၈၈-ႏွစ္ေျမာက္ဂါရ၀အေ၀းေရာက္တပည့္သားေျမးမ်ား-ေရးသည္။

[၁၃၆၅ ခု၊ နေတၱာ္လဆန္း၊ ၂၀၀၃ ႏို၀င္ဘာလ ၈၈ႏွစ္ေျမာက္အေမမာ(လူထုေဒၚအမာ) ေမြးေန႔အတြက္၊ ရည္စူးထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ မာယာမဂၢဇင္းမွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]


ႏွစ္စဥ္ႏို၀င္ဘာ၊ ဒီလိုခါေရာက္ေလတိုင္း
အင္းေရပတ္လည္၀ိုင္း၊ မယ္ဇယ္ပင္ႀကီးေတြဆိုင္း
ဒို႔တိုင္းျပည္တနံတလ်ား၊ တပည့္သားေျမးမ်ား
သြားေရာက္စုေ၀းၾက၊ ဂါရ၀ျပဳစျမဲပ။


ဒီလိုခ်ိန္ဒီလိုခါ၊ အခြင့္မသာ လမ္းမသာလို႔
တေခါက္တခါမွ်မေရာက္ဖူး၊ ဦးမခ်ရေပမဲ့
ေခ်ာင္တေခ်ာင္ကလို႔ပဲေျပာေျပာ
အေမွာင္ထဲကလို႔ပဲဆိုဆို
က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ၊ နတ္ကရာၾကည့္ေမာ
အႏုေမာဒနာေခၚ႐ံုမဟုတ္ပါ။
လူ႔ကမၻာနဲ႔ဗမာေျပ
အေမျပဳခဲ့တဲ့ဒါနေတြကို
အႏုလံုပဋိလံု၊ ျခံဳငံုစဥ္းစား
မုဒိတာပြားကာ၊ ကိုယ္႐ွိရာအရပ္ကေန
ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းဆီ
ေရာ္ရည္ေမွ်ာ္မွန္း၊ ႏွလံုးသားမွတမ္းတရင္း
ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔၊ က်ေနာ္မ်ားကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။

မႏိႈင္းေကာင္းႏိႈင္းေကာင္း၊ ပံုခိုင္းေကာင္းလို႔ ခိုင္းပါ့မယ္၊
တိုင္းတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္၊ (ကန္ေတာ့ပါပဲ)
ဘုရားေလာင္းပင္လွ်င္၊ အမွီေကာင္း႐ွိမွ
ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ရသလို-
မာက္စ္တို႔၊ လီနင္တို႔ဟာ
သူတို႔အိမ္သားေတြရဲ႔
ပါရမီျဖည့္ခ်က္ေၾကာင့္သာ
အိမ္တာ၀န္ေတြစြန္႔ပစ္၊ ယံုၾကည္ရာကိုဇြတ္ႏွစ္လို႔
ကြန္ျမဴနစ္ႀကီးေတြျဖစ္ခဲ့ၾကသလို-
လူထုတိုက္နဲ႔ ဦးလွ ေဒၚအမာ
မတင္၀င္းတို႔ကိုပါ အမွီျပဳလို႔
မနည္းလွတဲ့ စာေပအႏုပညာသည္ေတြ၊
ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ
ေပၚထြန္းလာရတာပ။

စိတ္ခ်ပါအေမ-
အေမေလွ်ာက္တဲ့လမ္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လွမ္းတဲ့ဘက္
ဆံုခ်က္တခုမွာ၊ မုခ်ဆံုေတြ႔ၾကမွာပါ။
အေမဟာစာေပေလာကမွာ၊ ဆင္မႀကီးတေကာင္လို
ေထာင္ေထာင္-ေထာင္ေထာင္နဲ႔
ေတာင္ေျမာက္ ပမာမထား၊ ရဲရဲႀကီးသြားႏိုင္ခဲ့သလို
ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ၊ ကိုယ့္ဇြဲကိုယ့္မာန္နဲ႔
ဆင္တေကာင္မဟုတ္ေသးေတာင္
ျမင္းေကာင္းတစီးျဖစ္ေအာင္
ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္အေမ။

အေ၀းေရာက္ တပည့္သားေျမးမ်ား။
ႏို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္။