အေ႐ွ႔ေတာင္အာ႐ွ ၿမိဳ႔ႏိုင္ငံေတြကို ၀င္ေရာက္လုယက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ နန္ေက်ာင္စစ္တပ္ႀကီးမွာ မန္းမန္ေတြ ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခရစ္ ၈၃၂ နဲ႔ ၈၃၅ အတြင္း လုယက္ဖ်က္ဆီးတယ္။ မန္းမန္ တပ္သားေတြဟာ သတၱိ႐ွိတယ္။ သစၥာ႐ွိတယ္လို႔ ဂုဏ္သတင္းႀကီးတယ္။ မန္းမန္ တပ္သားတေယာက္ကို ဖမ္းဆီးရမိတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုပဲ ႐ိုက္ႏွက္စစ္ေဆးေပမယ့္ စစ္တပ္ရဲ႔ အေရးပါတဲ့ လိွ်ဳ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကို ေမးမရပါ။အဲဒီ လူေတြဟာ စစ္တိုက္ခိုက္တာကို အစကပဲ ႏွစ္သက္သူေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ နန္ေက်ာင္ခိုင္းသလို အၾကာႀကီး လွည့္လည္ လုယက္တိုက္ခိုက္ေနလို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ သေဘာေပါက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရစ္ ၉ရာစုႏွစ္ လယ္က စၿပီး နန္ေက်ာင္အုပ္စိုးတဲ့ ျပည္နယ္ထဲက ထြက္ခြါလာခဲ့တယ္။ အေ႐ွ႔ေတာင္ အာ႐ွတခြင္ ေနရာအမ်ားကို ေရာက္ဖူးၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ ဗဟိုျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမျပန္႔ေဒသေတြကိုသာ သူတို႔ရဲ႔ အိုးအိမ္သစ္ ထူေထာင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာလို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ ပူအိုက္ စြတ္စိုၿပီး ငွက္ဖ်ားေရာဂါနဲ႔ ေသတတ္တဲ့ ရပ္႐ြာေဒသကို ေၾကာက္လို႔ ပူအိုက္ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေဒသကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနယ္ေျမကို သိတဲ့အျပင္ ႐ွိရင္းစြဲလူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းကိုလည္း သိလို႔ သူတို႔၀င္လာတာကို မခုခံမဲ့ လမ္းက ၀င္တယ္။ သံလြင္ျမစ္ကို စုန္ဆင္းၿပီး ေျမာက္ပိုင္း ႐ွမ္းျပည္နယ္ကိုေက်ာ္ အေ႐ွ႔ေတာင္ေထာင့္က ျဖတ္၀င္တယ္။ အဲဒီေနာက္ စားသံုးရန္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ အမ်ားဆံုးထြက္တဲ့ ေက်ာက္ဆည္နဲ႔ မင္းဘူးေဒသေတြကို သိမ္းယူတယ္။ ေျမာက္ဘက္မွာ မႏၱေလး၀န္းက်င္၊ ေတာင္ဘက္မွာ မိေခ်ာင္းရဲ၀န္းက်င္ေတြမွာ အေစာင့္တပ္ ခ်ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ ၀င္ေရာက္လာတာဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ျပည္နယ္သိမ္းယူလိုက္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မြန္၊ ကဒူး၊ ပ်ဴ၊ သက္၊ ေပါင္ေလာင္း နဲ႔ စေၾကာလူမ်ိဳးေတြ ႐ွိၿပီးျဖစ္တဲ့ အလယ္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းရာမွာ လြယ္ကူပါတယ္။ ႏိုင္ငံသစ္ရဲ႔ ဗဟိုအရပ္ကို ပုဂံဟု သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ ခရစ္ ၉ ရာစုႏွစ္ အလယ္မွာ ျမန္မာေတြက ျမန္မာရဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့အရပ္မွာ အေျခခ်ၿပီး ျဖစ္သြားပါတယ္။
ေျခာက္ေသြ႔အရပ္မွာ ေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္တာဟာ မိုးမ်ားတာကို မႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္တယ္။ ပ်ဴ၊ ေပါင္ေလာင္နဲ႔ မြန္ေတြကိုလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္း ႏိုင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ႐ွိရင္းစြဲ လူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ဓေလ့ ထံုးစံေတြကို ျမန္မာေတြ ႏွစ္သက္ သံုးစြဲလာတဲ့အတြက္ ေအာင္ႏိုင္သူေတြ က်ဆံုးၿပီလို႔ ေျပာဆိုတာ ခံရပါတယ္။ စစ္လိုလားသူ ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္တဲ့ ေတာင္သူဘ၀ကို ကူးေျပာင္းလာၿပီး ဗုဒၶသာသနာမွာလည္း သက္၀င္ယံုၾကည္ လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပင္ကိုယ္သေဘာျဖစ္တဲ့ စစ္အေလ့အက်င့္ မေပ်ာက္ဘဲ အေရး႐ွိရင္ ႐ွိတဲ့အတိုင္း လူျမန္ျမန္ စုၿပီး လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေျမကတုတ္နဲ႔ စစ္ဆင္တိုက္နည္းကို အထူးကၽြမ္းက်င္ တယ္။
ေက်ာက္ဆည္နဲ႔ မင္းဘူး အရပ္ေဒသေတြမွာ ႐ွိရင္စြဲ မြန္နဲ႔ ေပါင္ေလာင္လူမ်ိဳးေတြဆီက ဆည္ေရေသာက္ စပါးစိုက္နည္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လည္း ေတာင္သူ လယ္သမားေတြ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ မၾကာခင္ ေတာ႐ိုင္းေတြကို ခုတ္ထြင္႐ွင္းလင္းၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေျမ ဧရိယာကို ဆည္ေျမာင္းေတြနဲ႔ ေရသြင္းၿပီး ယပ္ေတာင္ျဖန္႔လိုက္သလို ေ႐ႊဘို၊ မံု႐ြာ၊ ပခုကၠဴ၊ စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလးနဲ႔ ေတာင္တြင္းေဒသေတြမွာ လယ္စိုက္ ၾကတယ္။ ေျမၾသဇာညံ့တဲ့ အရပ္ေတြမွာ ထန္းဥယ်ာဥ္၊ ကြမ္းသီး ဥယ်ာဥ္ေတြကို စိုက္တယ္။ တႏွစ္မွာ တႀကိမ္ ျမစ္ေရလွ်ံတဲ့ ေဒသေတြမွာ ပဲမ်ိဳးစံု စိုက္တယ္။ ေျမညံ့လြန္းရင္ ေျပာင္းနဲ႔ ႏွမ္းစိုက္တယ္။ စိုက္ပ်ိဳးရာမွာ အေလအလြင့္ မ႐ွိေအာင္ ေျမကို အေသးစိတ္ အသံုးခ်တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ေျမဧရိယာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ေစဖို႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သံုးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခန္းေျခာက္ေဒသ တခုလံုး ေကာက္ပဲသီးႏွံ ျဖစ္ထြန္းလာတာဟာ အလြန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႔ ဘိုးဘြားေတြ အဲဒီလို အစြမ္းထက္ပါတယ္လို႔ ဂုဏ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးတယ္ဆိုရာမွာ ကိုယ့္မိသားစု တႏွစ္ ၀မ္းစာရ႐ံုေလာက္ စိုက္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနခြင့္ရလာတဲ့အခါ ျမန္မာလူဦးေရဟာ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္လာတယ္။ ဒီေတာ့ စိုက္ခင္းနယ္ေျမကို မခ်ဲ႔မျဖစ္ ခ်ဲ႔ရပါတယ္။ အုပ္စိုးတဲ့ နယ္ေျမကိုလည္း တိုးခ်ဲ႔ႏိုင္တယ္။ အရင္းမူလျပဳတဲ့ ေဒသအျပင္ တိုးလာတဲ့ ေဒသကို ေပါင္းစပ္လို႔ ခရစ္ ၁၁ ရာစုႏွစ္ အလယ္က စၿပီး ႏိုင္ငံဟု ထင္႐ွား ေပၚေပါက္ၿပီး ႏိုင္ငံထူေထာင္ရာမွာ ပထမဆံုး ထင္႐ွားတဲ့ မင္းဟာ အနိ႐ုဒၶ ေခၚ အေနာ္ရထာမင္းေစာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆည္ေရေသာက္ လယ္စိုက္တာကို မြန္တို႔က စတယ္လို႔ သိရတယ္။ ျမန္မာတို႔က ဆည္ေရေသာက္ လယ္စနစ္ကို အလ်င္အျမန္ နည္းယူတတ္ေျမာက္ၿပီး ျမန္မာ့အလယ္ပိုင္း လြင္ျပင္အႏွ႔ံ ၿမိဳ႔႐ြာ တည္ေထာင္ကာ ဆည္ေရေသာက္ လယ္ေတြ တိုးခ်ဲ႔ခဲ့တယ္။ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားႏိုင္လို႔လည္း ခန္းေျခာက္ေဒသနယ္ တခုလံုးနီးနီး ေကာက္ပဲသီးႏွံ ျဖစ္ထြန္းလာတာ ျဖစ္တယ္။ ၁၁ ရာစုႏွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ နယ္ခ်ဲ႔ ႏိုင္တဲ့အခါ ျမန္မာနယ္ဟာ ေျမာက္ဘက္ကို ဗန္းေမာ္အထိ၊ ေတာင္ဘက္ကို ဘိတ္ အထိ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ အဲဒီအခါက ပင္လယ္ရပ္ျခား ေရာင္း၀ယ္မႈမွာ အခ်က္အခ်ာျဖစ္တဲ့ စလင္ အငူကိုပါ ေခတၱခဏ သိမ္းယူႏိုင္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလူ ေတာင္ဘက္ကို ခ်ဲ႔ထြင္ႏိုင္လို႔ ခရစ္ ၁၁၆၅ မွာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ပြါးခဲ့ရပါတယ္။
ေဒါက္တာသန္းထြန္း
[မံုေ႐ြးစာအုပ္တိုက္ထုတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ ျမန္မာသမိုင္းပံု စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၄မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]
No comments:
Post a Comment