{လူထုဦးလွ- အေ႐ွ႔ပိုင္းကရင္ခေလာက္ႏို႔ပံုျပင္မ်ား- ဒုတိယတြဲမွ}
ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီစနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ႐ွိစဥ္က ခေလာက္ႏို႔မွာ သူႀကီးေဟာင္း ႏွစ္ေစ့လို႔ သူႀကီးေ႐ြးပြဲလုပ္တယ္။ သူႀကီးအေ႐ြးခံသူ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးရတာ ျဖစ္တယ္။
အုန္းတပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဇရပ္ႀကီးထဲမွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္တဲ့ေန႔က သက္ဆိုင္ရာ ၿမိဳ႔အုပ္နဲ႔ အရာ႐ွိေတြလည္း လာတယ္။ သူႀကီးတပိုင္ အတြင္းက လူေတြလည္း တအိမ္ တေယာက္ လာၾကတယ္။ သူႀကီးဆိုတာ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအေပၚ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေပး တဲ့လူပဲ။ သူႀကီးေ႐ြးမွားရင္ ရပ္သူ႐ြာသားေတြပဲ ခံၾကရမယ္ ဆိုတာကို သိၾကလို႔ မဲဆႏၵေပးရ ေအာင္ အိမ္တိုင္းလာၾကတယ္။ လာတဲ့လူေတြက မ်ားေတာ့ ဇရပ္ႀကီးမဆံ့လို႔ ဇရပ္ေဘးက အရိပ္ေကာင္းေကာင္း သစ္ပင္ႀကီးေတြေအာက္မွာ ဟိုတစု ဒီတစုနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပမယ့္ အခိ်န္ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။
ယွဥ္ျပိဳင္အေ႐ြးခံၾကမွာက လက္႐ွိသူႀကီးေဟာင္း ဦးစိန္ၾကယ္နဲ႔ ထိုးကြင္းဆရာ ဦးပန္းေက်ာ္ေအး ျဖစ္တယ္။
ဒီႏွစ္ေယာက္မွာ လက္႐ွိသူႀကီးေဟာင္း ဦးစိန္ၾကယ္က အသိုင္းအဝိုင္းလည္း ေကာင္းတယ္။ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း လူေတြလည္းမ်ားတယ္။ ဥစၥာပစၥည္းလည္း အသင့္အတင့္႐ွိတယ္။ ၾသဇာတိကၠမလည္း႐ွိတုန္းပဲ၊ လူကလည္း ေတာ္တည့္မွန္ကန္တဲ့လူ ျဖစ္တယ္။
ဦးပန္းေက်ာ္ေအးကလည္း ကေလးေတြကို ထိုးကြင္းထိုးေပးတဲ့ ထိုးကြင္းဆရာျဖစ္လို႔ လူတိုင္းကပဲ သူ႔ကို ဆရာလို႔ ႐ို႐ိုေသေသ အေခၚခံေနရသူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔လက္ရာနဲ႔ မကင္းတဲ့လူေတြ ဒီနယ္မွာ လူ႐ြယ္ပိုင္းက အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္။ ဆင္းေတာ့ဆင္းရဲ႐ွာတယ္။ ႐ိုးတာကေတာ့ ပါးစပ္ထဲ လက္ထိုးထည့္တာေတာင္ ကိုက္တတ္တဲ့လူစား မဟုတ္ဘူး။
သူႀကီးေဟာင္းကလည္း သူႀကီးအလုပ္ကို လက္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ ဒီအလုပ္ကို သာယာေန တယ္။ မင္းေတြစိုးေတြ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးနဲ႔ သူ႔အိမ္ကို ေရာက္လာတာမ်ိဳးကို အင္မတန္ ပီတိ ျဖစ္တယ္၊ ဂုဏ္ယူတယ္။ ေတာ႐ြာမွာ ဒီလိုဂုဏ္႐ွိတာမိ်ဳးကို ယွဥ္ၿပိဳင္အေ႐ြးခံတဲ့ ထိုးကြင္းဆရာ ဦးပန္းေက်ာ္ေအးကလည္း ႐ိုးေပမယ့္ လိုခ်င္တယ္။
အခ်ိန္က်လို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေတာ့မယ့္အခါက်ေတာ့ တာဝန္႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႔အုပ္မင္းကပဲ "မဲေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနၾကပါနဲ႔ အမ်ားသေဘာက်တဲ့ လူကိုပဲ ေျဗာင္ပဲေျပာၿပီး ေ႐ြးၾကပါ၊ ဒါမွ အခ်ိန္မကုန္ဘဲ လူေတြျပန္ရ သြားရ လြယ္ကူၾကမယ္၊ သူႀကီးတပိုင္ဆိုေပမယ့္ ႐ွစ္မိုင္ကိုးမိုင္က လာၾကတာလည္း႐ွိတယ္၊ လူေတြျပန္ဖို႔ရာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္" လို႔ ထၿပီး႐ွင္းျပတယ္။
ဒီလို ႐ွင္းျပလိုက္ေတာ့ သူႀကီးေဟာင္းရဲ႔ လူတေယာက္က "ကြၽန္ေတာ္ သူႀကီးေဟာင္းကိုပဲ ႀကိဳက္ပါတယ္" လို႔ လူပံုအလယ္က ထၿပီးေျပာတယ္။
အဲဒီလို လူတေယာက္က ေစ်းဦးေဖာက္လိုက္တာနဲ႔ ဟိုကတေယာက္ ဒီကေယာက္နဲ႔ သူႀကီးေဟာင္းကို ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး လူတိုင္းလူတိုင္းပဲ သူႀကီးေဟာင္းကို ေထာက္ခံၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။
ဒီတင္ ဇရပ္တိုင္ကိုမွီၿပီး ကြမ္းဝါးေနတဲ့ ဦးသန္းၾကဴဆိုတဲ့လူက ထၿပီး "ကြၽန္ေတာ္က ဦးပန္း ေက်ာ္ေအးကို သေဘာက်ပါတယ္" လို႔ ထိုးကြင္းဆရာကို ေထာက္ခံလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ေနာက္လိုက္ျပီး ဆက္ေထာက္ခံမယ့္သူ တေယာက္မွ မ႐ွိဘူး။ ထိုးကြင္းဆရာ ဦးပန္းေက်ာ္ေအးကို သူတေယာက္တည္း သေဘာက်တာျဖစ္လို႔ ၿမိဳ႔အုပ္က သူႀကီးေဟာင္း ကိုပဲ သူႀကီးအျဖစ္ခန္႔ၿပီး ျပန္သြားတယ္။ ပရိသတ္လည္း အသီးသီး ျပန္ကုန္ၾကတယ္။
ဦးသန္းၾကဴ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႀကိဳတင္သတင္းရထားတဲ့ သူ႔မယားက "႐ွင့္ႏွယ္ေတာ္ ရန္မ်ားေအာင္ အလကား ဦးပန္းေက်ာ္ေအးကို သြားေထာက္ခံတယ္၊ အစကတည္းက မႏိုင္မွန္းလည္း သိသားနဲ႔" လို႔ အျပစ္တင္တယ္။
ဒီေတာ့ ဦးသန္းၾကဴက "႐ွင္မရာ သူ႔ခမ်ာ သနားစရာ၊ ဘယ္သူမွ ေထာက္ခံမယ့္သူ မ႐ွိလို႔ ငုတ္တုတ္ကေလး ထိုင္ေနတာ၊ မႏိုင္မွန္းေတာ့ ငါ အသိသားပဲ၊ ျမင္ရေတြ႔ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာ လြန္းလို႔ ငါေထာက္ခံလိုက္တာပဲ" လို႔ ျပန္႐ွင္းျပလိုက္ ပါသတဲ့။
ခေလာက္ႏို႔မွာ လူဆန္းေတြ႐ွိတယ္ ဆိုေပမယ့္၊ ဒီလို႐ိုးတဲ့ လူလည္း႐ွိပါေသးတယ္။
(လူထုဦးလွ
အေ႐ွ႔ပိုင္းကရင္၊ ခေလာက္ႏို႔ပံုျပင္မ်ား ဒုတိယတြဲ မွ)
No comments:
Post a Comment