
ေက်ာင္းသူ။ ။ အာ႐ွက ပညာတတ္ေတြ အေရာက္မ်ားတယ္ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ေတြက အျမတ္ထြက္တာေပါ့ေနာ္။ ပညာသင္ေပးရတဲ့စရိတ္ တျပားတခ်ပ္မွ မကုန္လိုက္ရဘဲနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားေတြ အမ်ားႀကီး ရေနတာေပါ့။
ဆရာ။ ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုလသမဂၢညီလာခံႀကီးေတြမွာ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ (brain drain) ျပသနာကို အျမဲတမ္း ေဆြးေႏြးေနၾကရတာေပါ့ကြယ္။ မဖြ႔ံျဖိဳးေသးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ပညာတတ္ေတြ ထြက္ ထြက္သြားၾကေတာ့ ပိုပိုၿပီး ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈ ေႏွာင့္ေႏွးရေတာ့တာပဲေလ။
ေက်ာင္းသား။ ။ တေလာကပဲ စင္ကာပူက သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႔ အိုင္တီ လုပ္ငန္းတိုးခ်ဲ႔ႏိုင္ဖို႔ ျပည္ပက ပညာ႐ွင္ေတြ မ်ားမ်ားသိမ္းသြင္းဖို႔ ေဆာင္႐ြက္ေနတယ္ဆိုတာ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဒီေန႔ သတင္းစာမွာလည္း တ႐ုတ္က အိုင္တီ ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားက ေခၚယူငွားရမ္းမယ္ဆိုတဲ့ သတင္း ပါလာေသးတယ္။
ဆရာ။ ။ ပညာသင္ေပးရတဲ့စရိတ္ မကုန္ဘဲနဲ႔ ပညာတတ္ေတြရေအာင္လုပ္တဲ့ နည္းလမ္းကို စက္မႈႏိုင္ငံႀကီးတိုင္းလိုလိုက လုပ္ေနၾကတာပဲကြဲ႔။ ဥေရာပက ဂ်ာမနီတို႔၊ ျပင္သစ္တို႔မွာလည္း အေ႐ွ႔အလယ္ ပိုင္းေဒသက ပညာတတ္ေတြ တဖြဲဖြဲ၀င္ေရာက္ေနၾကတာပဲ။
ေက်ာင္းသား။ ။ အေရွ႔ဘက္က ဂ်ပန္ဆိုလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပည္ပက ခိုး၀င္လာတဲ့ လူေတြ ေရာက္ေနတာကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားတာပဲ။ ဂ်ပန္မွာ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ႐ွိပါတယ္။ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ၾကသူေတြဆိုေတာ့ လုပ္ခ လစာကို ေပးခ်င္သေလာက္ ေပးလို႔ရ႐ံုသာမက တျခား အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြ ဘာေတြလည္း ဘာမွ ေပးစရာ မလိုဘူးေလ။ အလုပ္႐ွင္ေတြအဖို႔ သိပ္တြက္သား ကိုက္တာေပါ့။
ေက်ာင္းသူ။ ။ အဖမ္းအဆီးေတြ ႐ွိေတာ့ ႐ွိတယ္ မဟုတ္လား။
ေက်ာင္းသား။ ။ သူတို႔ ျပည္တြင္းမွာ ျပသနာ နည္းနည္းပါးပါးေပၚလို႔ သတင္းစာေတြက ၀ိုင္းေရးၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ ခိုး၀င္လာသူေတြကို ဖမ္းဆီးႏွင္ထုတ္တာမ်ိဳး ႐ွိေပမယ့္ အသံဗလံေတြ ၿငိမ္သြားေတာ့လည္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျမဲ ေဆာင္ေနၾကတာပါပဲ။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လူေတြကို ကုန္ပစၥည္းလို ထုတ္ကုန္သေဘာမ်ိဳး လုပ္ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားၿပီေနာ္။ ဖိလစ္ပိုင္တို႔၊ အင္ဒိုနီး႐ွားတို႔၊ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္တို႔၊ သီရိလကၤာတို႔ဆိုရင္ အစိုးရကိုယ္တိုင္ ကေတာင္ ႏိုင္ငံျခားသြား အလုပ္လုပ္ၾကဖို႔ လႈ႔ံေဆာ္ေနၾကတာ။ ဒါ့အျပင္ လူေတြကို ကြန္တိန္နာႀကီးေတြထဲ ထည့္ၿပီး ခိုးသြင္းၾကတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိေနတာပဲ။
ေက်ာင္းသား။ ။ ကြန္တိန္နာႀကီးေတြထဲ ထည့္သြားလို႔ အထဲကလူေတြ အားလံုး မြန္းက်ပ္ၿပီး ေသကုန္ၾကတာေတြလည္း ႐ွိတယ္ေလ။
ဆရာ။ ။ ဆင္းရဲလို႔ ပညာမတတ္ၾက၊ ပညာမတတ္ၾကလို႔ ဆင္းရဲၾက သံသရာလည္ေနတာေပါ့ကြယ္။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဒီၾကားထဲ '႐ွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္' ဆိုသလို ႐ွိတဲ့ ပညာတတ္ကေလးေတြက ျပည္ပ ထြက္ ထြက္သြားၾကေလေတာ့ ပိုဆိုးကုန္တာေပါ့။
ေက်ာင္းသား။ ။ 'နယ္စည္းမျခား ဘာညာ ဘာညာ' ဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးဆိုေတာ့လည္း ဒါမ်ိဳးေတြ တားဆီးဖို႔က မလြယ္ဘူးေလ။
ေက်ာင္းသူ။ ။ 'ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ' ျပသနာက ဖြ႔ံၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြအတြက္ အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာႀကီး ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ တားဆီးဖို႔ နည္းလမ္းေတာ့ ႐ွာသင့္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ေက်ာင္းသား။ ။ ကမၻာျပဳမႈ (ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇး႐ွင္း) ေခတ္ႀကီးမွာ တားဆီးလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ ခင္ဗ်။ ဒါ ေခတ္ေရစီးၾကာင္းပဲတဲ့။ တားဆီးရင္ တားဆီးတဲ့လူသာ ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ာပါသြားမွာပဲတဲ့။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဒီ 'ကမၻာျပဳမႈ' ဆိုတဲ့ စကားကို ေ႐ွ႔ေနာက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈမျပဳဘဲ 'သံေယာင္လိုက္' ဟစ္ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ဆရာေကာ ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ႐ွင့္။
ဆရာ။ ။ ေခတ္ႀကီးက 'ကမၻာျပဳမႈ' တို႔၊ 'ကမၻာ့႐ြာႀကီး' တို႔ ဆိုတဲ့စကား၊ 'သတင္းနည္းပညာကြန္ရက္' တို႔၊ 'အိုင္တီ' တို႔ဆိုတဲ့ စကား ခပ္မ်ားမ်ား၊ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္မွ ေခတ္မီတယ္ ထင္ေနၾကတာကြဲ႔။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ဆရာ့အျမင္ ေျပာပါဦး႐ွင္။
ဆရာ။ ။ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာေတြ ထြန္းကားတိုးတက္လာေတာ့ ကမၻာႀကီးဟာ ေ႐ွးကလို အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ 'က်ဳ႔ံ'၊ 'ငယ္' သြားတာတာ မွန္တယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေရးအျမင္ေတြ စြန္႔ၿပီး အားလံုးဟာ ကမၻာ႐ြာႀကီးထဲက ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြလို႔သာ သေဘာထားသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ဟာလည္း သေဘာတရာအရေတာ့ မွန္တယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး ထင္တယ္ကြဲ႔။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ႐ွင္းျပပါဦးဆရာ။
ဆရာ။ ။ လူသားေတြက ဇြတ္အတင္း ဖန္တီးထားတဲ့ နယ္နမိတ္ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္တာ ေႂကြးေၾကာ္သံအရေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလို ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကိုယ္တိုင္က သူတို႔နယ္နမိတ္ေတြကို တင္းသထက္တင္း၊ က်ပ္ သထက္ က်ပ္ေအာင္ ပိတ္ဆို႔ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့မွ တဖက္ကေနညပီး ႏိုင္ငံေလးေတြရဲ႔ နယ္နမိတ္ ကန္႔သတ္မႈေတြ ဖြင့္ေပးရမယ္တို႔၊ လြတ္လပ္တဲ့ ကုန္သြယ္မႈဇုန္ တည္ေဆာက္ရမယ္တို႔ ေတာင္းဆို ေနၾကတယ္ေလ။
ေက်ာင္းသား။ ။ လြတ္လပ္တဲ့ ကုန္သြယ္ေရးဇုန္တို႔ ဘာတို႔ဆိုတာက စီးပြါးေရး ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြအတြက္သာ အျမတ္ထြက္တာေပါ့ေနာ္။
ဆရာ။ ။ ဟုတ္တယ္ေလကြယ္။ ပို႔ကုန္ထုတ္ကုန္ မ်ားမ်ားစားစား ေရာင္းစရာ မ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးမ်ားက တံခါးေတြ ဘယ္ေလာက္ဖြင့္ေပးေပး ဘာေတြ သြားေရာင္းမွာလဲ။ ကိုယ့္တံခါးေပါက္ကသာ သူတို႔ ႏိုင္ငံႀကီးေတြဆီက ခ်ိဳခ်ဥ္၊ ေခ်ာ့ကလက္ကအစ junk food လို႔ သူတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ 'အမႈိက္စာ' ေတြအထိ ဒလေဟာ ၀င္လာၾကမွာေပါ့။
ေက်ာင္းသူ။ ။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါး ကာကြယ္ေရး၀ါဒ (protectionist policy) ဆိုတာ ဧရာမ ဆင္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွလည္း ႐ွိတယ္မႈတ္လား႐ွင့္။
ဆရာ။ ။ ႐ွိပါေသာ္ေကာကြယ္။ ဂ်ပန္နဲ႔ အေမရိကန္ ႏွစ္စဥ္လိုလို ကုန္သြယ္ေရး စစ္ထိုးပြဲေတြ ျဖစ္ေနာကတာ ၾကည့္ပါလား။
ေက်ာင္းသား။ ။ ကမၻာျပဳမႈ (ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇး႐ွင္း)ဆိုတာ ဧရာမ ဆင္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက သူတို႔ခ်င္း ညႇိၿပီး ကမၻာႀကီးကို လႊမ္းမိုးအုပ္စီးဖို႔အတြက္ ေႂကြးေၾကာ္တဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံပဲလို႔ ေျပာရင္ ဆရာ သေဘာတူလက္ခံ ႏိုင္မလား။
ဆရာ။ ။ လက္ခံႏိုင္ပါတယ္ ေမာင္ရယ္။ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။

လူထုစိန္၀င္း။
၁၀-၁၂-၂၀၀၄
[လူထုစိန္၀င္းရဲ႔ စကားမာရသြန္-၂ စာအုပ္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္]