ပါးျပင္ေပၚကလြမ္းမ်က္ရည္ေရးသူ-ေမာင္ေအး၀င္း

သၾကၤန္တခုေတာ့ ၿပီးသြားျပန္ၿပီ။ အသက္တႏွစ္ ႀကီးရျပန္ပါေပါ့။ သူ႔ကို ေမွ်ာ္ရတာ ကိုယ့္နားေရာက္ဖို႔ အေတာ္ၾကာတယ္ထင္ရတာ၊ ကိုယ့္ေ႐ွ႔လဲ ေရာက္ေရာ၊ မ်က္ေတာင္တခတ္ ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္ထင္ရတယ္၊ ေက်ာ္ျဖတ္သြားတာ ျမန္လိုက္တာ။

xxxx xxxx xxxx

သၾကၤန္အႀကိဳညက ကိုယ့္ကြန္ျပဴတာမွာ အီးေမလ္ၾကည့္ေတာ့ မိတ္ေဆြတေယာက္က U-Tube မွာ ၾကည့္ဘို႔ ၾကည့္စရာတခုပို႔ထားတယ္။ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကိုခင္ေမာင္တိုးက သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ ဆိုလို႔။ ေမာ္နီတာ ဖန္သားျပင္ကို ၾကည့္ေနရင္း မ်က္လံုးအိမ္မွာ ျပည့္လာ မ်က္ရည္ေတြ ပါးျပင္ေပၚ လိမ့္ဆင္းလာလို႔ ကမန္းကတန္း သုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ေ၀ဒနာ တခု၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားမႈတခု ရင္ထဲမွာ ေပၚလာသလိုပဲ။


ျမနႏၵာ သီခ်င္းကို ကိုခင္ေမာင္တိုးဆိုေနတာ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ ထားလို႔ သူ႔မ်က္လံုး ကို မျမင္ရေပမယ့္ သူ႔ခံစားမႈကို သိေနသလို,လို။ သၾကၤန္မိုး သီခ်င္းနဲ႔ ေငြငန္း႐ုပ္ႀကီးေပၚလာ ေတာ့ ေတးေရးသူ ေမာင္ေမာင္( အဥၥလီေမာင္ေမာင္)က အာ႐ံုထဲ ေပၚလာျပန္ေရာ။

xxxx xxxx xxxx

သၾကၤန္အက်ေန႔မွာ ကိုယ္က အလုပ္ဆင္းရတယ္။ အလုပ္ကေန သၾကၤန္အမွတ္တရ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုဘို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖံုးဆက္ျဖစ္တယ္။ ပထမ ဆန္ဖရန္စစၥကိုက ေဒါက္တာျမင့္လႈိင္နဲ႔ စကားေျပာတယ္။ သူက "ကိုယ့္လူ..သၾကၤန္မက်ရတာ၊ သၾကၤန္ေရမပက္ ရတာ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ေတာင္ ႐ွိသြားၿပီ" တဲ့။ ကိုယ္က "LA လာခဲ့ေလ... အိမ္ေဘးက drive way မွာ ေရပံုးတေယာက္ တလံုးစီခ်ၿပီး ပက္ၾကမယ္ေလ" ေျပာေတာ့၊ သူရီေနတယ္။
ေနာက္ေတာ့ Maryland က ကိုစိုးပိုင္ဆီ ဆက္ၿပီး၊ ဘန္ေကာက္မွာ (၁၉၉၀-၁၉၉၁) တုန္းက သူ႔အိမ္က သၾကၤန္ပြဲ အမွတ္တရ "ကိုပိုင္- ေရခဲသြား၀ယ္ၾကရေအာင္" ေျပာေတာ့ သူက "ဒီေန႔.. က်ေနာ့္အိမ္မွာ လူထုေဒၚအမာအတြက္ ဆြမ္းေကၽြးတယ္" တဲ့။

xxxx xxxx xxxx

အလုပ္မွာထိုင္ရင္း... အေတြးက ဟိုး...လြန္ခဲ့တဲ့ ၄၅ ႏွစ္ေလာက္ဆီ ျပန္ေရာက္သြား တယ္......။
ေႏြေက်ာင္းပိတ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ႐ိုးကုမၸဏီက အေဖ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ေရပက္တဲ့ ေၾကးႁပြတ္ကိုထုတ္ၿပီး Brasso ေၾကးပြတ္ေဆးနဲ႔ ပြတ္လိုက္၊ မန္က်ည္းမွည့္နဲ႔ တိုက္လိုက္နဲ႔ အလုပ္ ႐ႈတ္ေတာ့တာပဲ။ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေၾကးႁပြတ္ေပၚျမင္ရတဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကိုယ္ၾကည့္ ၿပီး ပီတိေတြ ျဖစ္လို႔။ သၾကၤန္အႀကိဳေန႔ မနက္လင္းတာနဲ႔ အိမ္ေ႐ွ႔မွာ ေရတပံုးခ်၊ မနက္ခင္း ေစ်းသြား ေစ်းျပန္ေတြကို ေရပက္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တို႔ ရန္ကုန္ကို မေျပာင္းရေသးဘူး၊ ေမာ္လၿမိဳင္မွာပဲ ႐ွိေသးတယ္။ က်ိဳက္ဖနဲဘုရားလမ္း၊ ဒိုင္း၀န္ကြင္းေစ်း ေ႐ွ႔မွာ ေနတယ္။ ေနျမင့္လာရင္ လူႀကီးေတြက ေနမေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေရ မေပး ပက္ေတာ့ ဘူး။ ပန္းတိမ္တန္း လမ္းမေပၚက အဖိုးတို႔ အိမ္၀ရံတာကေန သၾကၤန္ကားေတြ လွည့္တာ သြားၾကည့္ရတယ္။
အဖိုးတို႔အိမ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႔ရဲ႔ နာမည္ႀကီး ဖက္စိမ္းေဆးလိပ္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚပုေဆးလိပ္ခံု႐ွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ သၾကၤန္ကားေတြက "ေဒၚပုေဆးလိပ္-ဖင္ပိတ္ပိတ္" လို႔ က်ီစယ္ သြားၾကတယ္။ ေဒၚပုေဆးလိပ္ခံုနဲ႔ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ေလာက္ထင္ထယ္။ ဦးစံလင္းသဃၤန္းတိုက္ ႐ွိတယ္။ သူ႔က်ေတာ့ '"၀ါ၀ါထိန္ထိန္- ဦးစံလင္းတို႔အိမ္" တဲ့။
တႏွစ္မွာ ျပည္ေထာင္စု သၾကၤန္ဆိုၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္မွာ လုပ္တယ္။ တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ိဳအင္လိုင္းတို႔ ေရလာကစားတာ မွတ္မိေနသလိုပဲ။ မ႑ပ္က မိုင္ဒါကြင္းနားမွာလို႔ထင္တယ္။
ေႏြခါဆို ေရ႐ွားေပမယ့္ ေမာ္လၿမိဳင္သၾကၤန္ကစည္ေတာ့ ဗမာျပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က လာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက စစ္ေတာင္းတံတားက ျပန္မေဆာက္ရေသးဘူး။ ရန္ကုန္နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ကို မီးရထားႏွစ္တန္၊ ကူးတို႔ႏွစ္တန္ စီးရတယ္။ အဖိုးတို႔ အေဖတို႔ရဲ႔ ကုန္သည္မိတ္ေဆြေတြဟာ ေမာ္လၿမိဳင္သၾကၤန္က်ဖို႔ အိမ္မွာ လာတည္းၾကတယ္။ သူတို႔ကို က်ိဳကၡမီတို႔၊ စက္စဲတို႔၊ က်ိုက္မေရာတို႔ လိုက္ပို႔ဖို႔ ဘတ္စ္ကားစင္းလံုး ငွားရတယ္။ ခ႐ံုဂူက်ေတာ့ အဲဒီတုန္းက လွည္းေတြနဲ႔ သြားရတယ္။ ကိုယ္မွတ္မိေနတာ အဖြဲ႔လိုက္လာၾကတဲ့အထဲမွာ ဘီတီ ဘရားသား ဦးအံ့ႀကီးတို႔ အဖြဲ႔ေတြရယ္၊ မႏၱေလးေစ်းခ်ိဳ ေ႐ႊဆိုင္တန္းတန္းက မိန္းမ႐ွာအုပ္စု ေတြပဲ။ ကေလးဆိုေတာ့ အိမ္ကို ဧည့္မ်ားမ်ားလာရင္ ေပ်ာ္တာပဲ။ လူႀကီးေတြက ဧည့္သည္ေတြ ကို လိုက္ပို႔တဲ့အခါ ကေလးေတြပါ လိုက္ရတာကိုး။

xxxx xxxx xxxx

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ႁပြတ္ေတြဘာေတြနဲ႔ ပက္တဲ့အ႐ြယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေရပက္ခံထြက္တဲ့ လူႀကီးေတြနဲ႔ လိုက္တဲ့ အ႐ြယ္ျဖစ္လာၿပီ။ ေန႔ခင္းေန႔လည္ ေရပက္ခံထြက္ၿပီးရင္ ညဘက္က မ႑ပ္ေတြမွာ သံခ်ပ္ၿပိဳင္တာေတြ ေလွ်ာက္နားေထာင္ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ မဂိုလမ္းမွာကလည္း ဆုေပးမ႑ပ္က ၃ ခုေတာင္။ ေအာက္လမ္း၊ အလယ္လမ္းနဲ႔ အထက္လမ္းမွာ။ ဆူးေလဘုရားလမ္းက အေကာ္ဒီယံအုန္းေက်ာ္ ဆိုင္ေ႐ွ႔မွာ ေရဒီယို အဆိုေတာ္ေတြ လာဆိုၾကတယ္။ ေရပက္တဲ့ေနရာမွာ တိုးမေပါက္ေအာင္ စည္တာက ဗမာရပ္ကြက္ေတြျဖစ္တဲ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ စမ္းေခ်ာင္း-႐ွမ္းလမ္း၊ ရန္ကင္း နဲ႔ ေရေက်ာ္ဘက္ ေတြပဲ။ ခုေခတ္လိုမ်ိဳး ေရကစားခ်င္သူက ဟိုတုန္းက မ႑ပ္တလံုးေဆာက္လို႔ရတဲ့ ေငြတန္ဘိုး ေပးမွ ေရကစားႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မွာကိုယ္ ႀကိဳက္သေလာက္ပက္။ လာတဲ့သူ ကို စတုဒီသာေတာင္ ေကၽြးလိုက္ ေသးတယ္။ ပိုက္ႀကီးေတြနဲ႔ တလၾကမ္း ပက္တာဆိုလို႔ ႐ွမ္းလမ္းက အဏၰ၀ါရိပ္သာ မ႑ပ္ရယ္၊ ဆူးေလ မီးသတ္ရယ္ပဲ။

xxxx xxxx xxxx

တကၠသိုလ္တက္ေနရတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သၾကၤန္ဆို မႏၱေလးမွာ က်တာ မ်ားတယ္။ မံု႐ြာ၊ မတၱရာ၊ အသံုးလံုး ႏွစ္ႏွစ္သြားလုပ္တုန္းကလည္း သၾကၤန္မွာ မႏၱေလးပဲ ဆင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္ထက္ မႏၱေလးက ျမန္မာသၾကၤန္၊ ယဥ္ေက်းမႈသၾကၤန္ စစ္တယ္။ ေငြငန္းရယ္၊ ကို၀င္းဦးရယ္၊ မန္းရယ္ အေတာ္ေလး ပဏာရတယ္။
မ႑ပ္တခုမွာ ၾကည့္ေနတုန္း လွ်ပ္စစ္ဂီတာေတြ၊ ဒရမ္ေတြနဲ႔ အေနာက္ဂီတ ဆိုတီးတဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ မ႑ပ္ကိုေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမ႑ပ္ရဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူလို႔ ထင္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတဦး မိုက္က႐ိုဖံုးကို ကိုင္လိုက္ၿပီး၊ က်မတို႔ မ႑ပ္ဟာ အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈကို ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္သူေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာလိုက္တာ ေဘာင္းဘီ၀တ္ ကိုဆံ႐ွည္တို႔ ကားကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လွည့္ျပန္ သြားၾကရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႔ကို ေစ်းခ်ိဳနာရီစင္ႀကီးနား ကားလမ္းမေပၚမွာ ကားရပ္ၿပီး Yellow River သီခ်င္းကို ဆိုတီးေနတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။
သၾကၤန္မက်ခင္ အိမ္ေတြမွာ အကတိုက္တာေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရတာကိုက ရင္ခုန္ စရာတမ်ိဳး။ သာမန္အိမ္ေနရင္း အ၀တ္အစားနဲ႔၊ မလိမ္းမခ်ယ္ ပင္ကိုယ္အလွကို ပကတိ ျမင္ရတာ။

xxxx xxxx xxxx

အထူးျခားဆံုးက '၇၆ နဲ႔ '၇၇ သၾကၤန္ပဲ။
သၾကၤန္အႀကိဳေန႔မွာ ေရတပ္ေထာက္လွမ္းေရး(၃)ကေန ကိုယ့္ကို အင္းစိန္ေထာင္ တိုက္ (၅) တန္းပို႔တာ။ ကိုယ္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ စစ္ခင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ အုတ္႐ိုးအျပင္ က ဆိုင္းသံဗံုသံကလည္း ညံလို႔။
ေနာက္တႏွစ္ '၇၇ မွာ (၃)ေဆာင္၊ အထူးေဆာင္ကို ေရာက္ေနၿပီ။ သၾကၤန္အႏုပညာ ပိုးထတဲ့ လူေတြ ႐ွိတဲ့ အခန္းေတြက၊ သံခ်ပ္ေတြ၊ အကေတြနဲ႔ ေရခ်ိဳးထုတ္တဲ့ခ်ိန္မွာ ထြက္လာၾကၿပီး အခန္းေတြကို လိုက္ေဖ်ာ္ေျဖတယ္။ ေအာင္ေစာဦး (ယခု အေမရိက)၊ တင္ေမာင္ေဌး (ငွက္ႀကီး)(ယခု အေမရိက) တို႔က ကိုယ္စီအခန္းမွာ ဇာတ္ဆရာေတြ။ ကိုတင္ေမာင္ၾကည္(ေမာင္ေမာင္စေန) ၾကက္ေတာင္စီးနဲ႔ ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ကတာလည္း မွတ္မိေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အခန္းကေတာ့ လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖသူေတြကို ေရပက္တာပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။
ဦးရဲထြန္းတို႔ အေပၚခန္းက က်ေနာ္တို႔ ေအာက္ခန္းကို ေရစစ္ပြဲဆင္တာ တညလံုး မအိပ္ရဘူး။ သူတို႔အခန္းက အေပၚထပ္ဆိုေတာ့ ၾကမ္းေပါက္ေတြေဖာက္ၿပီး တညလံုးေရေတြ ေလာင္းခ်ေနတာ။ က်ေနာ္တို႔ အိပ္ရာေတြ မစိုေအာင္ ပလတ္စတစ္ေတြနဲ႔ ထုတ္ၿပီး အေသအခ်ာ သိမ္းရတာ။ ေအာက္ကလူေတြက ဘယ္လိုလုပ္အေပၚကို ေရေလာင္းလို႔ရမွာလဲ၊ သူတို႔ လုပ္သမွ် လွိမ့္ခံရတာေပါ့။ ဒီေတာ့ လွဦး (အေ႐ွ႔ေလ) က ဘာလုပ္လဲ ဆိုေတာ့ တုတ္ ႐ွည္႐ွည္ကို ထိပ္မွာ ပလတ္စတစ္ပတ္ မီး႐ႈိ႔ၿပီး အေပါက္ေတြကေန အေညႇာ္ျပန္တိုက္တယ္။

xxxx xxxx xxxx

ေၾသာ္....ခုေတာ့ ဒါေတြက အတိတ္ကပံုရိပ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ဒီအသံ၊ ဒီရန႔ံေတြရလို႔ ဒီအခ်ိန္ေတြေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ ပန္းခ်ီကိုေပၚသိမ္း တင္စားတဲ့ ဥပမာေပးရရင္၊ ရင္းထလာတယ္ပဲ ဆိုရမယ္။
ကိုခင္ေမာင္တိုးက "ျမနႏၵာ....ေရညိဳညိဳ ရစ္ခါသန္း..." ဆိုလိုက္ေတာ့ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္စေတြလွိမ့္ဆင္း လာတယ္။

ေမာင္ေအး၀င္း
၀၄-၂၁-၀၈ ည ၁၁ နာရီခြဲ။