တေစၦေရးသူ-ၾကည္ေအး

အိပ္လို႔မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး၊ ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ႔ရာေတြလဲ၊ ေၾကမြတြန္႔လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္၊ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာအတည္မက်။



အျပင္ဘက္မွာ
သစ္႐ြက္ေတြၾကား၊ ၾကယ္ေလး,ငါးပြင့္
စကားပင္အို၊ ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္၊ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန၊ ျမက္ျခံဳေတြထဲ
တေစၦငါကိုယ္တိုင္ပါဘဲ။

ကုတင္ေျခရင္း
ေျပးနင္း႐ွပ္႐ွပ္၊ မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္း၀ကိုလာ၊ ၀ယႏၱာမွာ
သည္မွာတေယာက္၊ တေစၦေခ်ာက္လွန္႔
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္၊ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္၊ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္ထဲဘဲသူႏွင့္ငါ။

ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါ-ေရနစ္ျမဳပ္၊ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား၊ ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေ႐ွ႔ေမွာက္၊ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။

ေမာပမ္းလ်ႏွင့္
တေယာက္ေသာငါ၊ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး၊ ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ၊ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား၊ ေမာင့္အနားမွာ
"ထသြားစို႔ဆို၊ ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား"၊ တေစၦဖ်ားေယာင္း
မႈန္မႊား စိတ္၀ယ္အရိပ္ထင္။ ။

ၾကည္ေအး
တာရာမဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၃၊ အမွတ္၂၀၊ စက္တင္ဘာ ၁၉၄၉။